Rechtbank Rotterdam, 31-03-2016, ECLI:NL:RBROT:2016:3092, ROT 15/390

1. Bij besluit van 19 september 2011 heeft verweerder aan eiseres bijstand op grond van de Wwb toegekend.

2. In de maanden mei 2014, augustus 2014, september 204, oktober 2014, november 2014, december 2014, februari 2015 en maart 2015 heeft eiseres diverse mutatieformulieren naar verweerder gezonden, waarop zij vermeldt dat zij in een voorgaande periode een dwangsom van verweerder, een overboeking van een verpande beleggingsrekening ter hoogte van € 382,- of een belastingteruggave heeft ontvangen. Ook wel vermeldt zij op mutatieformulieren dat geen sprake is van wijziging in haar inkomen.

3. Vervolgens heeft eiseres ingebrekestellingen aan verweerder gezonden. Zij stelt zich op het standpunt dat de mutatieformulieren moeten worden beschouwd als aanvragen tot vaststelling van haar recht op een bijstandsuitkering. Verweerder heeft bij de primaire besluiten vastgesteld geen dwangsom verschuldigd te zijn. Daartoe stelt verweerder zich op het standpunt dat een mutatieformulier niet kan worden aangemerkt als een aanvraag in de zin van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Bij de bestreden besluiten heeft verweerder dit standpunt gehandhaafd.

4. In beroep stelt eiseres - kort weergegeven - dat een mutatieformulier moet worden beschouwd als een aanvraag en dat verweerder te laat dan wel niet heeft beslist naar aanleiding van de door haar ingezonden mutatieformulieren, zodat verweerder dwangsommen is verschuldigd. Voorts heeft eiseres, onder verwijzing naar artikel 4:19, eerste lid, van de Awb, verzocht om volgens haar van belang zijnde primaire besluiten, besluiten op bezwaar dan wel beroepen tegen het niet tijdig nemen van een besluit in de beroepen te betrekken.

5. De rechtbank komt tot de volgende beoordeling.

6. Met ingang van 1 januari 2015 is de Wwb gewijzigd en vernoemd tot Participatiewet. Volgens artikel 78z, vierde lid, van de Participatiewet wordt op een bezwaar- of beroepschrift dat vóór of op 1 januari 2015 is ingediend tegen een door het college op grond van de Wwb genomen besluit en waarop op die datum nog niet onherroepelijk is beslist, beslist met toepassing van de Wwb. Dit brengt met zich dat op een deel van de beroepen de Wwb van toepassing is en op een ander deel de Participatiewet. Nu de in de beroepen aan de orde zijnde artikelen in beide wetten gelijkluidend zijn, is er geen verschil in de materiële beoordeling.

7. Verweerder heeft ter zitting verzocht om ook andere beroepen van eiseres die ditzelfde materiële geschil tussen eiseres en verweerder zouden betreffen, op de zitting te behandelen. De rechtbank heeft dit verzoek afgewezen, nu de rechtbank noch eiseres zich daarop hebben kunnen voorbereiden.

8. Ter zitting heeft verweerder, onder verwijzing naar recente rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling), het standpunt ingenomen dat het beroep van eiseres niet-ontvankelijk dient te worden verklaard op de grond dat eiseres misbruik maakt van het recht om beroep in te stellen. Verweerder heeft daartoe gewezen op de tientallen beroepschriften, bezwaarschriften, ingebrekestellingen en verzoeken om een dwangsom van eiseres. Eiseres heeft in reactie hierop gesteld dat zij zich niet goed tegen dit standpunt kan verweren. Zij heeft zich daarop niet kunnen voorbereiden, omdat verweerder dit pas ter zitting naar voren heeft gebracht.

9. De rechtbank is van oordeel dat verweerder uit een oogpunt van een zorgvuldig en doelmatig gebruik van rechtsmiddelen en omwille van de rechtszekerheid van de andere partij omtrent hetgeen in geschil is, het betoog van misbruik van recht eerder naar voren had behoren te brengen. Dit betoog zal de rechtbank daarom wegens strijd met de goede procesorde verder buiten beschouwing laten. De rechtbank vindt steun voor deze handelwijze in een uitspraak van de Afdeling van 9 december 2015 (ECLI:NL:RVS:2015:3752).

10. In een aantal zaken heeft eiseres in haar beroepschrift aangevoerd dat de hoorplicht in bezwaar is geschonden. Ter zitting heeft eiseres deze beroepsgrond ingetrokken. Nu er over dit punt geen geschil meer is laat de rechtbank deze beroepsgrond verder buiten bespreking.

11. Eiseres heeft verweerder in gebreke gesteld omdat niet tijdig zou zijn beslist naar aanleiding van de door haar ingezonden mutatieformulieren. Het materiële geschil tussen partijen betreft de vraag of in de ingezonden mutatieformulieren aanvragen tot herziening van de bijstandsuitkering van eiseres besloten liggen.