Centrale Raad van Beroep, 04-09-2013, ECLI:NL:CRVB:2013:1649, 12-2923 WAZ

Appellant heeft in hoger beroep aangevoerd dat het Uwv artikel 58 WAZ langer heeft toegepast dan de dwingendrechtelijke termijn van drie jaar en dat dit in strijd is met de uitspraak van de Raad van 16 december 2009 (LJN BK7083). Tevens heeft hij aangevoerd dat hij ten gevolge van de handelwijze van zijn accountant-belastingadviseur geen fiscale keuzes heeft kunnen maken. Zijn inkomsten over 2006 en 2007 zullen opnieuw moeten worden vastgesteld en kunnen niet langer worden gebaseerd op de gegevens welke in de aangifte Inkomstenbelasting over beide jaren zijn verwerkt.

In het bestreden besluit heeft het Uwv de periode 1 januari 2006 tot 1 januari 2008 als één geheel gepresenteerd zowel voor wat betreft de toepassing van artikel 58 van de WAZ als voor wat betreft de bijbehorende terugvordering; hierbij is geen onderscheid gemaakt tussen de periode vóór 21 mei 2006 en de periode daarna. De Raad zal dit besluit dan ook in zijn geheel bezien.

Zoals de Raad al heeft geoordeeld in zijn uitspraak van 21 december 2006 (LJN AZ5630) verzet artikel 58 van de WAZ zich tegen het niet of gedeeltelijk betaalbaar stellen van een WAZ-uitkering na ommekomst van een tijdvak van drie jaar. Zoals gesteld wordt blijkens de tekst van artikel 58, tweede lid, van de WAZ, welke bepaling naar het oordeel van de Raad in duidelijke bewoordingen is vervat, in het geval een betrokkene arbeid gaat verrichten, waarvan niet vaststaat of deze arbeid in overeenstemming is met zijn krachten en bekwaamheden, na afloop van de toepassingsduur van drie jaar die arbeid aangemerkt als arbeid in de zin van artikel 2, vierde lid, van de WAZ, zodat tot schatting op die arbeid moet worden overgegaan. Vanaf het moment van intreden van de in de laatste volzin van artikel 58, tweede lid, van de WAZ neergelegde fictie dient die door een betrokkene verrichte arbeid te worden aangemerkt als algemeen geaccepteerde arbeid waartoe de betrokkene met zijn krachten en bekwaamheden in staat is. Die arbeid kan na het intreden van die fictie niet opnieuw worden aangemerkt als arbeid waarvan niet vaststaat of deze arbeid in overeenstemming is met de krachten en bekwaamheden van betrokkene.

Dit betekent voor het onderhavige geval dat in aansluiting op de periode van 21 mei 2003 tot 21 mei 2006, waarover reeds met betrekking tot de inkomsten uit de werkzaamheden van appellant toepassing is gegeven aan artikel 58 van de WAZ, niet opnieuw een periode aanvangt waarover de inkomsten uit die werkzaamheden kunnen worden geanticumuleerd. De Raad wijst er daartoe op dat door appellant is gesteld en door het Uwv niet is betwist dat de door hem verrichte werkzaamheden wat aard en belasting betreft immer gelijk zijn gebleven.

Appellant heeft ter zitting bevestigd dat over het jaar 2006 een mogelijk andere fiscale keuze niet aan de orde is zodat dit punt geen bespreking behoeft.

Uit hetgeen is overwogen onder 4.1 tot en met 4.3 volgt dat het bij het bestreden besluit gehandhaafde besluit van 12 februari 2010, voor zover het betrekking heeft op de toepassing van artikel 58 van de WAZ op en na 21 mei 2006, is genomen in strijd met deze wetsbepaling. Gelet op dit oordeel ontbeert het terugvorderingsbesluit ook de periode vanaf 21 mei 2006 eveneens een deugdelijke grondslag. Het hoger beroep slaagt en de aangevallen uitspraak dient te worden vernietigd. De Raad zal doen hetgeen de rechtbank zou behoren te doen.