Gerechtshof Den Haag, 01-02-2022, ECLI:NL:GHDHA:2022:346, 2200230518

De advocaten-generaal hebben zich ten aanzien van het onder

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat de verdachte weliswaar de onder 4 en 5 tenlastegelegde en hiervoor aangehaalde opmerkingen heeft geuit richting

[medeverdachte 4], maar dat deze niet van dien aard zijn en onder zulke omstandigheden zijn gedaan dat deze in het algemeen een redelijke vrees kunnen opwekken dat de verdachte die bedreigingen daadwerkelijk ten uitvoer zou brengen.

Het hof overweegt hieromtrent als volgt.

Het hof stelt voorop dat voor een veroordeling ter zake van bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht of zware mishandeling is vereist dat de bedreigde daadwerkelijk op de hoogte is geraakt van de bedreiging en de bedreiging van dien aard is en onder zodanige omstandigheden is geschied dat bij de bedreigde in redelijkheid de vrees kon ontstaan dat hij het leven zou kunnen verliezen of zwaar lichamelijk letsel zou kunnen oplopen en dat het opzet van de verdachte daarop was gericht.

Aan de hand van het dossier en het onderzoek ter terechtzitting stelt het hof de volgende feiten en omstandigheden vast. [medeverdachte 4] heeft aangifte gedaan van voornoemde en onder 4 en 5 tenlastegelegde bedreigingen (PL1700-2015126480418-1 en 1504041300.V). De aangever is derhalve op de hoogte geraakt van de onder 4 en 5 tenlastegelegde bedreigingen.

De verdachte heeft ter terechtzitting in hoger beroep bekend dat hij voornoemd bericht heeft verstuurd naar [medeverdachte 4]. De verdachte heeft verklaard dat hij de onder 4 tenlastegelegde bewoordingen “We will see if you will be breathing till tonight!!!” heeft geuit vanwege een diefstal, waarvan de verdachte ook aangifte heeft gedaan. Het tweede bericht heeft de verdachte een dag na de overval verstuurd, waarbij hij heeft verklaard dat het de bedoeling was om [medeverdachte 4] af te schrikken.

Het hof is van oordeel dat de berichten onder de omstandigheden waarin zij zijn geuit de voor bedreiging vereiste redelijke vrees kunnen opwekken. Er was immers in beide gevallen sprake van een conflict tussen de verdachte en [medeverdachte 4], dat – zo blijkt uit overige verzonden berichten – hoog was opgelopen. Bovendien heeft de verdachte zelf verklaard dat hij met zijn onder 5 tenlastegelegde opmerking [medeverdachte 4] wenste af te schrikken, om te voorkomen dat hij wederom naar het huis van de verdachte zou terugkeren. Dientengevolge was het naar het oordeel van het hof klaarblijkelijk de bedoeling van de verdachte dat zijn opmerking redelijke vrees zou opwekken bij [medeverdachte 4].

Ten aanzien van de overige berichten is het hof van oordeel dat er in het dossier onvoldoende steun te vinden is dat deze berichten van de verdachte afkomstig zijn.

Het hof is derhalve van oordeel dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat de verdachte [medeverdachte 4] heeft bedreigd door middel van de opmerkingen “We will see if you will be breathing till tonight!!!” (feit 4) en “I swear on my mothers grave i put two bullets in your fucking head. Fucking cow” (feit 5).

De advocaten-generaal hebben zich ten aanzien van het onder 2 tenlastegelegde aanwezig hebben van 21,5 kilogram MDMA op

19 januari 2016 op het standpunt gesteld dat dit conform het oordeel van de rechtbank in eerste aanleg wettig en overtuigend bewezen kan worden.

De advocaten-generaal hebben zich ten aanzien van het onder 6 tenlastegelegde op het standpunt gesteld dat conform het oordeel van de rechtbank in eerste aanleg wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van de uitvoer van MDMA en XTC-tabletten. De advocaten-generaal hebben daartoe aangevoerd dat de verklaring van de verdachte over de aanwezigheid van zijn vingerafdruk op een van de pakketten waarin XTC is aangetroffen hem niet disculpeert en dat zij deze verklaring bovendien ongeloofwaardig achten, nu dit niet is onderbouwd en op het eerste gezicht onaannemelijk is. De advocaten-generaal hebben voorts aangevoerd dat er sprake was van een nauwe en bewuste samenwerking met betrekking tot de handel in drugs door middel van postpakketten tussen de verdachte, de Turk(en), [persoon 9] (hierna: ‘[persoon 9]’) en

[persoon 10] (hierna: ‘[persoon 10]’).

De verdediging heeft ten aanzien van het onder 2 tenlastegelegde bepleit dat niet wettig en overtuigend bewezen kan worden dat de verdachte op 19 januari 2016 een hoeveelheid van 21,2 kilogram MDMA aanwezig heeft gehad en evenmin dat hij op die datum de beschikkingsmacht heeft gehad over die hoeveelheid drugs op de [adres 2]. De verdediging heeft daartoe aangevoerd dat noch uit observatie, noch uit camerabeelden en evenmin uit het onder zijn auto aangebrachte peilbaken volgt dat de verdachte vanaf november 2015 aanwezig is geweest in de woning op de [adres 2]. Voorts wordt volgens de verdediging enkel in juli en augustus 2015 door de verdachte in OVC-gesprekken gesproken over de drugswerkzaamheden van de Turken. Daarna wordt in geen van de gesprekken meer besproken dat de verdachte hier nog bij betrokken is of werkzaamheden hieromtrent heeft verricht. Dientengevolge dient de verdachte volgens de verdediging te worden vrijgesproken van hetgeen hem onder feit 2 wordt tenlastegelegd.

De verdachte had om dezelfde reden derhalve geen betrokkenheid bij de tenlastegelegde uitvoer van de verdovende middelen. Voorts heeft de verdediging aangevoerd dat het dossier onvoldoende bewijs bevat om tot een bewezenverklaring te komen van het onder 6 tenlastegelegde medeplegen van de uitvoer van drugs in de periode van 1 januari 2016 tot en met

8 januari 2016, nu er geen sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking met anderen en de bijdrage van de verdachte niet kan worden gekwalificeerd als een intellectuele en/of materiële bijdrage van voldoende gewicht.

Het hof overweegt hieromtrent als volgt.

Het hof stelt allereerst de volgende feiten en omstandigheden vast.

Op 8 januari 2016 werd [persoon 11] (hierna: ‘[persoon 11]’) te Emmerich in Duitsland in een auto op heterdaad aangehouden voor het bezit van 99.500 XTC-pillen (36.173,3 gram) en

346,5 gram MDMA (PL1500-2016194503/DH1F016004, blz. 12 e.v.). De harddrugs waren verpakt in 102 enveloppen met daarop adressen in Denemarken, Thailand en de Verenigde Staten vermeld en waren bestemd om vanuit Duitsland via de post te worden verzonden. [persoon 11] heeft bij de politie in Duitsland verklaard dat hij in opdracht van [persoon 12] (hierna: ‘[persoon 12]’) de enveloppen naar Duitsland moest vervoeren en daar op de post moest doen (PL1500-2016194503/DH1F016004, blz. 18-19).

De enveloppen zijn door de Duitse autoriteiten onderzocht op dactyloscopische sporen. Het ging telkens om een envelop met daarin een brief, een aluminium zakje en een plastic zakje. Op het verpakkingsmateriaal zijn vijf vingersporen aangetroffen die bij in Nederland geregistreerd vergelijkingsmateriaal konden worden geplaatst. Vier van de vijf vingersporen waren te herleiden tot [persoon 12], één van de vijf was te herleiden tot de verdachte (PL1500-2016194503/DH1F016004, blz. 27). De veiliggestelde sporen zijn ook in Nederland onderzocht door politie en justitie. Zij concludeerden overeenkomstig

(PL1500-2016194503/DH1F016004, blz. 305).

[persoon 11] heeft na zijn aanhouding op 8 januari 2016 verklaard dat hij de enveloppen eerder die dag met [persoon 12] had opgehaald in de [adres 3] te Rotterdam-Noord. Uit onderzoek van de politie bleek dat hiermee de [adres 2] moet zijn bedoeld (PL1500-2016194503/DH1F016004, blz. 176).

Op 3 juli 2015 is opnameapparatuur in de personenauto met kenteken 84-XL-DZ van de verdachte geplaatst. Naar aanleiding van de door de verdachte gevoerde gesprekken is de verdenking ontstaan dat de verdachte zich bezig hield met activiteiten die strafbaar zijn gesteld in de Opiumwet. Dit heeft ertoe geleid dat ook de telefoon van de verdachte door politie en justitie is getapt. Uit de opgenomen gesprekken blijkt dat de verdachte veelvuldig telefonisch contact had met twee personen, te weten [persoon 9] en [persoon 10] (AMB-091).

Op 28 juli 2015 zat de verdachte in de auto met [persoon 10] en bespraken zij diverse zaken zoals het regelen van een huis en een machine, het inpakken van pillen en het vacuüm maken van de verpakking, het gebruik van een huurauto en het inpakken en opsturen van pakketten via Duitsland (DOC-191 en DOC-193).

Op 30 juli 2015 heeft de verdachte een telefoongesprek met

[persoon 10] gevoerd waaruit blijkt dat de verdachte werkzaamheden heeft overgenomen van ‘de Turken’. Voor deze werkzaamheden had hij een appartement nodig, de verdiensten zouden liggen tussen de 25 en 50 per maand (DOC-365). Het appartement was volgens de verdachte belangrijk, omdat ‘dat ding’ geluid maakte. [persoon 10] riep ‘vacuüm’, hetgeen werd bevestigd door de verdachte (DOC-234).

In de periode van 1 augustus 2015 tot en met 13 augustus 2015 zijn diverse OVC-gesprekken opgenomen en afgeluisterd die inzicht geven in de activiteiten van en samenwerking tussen de verdachte en [persoon 10] (AMB-091). De verdachte en

[persoon 10] spreken op 1 augustus 2015 over postkantoren in Duisburg (Duitsland) en over mensen die honderd pillen bestellen en over een tas vol grote enveloppen.

Ook spreken de verdachte en [persoon 10] op 4 augustus 2015 erover dat zij tussen de 50 en 100 enveloppen per keer doen. Op dezelfde dag geeft de verdachte te kennen ‘dat de enveloppen eerst in de kofferbak gaan en in Duitsland gaan ze op de achterbank, want je moet er steeds bij kunnen’.

Uit het procesdossier blijkt voorts dat op 19 januari 2016 een doorzoeking is verricht in de woning gelegen op het adres [adres 2] (AMB-091c). Tijdens de doorzoeking zijn in een afgesloten kast onder andere zes zakken met tabletten en zeven zakken met brokken/kristallen aangetroffen (AMB-156 en AMB-156a). De aangetroffen tabletten en brokken/kristallen zijn gewogen en bemonsterd, waarna de monsters zijn getest. Uit deze testen is gebleken dat alle monsters MDMA bevatten (DOC-638).

Uit observaties van de [adres 2] van oktober en november 2015 is gebleken dat de verdachte in ieder geval op 22 en

26 oktober 2015 (OBS-02-049 en OBS-02-053) en 19 november 2015 (BOB-140, DOC-279 en DOC-280) is gezien bij de woning waar voormelde harddrugs is aangetroffen. Op 20 november 2015 werd de opnameapparatuur die ter observatie van dit adres was geplaatst door de politie verwijderd (OBS-02-67). Het procesdossier bevat geen andere aanwijzingen omtrent de aanwezigheid van de verdachte in of bij deze woning na

19 november 2015.

Door en namens de verdachte is ter terechtzitting in hoger beroep aangevoerd dat de verdachte van juli tot november 2015 ‘de Turken’ heeft geholpen bij hun handel en dienaangaande onder andere kantoorartikelen - zoals enveloppen - heeft geregeld. Na november 2015 was de verdachte niet meer betrokken bij de drugshandel van deze groep, aldus de verdediging.

Op basis van het procesdossier kan het scenario van de verdediging – inhoudende dat de verdachte weliswaar tot november betrokken is geweest bij de drugshandel van ‘de Turken’, maar na 19 november 2015 niet meer en dat hij na

19 november 2015 ook niet meer in de [adres 2] is geweest – naar het oordeel van het hof noch worden geverifieerd, noch worden weerlegd. Het enkele aantreffen van de vingerafdruk van de verdachte op een van de enveloppen acht het hof hiervoor onvoldoende. Nu bovendien tussen het moment waarop de verdachte voor het laatst bij de woning is gezien en het moment van het aantreffen van zijn vingerafdruk op een van de enveloppen ongeveer twee maanden zijn verstreken en de verdachte bovendien een verklaring heeft gegeven omtrent het aantreffen van zijn vingerafdruk - te weten het regelen van de enveloppen - is het hof van oordeel dat niet wettig en overtuigend kan worden bewezen dat de verdachte op

19 januari 2016 de tenlastegelegde 21,5 kilogram MDMA aanwezig heeft gehad (feit 2), noch dat de verdachte specifiek betrokken is geweest bij de uitvoer van de in de tenlastelegging genoemde MDMA en XTC-tabletten in de periode van 1 januari 2016 tot en met 8 januari 2016 (feit 6).

Het procesdossier bevat naar het oordeel van het hof voorts onvoldoende aanwijzingen dat de verdachte na 19 november 2015 nauw en bewust heeft samengewerkt met een of meerdere anderen, waardoor evenmin kan worden bewezen dat de verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan het medeplegen van het in de tenlastelegging genoemde aanwezig hebben van de daar genoemde hoeveelheid MDMA (feit 2) en uitvoer van MDMA en XTC-tabletten (feit 6).

Dat de verdachte – zoals de advocaten-generaal bij repliek hebben aangevoerd - in de periode van 1 december 2015 tot en met 18 januari 2016 bijna dagelijks (in totaal 172x) contact had met [persoon 9], maakt dit naar het oordeel van het hof niet anders. Uit bijvoorbeeld telefoongesprekken van 23 en

30 november 2015 tussen de verdachte en [persoon 9] (DOC-282 en DOC-285) blijkt immers wel dat de verdachte en [persoon 9] afspraken, maar verder zijn er geen aanwijzingen dat zij afspraken in verband met de aanwezigheid van de tenlastegelegde MDMA en/of de uitvoer van MDMA of XTC-pillen. Wederom geldt derhalve ten aanzien van het onder 2 en 6 tenlastegelegde dat op basis van het procesdossier het scenario van de verdediging noch kan worden geverifieerd, noch kan worden weerlegd.

Het hof spreekt de verdachte derhalve vrij van het onder 2 tenlastegelegde (mede-)plegen van aanwezig hebben van

21,5 kilogram MDMA en het onder 6 tenlastegelegde

(mede-)plegen van het uitvoeren van MDMA en XTC-pillen.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1, 3, 4 en 5 tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

22-002305-18 (10-997378-15)

1.

(fase 2)

hij op een of meerdere tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 1 april januari 2014 tot en met 22 augustus 2014 19 januari 2016 te Rotterdam en/of Schiedam en/of (elders) in Nederland,

(tezamen en in vereniging met een ander) of anderen, althans alleen, meermalen, althans eenmaal,

a.

(telkens) één of meer voorwerp(en), te weten

en/of

b.

(telkens) van één of meer voorwerp(en), te weten

de werkelijke aard, de herkomst, de vindplaats, de vervreemding, de verplaatsing heeft verborgen en/of verhuld, en/of heeft verborgen en/of verhuld wie de rechthebbende(n) op genoemde voorwerpen was/waren, en/of heeft verborgen en/of verhuld wie genoemde voorwerpen voorhanden heeft/hebben gehad,

terwijl hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) wist(en), althans redelijkerwijs moest(en) vermoeden dat bovenomschreven voorwerp(en) - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was/waren uit enig misdrijf, terwijl hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) van het plegen van dat feit een gewoonte heeft/hebben gemaakt;

en

(fase 3)

hij op een of meerdere tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 27 augustus januari 2014 tot en met

23 september 2015 19 januari 2016 te Rotterdam en/of Schiedam en/of (elders) in Nederland,

(tezamen en in vereniging met een ander) of anderen, althans alleen, meermalen, althans eenmaal,

a.

(telkens) één of meer voorwerp(en), te weten

en/of

b.

(telkens) van één of meer voorwerp(en), te weten

de werkelijke aard, de herkomst, de vindplaats, de vervreemding, de verplaatsing heeft verborgen en/of verhuld, en/of heeft verborgen en/of verhuld wie de rechthebbende(n) op genoemde voorwerpen was/waren, en/of heeft verborgen en/of verhuld wie genoemde voorwerpen voorhanden heeft/hebben gehad,

terwijl hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) wist(en), althans redelijkerwijs moest(en) vermoeden dat bovenomschreven voorwerp(en) - onmiddellijk of middellijk - afkomstig was/waren uit enig misdrijf, terwijl hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) van het plegen van dat feit een gewoonte heeft/hebben gemaakt;

andere voorwerpen en/of vervoermiddelen en/of stoffen en/of

gelden en/of andere betaalmiddelen voorhanden heeft gehad, waarvan hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) wist(en) of ernstige redenen had(den) te vermoeden dat dat/die bestemd was/waren tot het plegen van dat/die feit(en);

22-002305-18 (10-702076-16)

(telkens) [medeverdachte 4] heeft/hebben bedreigd met enig misdrijf tegen het leven gericht, althans met zware mishandeling,

immers heeft/hebben verdachte en/of zijn mededader(s) opzettelijk dreigend (meermalen) (telkens):

die [medeverdachte 4] telefonisch en/of middels een WhatsApp-berichten en/of e-mailberichten, althans berichten via internet, de navolgende woorden toegevoegd:

(al dan niet terwijl deze bedreiging(en) schriftelijk en onder bepaalde voorwaarden is/zijn geschied);

Bewijsvoering

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de hiervoor weergegeven bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring.

In die gevallen waarin de wet aanvulling van het arrest vereist met de bewijsmiddelen dan wel, voor zover artikel 359, derde lid, tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering (hierna: ‘Sv’) wordt toegepast, met een opgave daarvan, zal zulks plaatsvinden in een aanvulling die als bijlage aan dit arrest zal worden gehecht.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

22-002305-18 (10-997378-15)

Het onder 1 bewezenverklaarde levert op:

schuldwitwassen, meermalen gepleegd

en

medeplegen van schuldwitwassen, meermalen gepleegd

en

gewoontewitwassen

en

medeplegen van gewoontewitwassen.

Het onder 3 bewezenverklaarde levert op:

voorwerpen en stoffen voorhanden hebben, waarvan hij weet dat zij bestemd zijn om een feit, bedoeld in het vierde/vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, voor te

bereiden of te bevorderen.

22-002305-18 (10-702076-16)

Het onder 4 en 5 bewezenverklaarde levert op:

telkens: bedreiging met enig misdrijf tegen het leven

gericht.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dus strafbaar.

Strafmotivering

Het hof heeft de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en op grond van de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan is gebleken uit het onderzoek ter terechtzitting.

Daarbij heeft het hof in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Standpunten

De advocaten-generaal hebben – overeenkomstig het overgelegde schriftelijk requisitoir - gevorderd dat de verdachte ter zake van het onder 1 tot en met 6 tenlastegelegde wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 11 jaren, met aftrek van voorarrest, waarbij rekening is gehouden met de overschrijding van de redelijke termijn.

Namens de verdachte is overeenkomstig de overgelegde pleitnotities bepleit dat rekening dient te worden gehouden met de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, te weten dat hij een blanco strafblad heeft, dat er een positief reclasseringsrapport aanwezig is en het feit dat de verdachte in hoger beroep heeft meegewerkt aan het onderzoek. Voorts verzoekt de verdediging het hof om – in ieder geval ten aanzien van de feiten behorende bij onderzoek IJsberg - rekening te houden met de overschrijding van de redelijke termijn.

Verandering van wetgeving ten aanzien van feit 1 (fase 2 en fase 3)

De feiten zoals bewezenverklaard onder fase 2 zijn begaan in de periode van 1 april 2014 tot en met 22 augustus 2014. Overtreding van artikel 420quater Sr werd tot 1 januari 2015 bestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste één jaar of een geldboete van de vijfde categorie. Na wijziging van artikel 420quater Sr bij Wet van 19 november 2014 (Stb. 2014,513), inwerkingtreding 1 januari 2015 (Stb. 2014, 445) is de maximaal op te leggen gevangenisstraf verhoogd van één naar twee jaar.

Nu de feiten zijn begaan voor de inwerkingtreding van de verhoogde strafbaarstelling, zal het hof ten aanzien van de feiten begaan in de tweede fase artikel 420quater toepassen zoals dat gold vóór 1 januari 2015.

De feiten zoals bewezenverklaarde onder fase 3 zijn begaan in de periode van 27 augustus 2014 tot en met 23 september 2015. Overtreding van artikel 420ter Sr werd tot 1 januari 2015 bestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of een geldboete van de vijfde categorie. Na wijziging van artikel 420quater Sr bij Wet van 19 november 2014 (Stb. 2014, 445), inwerkingtreding 1 januari 2015 (Stb. 2014, 513) is de maximaal op te leggen gevangenisstraf verhoogd van zes naar acht jaren.

Nu sprake is van een verandering van wetgeving na het tijdstip waarop een deel van de feiten is begaan en welke verandering niet ten gunste van de verdachte werkt, kan het hof slechts over een deel van de bewezenverklaarde periode de maximale straf zoals die sinds 1 januari 2015 geldt opleggen. Het hof stelt vast dat het grootste deel van de bewezenverklaarde gedragingen overwegend heeft plaatsgevonden na 1 januari 2015. Daarmee is bij de bepaling van de op te leggen straf rekening gehouden.

Ernst van de feiten

Met de rechtbank is het hof ten eerste van oordeel dat de verdachte zich op de bewezenverklaarde wijze schuldig heeft gemaakt aan (het medeplegen van) schuldwitwassen en gewoontewitwassen gedurende een periode van bijna anderhalf jaar. De verdachte heeft gedurende deze periode (samen met de medeverdachte [medeverdachte 4] en de broer van de verdachte, de medeverdachte [medeverdachte 5]) als bitcoinhandelaar op meerdere momenten bitcoins ingekocht tegen contant geld. Gedurende het merendeel van deze periode wist de verdachte dat deze bitcoins een criminele herkomst hadden. Deze wetenschap heeft de verdachte echter niet weerhouden van het inkopen van deze bitcoins. Het hof neemt dit de verdachte kwalijk.

In totaal is bewezenverklaard dat de verdachte BTC 25.301,64 heeft gekocht. Nu dit betekent dat de verdachte voor gemiddeld ongeveer € 347.000,-- per maand bitcoins kocht, ging het bovendien geenszins om handel van geringe omvang.

Door aldus te handelen heeft de verdachte bijgedragen aan het faciliteren van de aan het criminele vermogen onderliggende criminaliteit. Het witwassen vormt bovendien een aantasting van de legale economie en is, mede vanwege de corrumperende invloed ervan op het reguliere handelsverkeer, een bedreiging voor de integriteit van het financiële handelsverkeer. Ook worden op deze manier inkomsten en vermogens onttrokken aan het zicht van de belastingdienst. Het kan niet anders dan dat de verdachte zich hierbij enkel heeft laten drijven door winstbejag, zulks ten koste van de samenleving.

Voorts heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan het treffen van voorbereidingshandelingen voor de handel in en de uitvoer van XTC en MDMA. Door aldus te handelen heeft de verdachte eraan bijgedragen dat de handel in deze harddrugs in stand werd gehouden. XTC en MDMA zijn niet alleen schadelijk voor de volksgezondheid, maar de handel in die verdovende middelen gaat daarenboven niet zelden gepaard met vele andersoortige vormen van criminaliteit.

De verdachte heeft hiervoor kennelijk geen enkel oog gehad en was slechts uit op eigen financieel gewin.

Tot slot heeft de verdachte zich tot tweemaal toe schuldig gemaakt aan het bedreigen van [medeverdachte 4] door middel van de opmerkingen “We will see if you will be breathing till tonight!!!” (feit 4) en “I swear on my mothers grave i put two bullets in your fucking head, Fucking cow” (feit 5). Door aldus te handelen heeft de verdachte bij het slachtoffer gevoelens van angst en onveiligheid veroorzaakt.

In het voordeel van de verdachte heeft het hof rekening gehouden met de omstandigheid dat het om oude zaken gaat.

Justitiële documentatie

Voorts heeft het hof acht geslagen op een de verdachte betreffend uittreksel Justitiële Documentatie d.d.

21 oktober 2021, waaruit blijkt dat hij niet eerder onherroepelijk is veroordeeld voor het plegen van strafbare feiten.

Persoon van de verdachte

Tevens heeft het hof acht geslagen op de persoonlijke omstandigheden, zoals op de terechtzitting in hoger beroep naar voren gebracht.

Redelijke termijn

Het hof heeft geconstateerd dat sprake is van overschrijding van de redelijke termijn in de zin van artikel 6, eerste lid, van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden.

Het hof overweegt dat bij de berechting van een zaak, waarbij geen sprake is van bijzondere omstandigheden, als uitgangspunt geldt dat de behandeling van de zaak op de terechtzitting in eerste aanleg dient te zijn afgerond met een eindvonnis binnen twee jaren na aanvang van de redelijke termijn. De redelijke termijn vangt aan op het moment dat een verdachte in redelijkheid de verwachting kan hebben dat tegen hem ter zake strafvervolging zou worden ingesteld.

Ten aanzien van de zaak met rolnummer 22-002305-18:

Uit het voorgaande blijkt dat ten aanzien van de zaak met rolnummer 22-002305-18 zowel de berechting in eerste aanleg als de berechting in hoger beroep telkens niet heeft plaatsgevonden binnen een termijn van 24 maanden.

In eerste aanleg is de redelijke termijn van berechting overschreven met 4 maanden. In hoger beroep is de redelijke termijn van berechting overschreden met ruim 19 maanden.

Ten aanzien van de zaak met rolnummer 22-000038-20:

Ook in de zaak met rolnummer 22-000038-20 blijkt uit het voorgaande dat zowel de berechting in eerste aanleg als de berechting in hoger beroep telkens niet heeft plaatsgevonden binnen een termijn van 24 maanden.

De overschrijdingen zijn onder meer gelegen in de omvang van de zaak, waaronder mede begrepen het door de raadsheer-commissaris uitgevoerde nadere onderzoek, de omstandigheid dat de zaken gevoegd zijn en de omstandigheid dat de zaken tegen de verdachte gelijktijdig met de zaken tegen de medeverdachten zijn behandeld, welke omstandigheden niet voor rekening van de verdachte dienen te komen.

Het hof zal deze overschrijdingen verdisconteren in de strafmaat.

Het hof heeft bij het bepalen van de strafmaat in matigende zin rekening gehouden met deze overschrijding van de redelijke termijn door op de in beginsel op te leggen gevangenisstraf van 60 maanden, 9 maanden in mindering te brengen, zodat

Conclusie

Het hof is - alles afwegende - van oordeel dat een geheel onvoorwaardelijke gevangenisstraf van na te melden duur een passende en geboden reactie vormt.

Tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat de veroordeelde in aanmerking komt voor deelname aan een penitentiair programma, als bedoeld in artikel 4 Penitentiaire beginselenwet, dan wel de regeling van voorwaardelijke invrijheidsstelling, als bedoeld in artikel 6:2:10 Sv, aan de orde is.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

Het hof heeft gelet op artikel 10a van de Opiumwet en de artikelen 47, 57, 285, 420quater en 420ter Sr, zoals zij rechtens gelden dan wel golden.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart niet bewezen dat de verdachte het onder 1 tweede cumulatief/alternatief, 2 (parketnummer 10-997378-15 en rolnummer 22-002305-18) en 6 (parketnummer 09-818761-17 en rolnummer 22-000038-16) tenlastegelegde heeft begaan en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het onder parketnummers 10-997378-15 en 10-702076-16 (rolnummer 22-002305-18) onder 1 aanhef en eerste cumulatief/alternatief, 3, 4 en 5 tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het onder parketnummers 10-997378-15 en 10-702076-16 (rolnummer 22-002305-18) onder 1 aanhef en eerste cumulatief/alternatief, 3, 4 en 5 bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 51 (eenenvijftig) maanden.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, Sr bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Dit arrest is gewezen door mr. Chr.A. Baardman,

mr. C.H.M. Royakkers en mr. J.W. van den Hurk, in bijzijn van de griffiers mr. C.M. Jellema en mr. J.J. Mossink.

Het is uitgesproken op de openbare terechtzitting van het hof van 1 februari 2022.