Hoge Raad, 08-02-2008, BB7423, C06/202HR

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

in de zaak van:

t e g e n

Partijen zullen hierna ook worden aangeduid als [eiser] en [verweerster].

1. Het geding in feitelijke instanties

2. Het geding in cassatie

3. Beoordeling van het middel

3.2 [Eiser] heeft vergoeding van de daardoor geleden schade gevorderd. De kantonrechter heeft de vordering afgewezen. Het hof heeft dit vonnis bekrachtigd. Het overwoog dat weliswaar door de werkgever ter beperking van het onderhavige gevaar geen maatregelen zijn genomen en geen instructies zijn gegeven (rov. 2.6), maar dat dergelijke maatregelen of instructies in dit geval in redelijkheid ook niet nodig waren (rov. 2.7), immers:

"2.8 Noch uit hetgeen van algemene bekendheid is, noch uit de stellingen van partijen, volgt dat het risico dat een ogenschijnlijk geheel geopende deur van een vrachtauto, door de wind geheel of gedeeltelijk dichtklapt en aldus schade kan veroorzaken, een zodanige omvang heeft of voor terzake niet gewaarschuwde mensen zodanig onbekend is, dat [verweerster] fysieke maatregelen (zoals: afscherming tegen wind; feitelijke belemmering van het dichtklappen van de deuren) had behoren te treffen, haar personeel terzake had moeten waarschuwen of instrueren (zoals: zelf de vergrendeling van de geopende deur controleren, zich nooit onbeschermd binnen het bereik van een deur bevinden), zich ervan had moeten verzekeren dat de betrokken transportonderneming alle maatregelen had genomen om risico's als het onderhavige te vermijden, of anderszins iets had moeten ondernemen om het risico te beperken."

Het hof wees ten slotte ook het beroep op de artikelen 7:611, 6:2 en 6:248 BW af (rov. 2.15):

"Artikel 7:658 BW bevat een specifieke regeling betreffende de aansprakelijkheid van de werkgever voor schade die de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden lijdt. Zulks staat een beroep op algemene bepalingen die tot een andere uitkomst zouden moeten leiden dan de genoemde specifieke wetsbepaling in het algemeen in de weg. Uit hetgeen is gesteld of gebleken volgt niet dat desondanks de toepassing van de uit art. 7:658 BW voortvloeiende regels in de gegeven omstandigheden naar de maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn. Het beroep van [eiser] op de artikelen 7:611 BW, 6:2 en 6:248 BW faalt dan ook."

3.3 Onderdeel 1 van het middel is gericht tegen hetgeen het hof in de rov. 2.6 en 2.7 heeft overwogen. Het voert aan dat, anders dan het hof heeft geoordeeld, van algemene bekendheid is dat het risico dat een ogenschijnlijk geheel geopende deur van een vrachtauto door de wind geheel of gedeeltelijk dichtklapt en aldus schade kan veroorzaken, een zodanige omvang heeft of voor terzake niet gewaarschuwde mensen zodanig onbekend is, dat [verweerster] fysieke maatregelen had behoren te treffen, haar personeel terzake had moeten waarschuwen of instrueren, dan wel zich ervan had moeten verzekeren dat de betrokken transportonderneming alle maatregelen had genomen om risico's als het onderhavige vermijden, of anderszins iets had moeten ondernemen om het risico te beperken. Van algemene bekendheid is immers, dat als een laaddeur van een vrachtwagen losraakt, deze (zeker als er harde wind staat) door de massa daarvan schade kan veroorzaken.

3.4 Ook als wordt aangenomen dat het onderdeel, in weerwil van de formulering daarvan, zich mede richt tegen hetgeen het hof in rov. 2.8 heeft overwogen, faalt het. In de rov. 2.6-2.8 heeft het hof de primaire grondslag van de vordering (art. 7:658 BW) beoordeeld. Het heeft in dat verband (in rov. 2.3) terecht - en in cassatie niet bestreden - vooropgesteld dat dit artikel niet beoogt een absolute waarborg te scheppen voor bescherming tegen gevaar; dat de werkgever ingevolge dit artikel die maatregelen dient te nemen die redelijkerwijs nodig zijn om te voorkomen dat de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden schade lijdt, en dat wat van de werkgever in redelijkheid mag worden verwacht, afhangt van de omstandigheden van het geval. Vervolgens heeft het hof geoordeeld dat van [verweerster] in redelijkheid niet kon worden verlangd maatregelen te treffen tegen het gevaar dat zich heeft gerealiseerd als gevolg waarvan [eiser] schade heeft geleden (namelijk dat de openstaande laaddeur is dichtgeklapt door de wind). Het oordeel van het hof moet aldus verstaan worden dat [verweerster] geen maatregelen behoefde te nemen of instructies behoefde te geven om dit specifieke risico te beperken, omdat het risico dat de openstaande laaddeur vanwege de harde wind zou dichtklappen (en daardoor schade zou veroorzaken) ook voor terzake niet gewaarschuwde mensen voldoende bekend is, en niet een zodanige omvang heeft dat [verweerster] iets had moeten ondernemen. Dit oordeel is feitelijk van aard en niet onbegrijpelijk. Anders dan het onderdeel aanvoert is van een feit van algemene bekendheid dat het tegendeel meebrengt geen sprake. Voor zover het onderdeel wil betogen dat de ernst van de schade die kan worden geleden door het dichtklappen van een openstaande laaddeur, meebrengt dat [verweerster] als werkgever maatregelen had behoren te nemen om het risico dat dergelijke schade zou ontstaan, uit te sluiten of te beperken, miskent het dat de enkele mogelijkheid van ernstige schade de werkgever nog niet verplicht maatregelen te nemen om die schade te voorkomen. De beoordeling welke verplichtingen in een concreet geval op de werkgever rusten, moet immers plaatsvinden met inachtneming van alle terzake dienende omstandigheden van het geval.

3.5 De onderdelen 2 - 4 kunnen niet tot cassatie leiden. Zulks behoeft, gezien art. 81 RO, geen nadere motivering nu de onderdelen niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de vice-president J.B. Fleers als voorzitter en de raadsheren P.C. Kop, A. Hammerstein, F.B. Bakels en C.A. Streefkerk, en in het openbaar uitgesproken door de raadsheer W.D.H. Asser op 8 februari 2008.