Gerechtshof Amsterdam, 21-12-2021, ECLI:NL:GHAMS:2021:4045, 200.269.744/01

In het tussenarrest heeft het hof in het kader van de behandeling van grief I een aantal verweren van [X] verworpen. In het kader van deze grief resteert thans ter bespreking de stelling van [X] dat de kantonrechter in het bestreden vonnis van een te lage beslagvrije voet is uitgegaan. Bij het tussenarrest heeft het hof de zaak naar de rol verwezen om [X] in de gelegenheid te stellen bij akte te reageren op hetgeen LBIO bij memorie van antwoord, sub 35-56, heeft aangevoerd en op de ter adstructie daarvan door LBIO overgelegde producties.

Met hetgeen [X] in haar akte na tussenarrest heeft aangevoerd acht het hof het door LBIO in de memorie van antwoord gestelde ten aanzien van de bij de berekening van de beslagvrije voet in aanmerking te nemen huur onvoldoende gemotiveerd weersproken. LBIO heeft namelijk terecht gesteld – en dit is overigens door [X] ook niet betwist – dat in het kader van de vaststelling van de beslagvrije voet over de periode van oktober 2018 tot en met november 2020 aan woonlasten slechts rekening kan worden gehouden met de maximum uitkering aan huurtoeslag; vgl. artikel 475d (oud) Rv. Om die reden is, anders dan [X] in haar akte na tussenarrest stelt, niet van belang of [Y] in die periode meer dan de met die toeslag gemoeide bedragen aan huur heeft betaald, evenmin als de vraag waar hij toen heeft gewoond. In zoverre faalt de grief dus.

[X] heeft gesteld dat [Y] over de periode van oktober 2018 tot en met november 2020 geen zorgtoeslag heeft genoten. Niet gesteld of gebleken is dat [Y] in deze periode een zogeheten toeslagpartner had. Het ter zake geldende toetsingsinkomen was over 2018 € 28.720,00, over 2019 € 29.562,00 en over 2020 € 30.481,00. Het door [Y] genoten heffingsloon, zoals vermeld in de door [X] bij memorie van grieven overgelegde salarisspecificaties van december 2018, december 2019 en september 2020 en door LBIO niet is betwist, was in 2018 € 39.634,04, in 2019 € 40.136,88 en tot en met september 2020 € 30.580,49. Het hof gaat er daarom, bij gebreke van feiten en omstandigheden die tot een ander oordeel nopen, van uit dat het [Y] over de periode van oktober 2018 tot en met november 2020 geen zorgtoeslag heeft genoten. In zoverre is de grief gegrond.

Alleen al het gegeven dat het hof er – anders dan LBIO – vanuit gaat dat [Y] over de periode van oktober 2018 tot en met november 2020 geen zorgtoeslag heeft ontvangen noopt tot een aanpassing van de bij het bestreden vonnis ten laste van [X] uitgesproken veroordeling. Daar komt bij dat sedert die veroordeling meer dan twee jaar zijn verstreken. Het hof acht het daarom, mede om executieproblemen te voorkomen, wenselijk dat LBIO bij akte zijn eis actualiseert op basis van de meest recente gegevens en het oordeel van het hof met betrekking tot het niet in aanmerking nemen van zorgtoeslag. LBIO dient gemotiveerd en met stukken toegelicht aan te geven welk bedrag het per de datum van zijn te nemen akte van [X] te vorderen heeft en hoeveel er vervolgens per maand door [X] dient te worden betaald. Om deze reden zal de zaak wederom naar de rol worden verwezen. [X] zal vervolgens daarop mogen reageren.

Het hof zal iedere verdere beslissing, ook met betrekking tot grief II, aanhouden.