Rechtbank Den Haag, 21-12-2018, ECLI:NL:RBDHA:2018:15157, 09-817892-18

Inleiding

Verdachte wordt onder feit 1 verweten dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan voorbereiding van moord dan wel doodslag op zijn ex-vriendin [slachtoffer 1] door daartoe een mes te verwerven en/of voorhanden te hebben. Onder feit 2 wordt verdachte verweten dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan vernieling van autobanden en/of een portiekdeur.

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van beide feiten, met dien verstande dat verdachte zich ten aanzien van feit 1 schuldig heeft gemaakt aan voorbereiding van moord op zijn ex-vriendin [slachtoffer 1] .

De verdediging heeft ten aanzien van feit 1 integrale vrijspraak bepleit. Daartoe heeft de raadsvrouw aangevoerd dat onvoldoende vast is komen te staan dat verdachte het mes bij zich had ter voorbereiding van het met voorbedachten rade doden van zijn ex-vriendin [slachtoffer 1] . Voor voorbedachte raad is een kalm beraad en rustig overleg nodig terwijl de houding van verdachte ten tijde van de aanhouding daar niet op duidde. Daarnaast is het verwerven/voorhanden hebben van het mes onvoldoende om van een voorbereiding te kunnen spreken.

Ten aanzien van feit 2 heeft de verdediging zich gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Ten aanzien van feit 1:

De rechtbank dient de vraag te beantwoorden of verdachte opzettelijk een mes heeft verworven en/of voorhanden heeft gehad bestemd ter voorbereiding van het misdrijf als in de tenlastelegging omschreven, te weten moord of doodslag op zijn ex-vriendin [slachtoffer 1] .

Ingevolge artikel 46 van het Wetboek van Strafrecht (hierna Sr) is sprake van strafbare voorbereiding wanneer de dader opzettelijk middelen verwerft, vervaardigt, invoert, doorvoert, uitvoert of voorhanden heeft bestemd tot het begaan van een misdrijf waarop naar de wettelijke omschrijving een gevangenisstraf van 8 jaar of meer is gesteld. In de rechtspraak zijn criteria ontwikkeld om vast te stellen of sprake is van strafbare voorbereidingshandelingen en middelen. Er moet worden beoordeeld of de voorbereidingshandelingen naar hun uiterlijke verschijningsvorm zijn bestemd tot het begaan van een misdrijf zoals bedoeld in artikel 46, eerste lid, Sr. Uit de rechtspraak (zie onder meer HR 20 februari 2007, ECLI:NL:HR:2007:AZ0213) volgt dat een drietal criteria maatgevend zijn om te bepalen of een voorwerp is bestemd tot het begaan van de beoogde misdrijven, te weten:

Dit betekent dat niet alleen de aard en het gebruik van het voorwerp op zichzelf doorslaggevend is, maar ook de intentie van verdachte meeweegt bij het bewijs van de bestemming. Het opzet is hierin gelegen dat moet worden vastgesteld dat verdachte het voorwerp overeenkomstig de bestemming wilde gebruiken. De rechtbank verwijst hierbij naar een arrest van de Hoge Raad van 17 februari 2004, ECLI:NL:HR:2004:AN9358.

Uit het dossier volgt dat de politie op 10 juli 2018 de melding kreeg dat een man op de kruising van de [straatnaam 1] met de [straatnaam 2] te Den Haag banden van een Audi lek stak. De politie is vervolgens ter plaatse gegaan en zij hebben verdachte aangehouden. Verdachte had op dat moment in zijn ene hand een mes en in zijn andere hand een fles.² Verdachte heeft vervolgens bij de politie verklaard dat hij die dag naar de [straatnaam 1] was gegaan om zijn ex-vriendin te vinden en haar om het leven te brengen. Verdachte had besloten om naar elk adres te gaan waar zij gewoond hadden en waar zijn ex-vriendin zou kunnen zijn. Het grote mes had hij gekocht om van zijn ex-vriendin af te komen. Omdat zij zijn leven verwoest had, wilde hij haar vinden en doodmaken.³ Verdachte heeft dit mes naar eigen zeggen één of twee dagen daarvoor aangeschaft en had toen al de gedachte om zijn ex-vriendin met dat mes om het leven te brengen.⁴

Naar het oordeel van de rechtbank is het evident dat het bij verdachte aangetroffen mes naar de uiterlijk verschijningsvorm kan dienen om een ander van het leven te beroven. Verdachte had dit mes op het moment dat hij werd aangehouden ook bij zich en het was zijn bedoeling om zijn ex-vriendin met het mes om het leven te brengen. Gelet op het tijdverloop tussen de aanschaf van het mes en het daadwerkelijk op zoek gaan naar zijn ex-vriendin om haar te doden, is de rechtbank van oordeel dat verdachte gelegenheid heeft gehad tot nadenken over en zich rekenschap geven van de betekenis en gevolgen van zijn voorgenomen daad.

Dat betekent dat sprake is van voorbedachte raad. Dat verdachte onder invloed was van alcohol en zijn medicijnen niet had geslikt doet aan het voornemen van verdachte niet af. Zijn gedragingen dienen dan ook te worden gekwalificeerd als voorbereiding van moord.

De rechtbank acht derhalve wettig en overtuigend bewezen dat verdachte zich op 10 juli 2018 te Den Haag schuldig heeft gemaakt aan voorbereiding van moord op zijn ex-vriendin [slachtoffer 1] doordat hij daarvoor een mes voorhanden heeft gehad.

Ten aanzien van feit 2:

Aangezien verdachte heeft bekend dat hij zich op 10 juli 2018 te Den Haag schuldig heeft gemaakt aan vernieling van autobanden en beschadiging van een portiekdeur, hij nadien niet anders heeft verklaard en de raadsvrouw van verdachte ten aanzien van die feiten geen vrijspraak heeft bepleit, kan de rechtbank ingevolge artikel 359, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering volstaan met een opgave van de bewijsmiddelen, te weten:

De rechtbank verklaart bewezen dat:

1.

hij op 10 juli 2018 te 's-Gravenhage ter voorbereiding van het te

plegen misdrijf, te weten moord op zijn ex-vriendin [slachtoffer 1] ,

opzettelijk een mes bestemd tot het begaan van dat misdrijf

voorhanden heeft gehad;

2.

hij op 10 juli 2018 te 's-Gravenhage opzettelijk en wederrechtelijk

en

van het portiek aan de [straatnaam 1] nummers 822 tot en met

832, heeft beschadigd.

Voor zover in de tenlastelegging type- en taalfouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is verdachte daardoor niet in de verdediging geschaad.