Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 12-07-2018, ECLI:NL:RBZWB:2018:4362, BRE 17/8179

De verzekeringsarts heeft eisers dossier bestudeerd, waaronder de informatie van de huisarts van 14 januari 2015 en van de oogarts van 14 augustus 2014. Ook heeft hij eiser gezien tijdens het spreekuur en hem onderzocht.

De verzekeringsarts heeft op 11 april 2017 gerapporteerd dat eiser een forse visusbeperking links rapporteert, dubbelzien en andere klachten die niet geheel bevestigd worden door de medische informatie van de behandelaar. Eiser heeft met zijn klachten jarenlang in het eigen werk gefunctioneerd. Voor het dubbelzien en de pijn is er geen medische verklaring. Op basis van de aanvullende informatie en de bevindingen bij eigen onderzoek is er geen medische reden om forse beperkingen aan te nemen. Daarom worden slechts beperkingen aangenomen met betrekking tot het gezichtsveld links nasosuperior, die overigens met het intacte gezichtsveld van het rechteroog deels is te compenseren. Bij activiteiten beneden neushoogte zal het gezichtsvelddefect nasosuperior niet tot problemen leiden. Hoewel eiser auto rijdt, zal hij zorgvuldigheidshalve beperkt worden voor beroepsmatig chaufferen. Eiser wordt ook beperkt geacht voor prestatiedruk, persoonlijk risico en precisiewerk boven neushoogte. Eiser zou machines kunnen bedienen en tot een bepaalde hoogte onderhoud en (de)montage kunnen uitvoeren.

De verzekeringsarts heeft de beperkingen en de belastbaarheid van eiser neergelegd in de Functionele Mogelijkheden Lijst (FML) van 9 mei 2017.

De verzekeringsarts b&b heeft eisers dossier bestudeerd en eiser gezien tijdens de hoorzitting. De verzekeringsarts b&b heeft op 19 september 2017 gerapporteerd dat het onderzoek door de verzekeringsarts voldoende zorgvuldig was.

Uit de metingen door de oogarts van 2014 komt niet zo’n fors verminderd gezichts-vermogen naar voren als eiser claimt. Met deze objectiveerbare gegevens van de oogarts, met de daar genoemde prognose, zonder dat eiser een recenter onderzoek door een oogarts heeft laten verrichten, moet van dit meer objectiveerbare deel van de aandoening worden uitgegaan. Er is, toetsend aan de Standaard Duurbelasting in Arbeid, geen medische reden om een urenbeperking toe te kennen. De FML van 9 mei 2017 wordt aangepast, omdat daarin eisers beperking voor beroepsmatig autorijden niet overeenkomstig de invulinstructie is vermeld.

De verzekeringsarts b&b heeft de beperkingen en de belastbaarheid van eiser neergelegd in de FML van 19 september 2017.

Eiser heeft in bezwaar en beroep geen medische informatie ingediend om aannemelijk te maken dat de beoordeling door de verzekeringsartsen niet juist is. De rechtbank ziet daarom geen aanleiding te twijfelen aan de belastbaarheid die de verzekeringsartsen hebben aangenomen. De rechtbank heeft daarbij in aanmerking genomen dat volgens vaste rechtspraak de subjectieve beleving van een betrokkene van zijn klachten niet beslissend is bij de beantwoording van de vraag welke beperkingen in objectieve zin bij hem zijn vast te stellen. Van belang zijn alleen de objectief vast te stellen beperkingen voor arbeid.

De beschikbare informatie van behandelaars over de oogklachten van eiser heeft betrekking op de periode van 2014 tot januari 2015. Eiser is na 2014 niet meer bij de oogarts geweest. Dit betekent dat de meest recente medisch objectieve informatie over eisers ogen dateert van 10 april 2017, toen de verzekeringsarts zijn ogen heeft onderzocht. De rechtbank constateert dat in de FML bij beoordelingspunt 2.1.0 een beperking voor zien is opgenomen. Ook heeft de verzekeringsarts in zijn rapportage toegelicht dat eiser beperkt is voor precisiewerk boven neushoogte in verband met de lichte beperking in het gezichtsveld van het linkeroog.

De rechtbank overweegt over eisers psychische klachten dat uit de rapportage van de verzekeringsarts blijkt dat deze wist dat eiser spanningsklachten heeft. De verzekeringsarts heeft bij zijn onderzoek echter geen aanwijzingen gevonden voor psychopathologie en/of ernstige persoonlijkheidsproblematiek. De rechtbank is niet gebleken dat dit standpunt onjuist is.

De rechtbank overweegt over de door eiser gestelde noodzaak van een (verdergaande) beperking voor werktijden, dat hiervoor volgens vaste rechtspraak pas aanleiding is als met het vaststellen van beperkingen in de andere rubrieken van de FML niet voldoende aan de voor de betrokkene geldende mogelijkheden tegemoet kan worden gekomen. De criteria voor het aannemen van een urenbeperking zijn neergelegd in de Standaard Duurbelasting in Arbeid. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de verzekeringsarts b&b inzichtelijk en voldoende gemotiveerd waarom er, gelet op die Standaard, geen aanleiding is om naast de beperking voor werken tijdens de nacht en de overige beperkingen een verdergaande beperking voor werktijden vast te stellen.

De rechtbank concludeert dat niet is gebleken dat eisers beperkingen, die zijn neergelegd in de FML van 19 september 2017 en zijn aangevuld met de toelichting door de verzekerings-arts dat eiser beperkt is voor precisiewerk boven neushoogte, zijn onderschat. Voor de verdere beoordeling gaat de rechtbank daarom uit van de belastbaarheid die is neergelegd in die FML en is aangevuld met deze toelichting.

5. Geschiktheid voor de functies

De rechtbank ziet geen reden om te oordelen dat de voor eiser geselecteerde functies in medisch opzicht niet passend zijn. De rechtbank verwijst naar de toelichting door de arbeidsdeskundige bij de signaleringen in het resultaat functiebeoordeling van 9 mei 2017 en naar de rapportage van de arbeidsdeskundige van 11 mei 2017. Uit de rapportage van de arbeidsdeskundige b&b van 19 september 2017 blijkt dat deze de toelichtingen van de arbeidsdeskundige heeft gecontroleerd.

Volgens de rapportage van de arbeidsdeskundige hoeven in de geselecteerde functies geen activiteiten boven neushoogte te worden verricht. Eisers beroepsgrond dat de functies niet geschikt zijn omdat daarin fijnmotorische handelingen vereist zijn die precies moeten worden verricht, slaagt niet omdat zijn beperking voor precisiewerk alleen betrekking heeft op activiteiten boven neushoogte.

Naar het oordeel van de rechtbank hebben de arbeidsdeskundigen inzichtelijk gemotiveerd dat, uitgaande van de vastgestelde beperkingen, eiser de werkzaamheden kan verrichten die verbonden zijn aan de geselecteerde functies. Het standpunt van eiser dat hij niet in staat is die functies te verrichten, vloeit voort uit zijn opvatting dat zijn medische beperkingen zijn onderschat. Zoals de rechtbank in overweging 4.5 heeft geconcludeerd is die opvatting niet juist.

Eiser heeft in het aanvullend beroepschrift van 22 juni 2018 zijn aanvankelijke beroepsgrond ingetrokken over het aantal arbeidsplaatsen dat de functie samensteller metaalwaren kent. De rechtbank laat een oordeel hierover daarom achterwege.

De rechtbank concludeert dat de functies elektronica monteur (nieuwbouw en onderhoud) (Sbc-code 267040), controleur, tester elektrotechnische apparatuur (Sbc-code 267060) en samensteller metaalwaren (Sbc-code 264140) mochten worden gebruikt voor de berekening van de mate van arbeidsongeschiktheid.

Op basis van de inkomsten die eiser met de geselecteerde functies kan verdienen, heeft het UWV een berekening gemaakt die leidt tot een mate van arbeidsongeschiktheid van 54,81%. Omdat eiser tegen deze berekening geen gronden naar voren heeft gebracht, gaat de rechtbank uit van deze mate van arbeidsongeschiktheid.

Dit betekent dat het UWV terecht de mate van arbeidsongeschiktheid per 11 november 2016 heeft vastgesteld op 54,81%.

Het beroep zal daarom ongegrond worden verklaard.

Omdat het beroep ongegrond wordt verklaard, is er geen reden om een proceskosten-veroordeling of een veroordeling tot schadevergoeding uit te spreken.