Parket bij de Hoge Raad, 19-01-2010, BJ3575, 08/00757 P

Conclusie inzake:

[Betrokkene 2=verdachte 2]

1. Het Gerechtshof te 's-Gravenhage heeft aan betrokkene, ter ontneming van het door hem wederrechtelijk verkregen voordeel, de verplichting opgelegd tot betaling aan de Staat van een bedrag van € 189.977, 12.

2. Namens de betrokkene heeft mr. J.L.E. Marchal, advocaat te Maastricht, twee middelen van cassatie voorgesteld.

3. Het eerste middel klaagt dat het Hof niet heeft beslist op een namens betrokkene uitdrukkelijk en gemotiveerd gedaan verzoek om een onderzoek op basis van een vermogensvergelijking.

4. Het betreft het volgende verzoek, zoals neergelegd in de pleitnotities (p.13 onder 9):

Subsidiair is de verdediging van mening dat het wederrechtelijk verkregen voordeel hooguit € 483.799,00 kan zijn, zulks op grond van de hierboven genoemde berekeningen naar aanleiding van fiscale aanslagen."

7. Het Hof vaart vervolgens zijn eigen koers en stelt het voordeel vast, met gebruikmaking van de methode van extrapolatie(2), op basis van de in de clubs [A] en [B] genoten omzet, rekening houdend met de kosten van de bedrijfsvoering. Het Hof maakt dus gebruik van zijn eigen berekeningen en niet van de in het BFO-rapport gehanteerde berekeningen. Het Hof schat het totale wederrechtelijk verkregen voordeel op € 379.954,25 en het door betrokkene genoten voordeel op de helft daarvan, zijnde € 189.977,12.

8. Het Hof komt derhalve op een aanzienlijk lager totaalbedrag uit dan de raadsman in zijn pleitnotities, en daarmee op een veel lager bedrag dan wat betreft het door betrokkene genoten voordeel. In dat licht vraag ik mij af wat voor belang betrokkene heeft bij het voorgestelde middel.

9. Het middel faalt derhalve bij gebrek aan belang.

10. Het tweede middel klaagt dat het Hof de schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel niet heeft ontleend of kunnen ontlenen aan de inhoud van de gebezigde wettige bewijsmiddelen.

11. In de toelichting op het middel onder a wordt in de eerste plaats geklaagd dat, nu het Hof uitdrukkelijk het voordeel heeft geschat zoals behaald door overtreding van artikel 197a Sr gepleegd met betrekking tot de in de bewezenverklaring van feit 3 met name genoemde vrouwen, en die vrouwen blijkens de gebezigde bewijsmiddelen geen van allen gedurende een periode van 648 dagen hebben gewerkt, het Hof de schatting van het voordeel niet heeft kunnen ontlenen aan de inhoud van de daartoe gebezigde bewijsmiddelen.(3)

13. Uit deze bewijsmiddelen heeft het Hof kunnen afleiden dat gedurende de bewezenverklaarde periode in beide clubs tezamen gemiddeld tenminste 12 prostituees werkzaam zijn geweest. Dat dit ook anderen zijn dan de in de bewezenverklaring van feit 3 genoemde vrouwen betekent, anders dan de steller van het middel meent, niet dat het door hun voor betrokkene gegenereerde voordeel niet bij de schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel kan worden betrokken. Bewezenverklaard is immers dat betrokkene een beroep of gewoonte heeft gemaakt van de feiten.

14. Hetzelfde geldt voor de periode waarin de prostituees werkzaam waren, door het Hof gesteld op 648 dagen. Ook deze periode heeft het Hof kunnen afleiden uit de gebezigde bewijsmiddelen. En ook deze periode betreft niet alleen de, door de in de bewezenverklaring van feit 3 genoemde vrouwen, gewerkte perioden, doch de, in de gehele bewezenverklaarde periode, door de gedurende die periode werkzame prostituees (door het Hof gesteld op 12 prostituees), gewerkte dagen.

15. Nu zowel het aantal prostituees als de gewerkte dagen uit de bewijsmiddelen valt te ontlenen, faalt de klacht.

16. In de toelichting op het middel wordt onder b geklaagd dat het Hof, in het licht van zijn overwegingen in de strafzaak omtrent de beëindiging van het rechtmatig verblijf van de houder van een Schengenvisum, bij de schatting van het wederrechtelijk voordeel rekening had moeten houden met de termijn gedurende welke de visa van [betrokkene 3], [betrokkene 4], [betrokkene 5], [betrokkene 6], [betrokkene 7] en [betrokkene 8] nog niet verlopen waren.

17. Zoals ik in mijn conclusie in de strafzaak tegen betrokkene heb betoogd geven de overwegingen van het Hof in de strafzaak omtrent de beëindiging van het rechtmatig verblijf van de houder van en Schengenvisum blijk van een verkeerde rechtsopvatting van het begrip "wederrechtelijk verblijf". Reeds in dat licht was er geen reden voor het Hof om bij de schatting van het voordeel rekening te moeten houden met de termijn gedurende welke bepaalde Schengenvisa nog niet verlopen waren.

18. Het middel faalt derhalve in alle onderdelen.

19. Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen, heb ik niet aangetroffen.

20. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.

AG