Rechtbank Den Haag, 04-06-2019, ECLI:NL:RBDHA:2019:5964, NL19.11187 en NL19.11188

Eiser heeft vier keer vergeefs een aanvraag ingediend om verlening van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd. Aan de tweede, de derde en de vierde aanvraag heeft eiser ten grondslag gelegd dat hij tot het christendom is bekeerd en daarom niet naar Afghanistan kan terugkeren. Verweerder heeft die bekering telkens niet geloofwaardig geacht. De rechtmatigheid van dat oordeel staat in rechte vast.

Eiser heeft een beroep gedaan op de volgende informatiebronnen:

De rechtbank is van oordeel dat eiser er niet in is geslaagd aannemelijk te maken dat de veiligheidssituatie in Afghanistan, in het bijzonder in Kaboel, zodanig is verslechterd dat thans een situatie is ontstaan als bedoeld in artikel 15c van de Definitierichtlijn.

De Afdeling heeft in de uitspraak van 1 oktober 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:3176) geoordeeld dat er in Afghanistan geen sprake is van een situatie waarbij een burger die in het geheel niet verbonden is met één van de strijdende partijen louter door zijn aanwezigheid daar een reëel risico loopt op een bedreiging als bedoeld in artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3, van de Vw 2000. In de uitspraak van 22 januari 2019 (ECLI:NL:RVS:2019:199) heeft de Afdeling – in een zaak waarin verweerder Kaboel als vestigingsalternatief had tegengeworpen – eveneens overwogen dat verweerder terecht had gesteld dat zich in Afghanistan in het algemeen, dan wel in Kaboel in het bijzonder niet de situatie voordoet als bedoeld in artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3, van de Vw 2000.

Het meest recente ambtsbericht over Afghanistan is van 6 maart 2019 en beslaat de periode van juni 2018 tot en met december 2018. Informatie die sedert begin 2019 werd uitgebracht over geheel 2018, is blijkens de inleiding in het ambtsbericht, slechts ten dele en op

hoofdlijnen meegenomen in het ambtsbericht. Het ambtsbericht is geen aanleiding voor verweerder geweest om zijn beleid ten aanzien van vreemdelingen uit Afghanistan aan te passen of een besluit- of vertrekmoratorium in te stellen.

De rechtbank is van oordeel dat weliswaar uit het ambtsbericht het beeld naar voren komt van een hoog aantal burgerslachtoffers als gevolg van gewapend conflict, doch dit rechtvaardigt nog niet de conclusie dat van een uitzonderlijke situatie als bedoeld in artikel 15c van de Definitierichtlijn sprake is. Dat van een zulke uitzonderlijke situatie sprake is blijkt ook niet uit de door eiser aangehaalde rapporten. Verweerder heeft zich niet ten onrechte op het standpunt gesteld dat de door eiser ingebrachte informatie geen wezenlijk ander beeld over de ernst van de veiligheidssituatie in Afghanistan, en in Kaboel in het bijzonder, geeft dan het beeld dat uit het ambtsbericht van 6 maart 2019 naar voren komt.

Uit de bijlage met rapporten en publicaties bij het ambtsbericht (p. 120) blijkt bovendien dat het door eiser ingeroepen rapport van UNAMA van 24 februari 2019, in beschouwing is genomen bij het opstellen van het ambtsbericht. Uit de door eiser aangehaalde informatie, volgt weliswaar dat de situatie in Afghanistan nog steeds zorgwekkend is, maar niet dat de algehele veiligheidssituatie in Afghanistan in het algemeen en in Kaboel in het bijzonder, sinds de voornoemde uitspraken van de Afdeling zodanig is verslechterd dat een burger die daar naartoe terugkeert nu wel door zijn enkele aanwezigheid daar een reëel risico loopt op een schending van artikel 3 van het EVRM. Het betoog van eiser dat de algemene veiligheidssituatie in Afghanistan zodanig is verslechterd dat dit als nieuw element of bevinding moet worden aangemerkt, volgt de rechtbank daarom niet.