Hoge Raad, 03-07-2001, ZD2845 AD4271, 02875/00

3 juli 2001

Strafkamer

nr. 02875/00

SO/SM

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch van 3 maart 2000, parketnummer 20/002060-99, in de strafzaak tegen:

[verdachte], (volgens het vonnis van de Rechtbank genaamd: [...]) geboren te [geboorteplaats] (Afganistan) op [geboortedatum] 1976, wonende te [woonplaats], ten tijde van de bestreden uitspraak gedetineerd in het Huis van Bewaring "De Boschpoort" te Breda.

Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft mr. G. Spong, advocaat te Amsterdam, bij schriftuur een middel van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal Fokkens heeft geconcludeerd tot verwerping van het beroep.

"De raadsman heeft ter terechtzitting namens de verdachte gesteld dat de resultaten van het DNA onderzoek onrechtmatig zijn verkregen en niet tot het bewijs mogen meewerken. Hij heeft daartoe aangevoerd dat de uitslag van de DNA-test niet aan de verdachte is bekend gemaakt en de verdachte niet is meegedeeld dat hij om een contra-expertise kon verzoeken. Bekendmaking van die uitslag aan de raadsman van verdachte is onvoldoende om die tekortkoming te vervangen.

Het hof verwerpt dit verweer. Tijdens de voorgeleiding aan de rechter-commissaris heeft de verdachte ingestemd met celafname ten behoeve van het DNA-onderzoek. De verdachte heeft daarbij bijstand gehad van een raadsman. De uitslag van het DNA-onderzoek is, zo valt uit een aantekening van de griffier van de Rechter-Commissaris op een brief van 10 december 1999, gericht aan de behandelend RC, kennelijk niet conform het bepaalde in artikel 195a, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering aan de verdachte, maar wel middels het verstrekken van een afschrift van de uitslag van het onderzoek door het gerechtelijk laboratorium d.d. 9 juni 1999, aan de raadsman van verdachte medegedeeld. De raadsman is er beroepshalve van op de hoogte dat om een contra-expertise kan worden verzocht, doch heeft dat niet gedaan. Ook ter terechtzitting in eerste aanleg en ter terechtzitting in hoger beroep heeft de verdediging niet om een tegenonderzoek verzocht. Ter terechtzitting in hoger beroep heeft de verdachte bevestigd dat hij vrijwillig aan het DNA-onderzoek heeft meegewerkt. Het hof is van oordeel dat onder deze omstandigheden de resultaten van het DNA-onderzoek rechtmatig zijn verkregen en tot bewijs mogen meewerken".

3.3. In de hiervoor onder 3.2 weergegeven overweging ligt besloten dat het Hof heeft vastgesteld dat het verzuim om de verdachte overeenkomstig art. 195a, derde lid, Sv schriftelijk in kennis te stellen van de uitslag van het DNA-onderzoek van het van hem afgenomen celmateriaal kon worden hersteld doordat op door of namens de verdachte ter terechtzitting van het Hof te doen verzoek alsnog een tegenonderzoek had kunnen plaatsvinden doch dat dit verzoek achterwege is gebleven.

Dit oordeel is niet onbegrijpelijk mede in aanmerking genomen dat het Hof kennelijk ook rekening heeft gehouden met de mogelijkheid dat de verdachte, indien het van hem afgenomen celmateriaal reeds was vernietigd, alsnog het voor een contra-expertise benodigde celmateriaal kon verschaffen. Hieruit volgt dat art. 359a Sv niet van toepassing is, omdat volgens de aanhef van dat artikel het herstel van het verzuim voorop staat.