Gerechtshof Amsterdam, 08-05-2018, ECLI:NL:GHAMS:2018:1787, 200.215.625/01

In deze procedure heeft [appellant] in eerste aanleg na wijziging van eis kort samengevat gevorderd: (1) een verklaring voor recht dat sprake is van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd en dat de opzegging van de arbeidsovereenkomst kennelijk onredelijk is, (2) veroordeling van CREA tot primair herstel van de arbeidsovereenkomst met [appellant] met terugwerkende kracht tot 1 juli 2015 en betaling van het verschuldigde loon, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de vervaldata, en subsidiair tot betaling van € 9.255,84 (bruto) aan schadevergoeding ex artikel 7:681 BW (oud), met de wettelijke rente over dat bedrag vanaf 1 juli 2015, en (3) veroordeling van CREA tot betaling van € 837,79 aan buitengerechtelijke incassokosten, een en ander met veroordeling van CREA in de proceskosten, met wettelijke rente.

Allereerst dient te worden beoordeeld of [appellant] op goede gronden niet-ontvankelijk is verklaard in zijn vorderingen. [appellant] heeft in hoger beroep aangevoerd dat de hiervoor in r.o. 2.9 weergegeven brief van 6 augustus 2015 (hierna: de brief) ten onrechte niet is aangemerkt als een stuitingshandeling en heeft zich in dat verband beroepen op jurisprudentie van de Hoge Raad, in het bijzonder het arrest van 27 juni 2008, ECLI:NL:HR:2008:BD1494. CREA heeft dit gemotiveerd betwist en aangevoerd dat dit arrest ziet op een ander feitencomplex dan in de onderhavige zaak aan de orde is.

Het hof overweegt dat volgens vaste jurisprudentie van de Hoge Raad de woorden “een schriftelijke mededeling waarin de schuldeiser zich ondubbelzinnig zijn recht op nakoming voorbehoudt” van artikel 3:317 lid 1 BW moeten worden begrepen in het licht van de strekking van een stuitingshandeling van deze aard, die neerkomt op een - voldoende duidelijke - waarschuwing aan de schuldenaar dat hij rekening ermee moet houden dat hij ook na het verstrijken van de verjaringstermijn de beschikking houdt over zijn gegevens en bewijsmateriaal, opdat hij zich tegen een dan mogelijkerwijs nog door de schuldenaar ingestelde vordering behoorlijk kan verweren.

Naar het oordeel van het hof moest de tekst van de brief door Crea in redelijkheid worden begrepen als een dergelijke waarschuwing. Dat in de brief niet met zoveel woorden een beoogde vordering uit hoofde van kennelijk onredelijk ontslag wordt vermeld maar slechts gesteld wordt dat de arbeidsovereenkomst niet rechtsgeldig is beëindigd en dat [appellant] aanspraak maakt op doorbetaling van loon, maakt dit niet anders. Van een ontslagen werknemer kan in het kader van de in artikel 3:317 lid 1 BW bedoelde schriftelijke mededeling immers niet worden verlangd dat hij nauwkeurig de vordering waarvoor hij zich het recht op nakoming voorbehoudt, omschrijft, met aanwijzing van de correcte juridische grondslag daarvoor. Ook in deze zaak, evenals in het door [appellant] aangehaalde arrest van de Hoge Raad, heeft te gelden dat CREA, zoals [appellant] heeft betoogd, heeft moeten begrijpen dat [appellant] zich niet met succes kon beroepen op vernietiging van de opzegging van de arbeidsovereenkomst wegens het ontbreken van toestemming als bedoeld in art. 6 BBA 1945 en bij zijn protest tegen het hem gegeven ontslag op een verkeerd juridisch spoor zat. Daarom moet worden aangenomen dat de brief voor CREA een voldoende duidelijke waarschuwing is geweest dat zij rekening ermee moest houden dat [appellant] zich bij de beëindiging van de arbeidsovereenkomst niet neerlegde en daartegen zonodig in rechte zou opkomen. Het hof concludeert dat verjaring niet in de weg staat aan de toewijsbaarheid van de vorderingen en de kantonrechter [appellant] ten onrechte in zijn vorderingen niet-ontvankelijk heeft verklaard. Grief 3 slaagt derhalve.

Het hof overweegt dat hieruit volgt dat alsnog beoordeeld dient te worden of tussen partijen sprake is geweest van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd en zo ja, of de arbeidsovereenkomst kennelijk onredelijk is opgezegd op grond van het gevolgencriterium als bedoeld in artikel 7:681 lid 2 aanhef en sub b BW (oud). Partijen hebben over deze geschilpunten in de procedure in eerste aanleg bij de kantonrechter uitvoerig stellingen en verweren naar voren gebracht. In hoger beroep is de zaak niet diepgaand inhoudelijk behandeld.

Het hof acht het wel van belang om partijen reeds nu voor te houden dat, indien het hof op beide punten uiteindelijk alsnog in het voordeel van [appellant] zou beslissen, herstel van de arbeidsovereenkomst als bedoeld in artikel 7:682 BW (oud) niet in de rede ligt gezien de verhouding tussen partijen die - in ieder geval in de visie van CREA - de laatste jaren niet optimaal is geweest, het tijdsverloop sinds het einde van de arbeidsovereenkomst en de naderende pensionering van [appellant] .

Bij het bepalen van de hoogte van een eventuele schadevergoeding als bedoeld in artikel 7:681 BW (oud) zouden in ieder geval betrokken moeten worden de financiële situatie van CREA en het financieel belang van [appellant] , dat relatief beperkt is gelet op de geringe omvang van zijn arbeidsovereenkomst met CREA, de door hem sinds het einde van de arbeidsovereenkomst ontvangen en nog te ontvangen sociale uitkeringen en de omstandigheid dat [appellant] vanaf 15 juni 2019 aanspraak heeft op AOW-pensioen.

Het hof acht het mede gelet op het relatief beperkte financiële belang denkbaar dat partijen er ter voorkoming van verdere procesrisico’s en proceskosten belang bij hebben om met inachtneming van het vorenstaande alsnog in onderling overleg een oplossing vinden voor hun geschil en geeft partijen in overweging om te trachten om alsnog zelf een minnelijke regeling te treffen. Om dit mogelijk te maken, zal het hof de behandeling van de zaak gedurende zes weken aanhouden.

Partijen wordt de gelegenheid geboden om zich vervolgens bij akte - bij voorkeur na onderling overleg - uit te laten of zij al dan niet een regeling hebben getroffen en, als dat niet het geval is, of zij er prijs op stellen dat over de mogelijkheid van een regeling verder wordt gesproken tijdens een comparitie van partijen. Ook kunnen partijen, als zij daaraan de voorkeur geven, nog een nadere schriftelijke toelichting geven op hun standpunten. De zaak zal daartoe naar de rol worden verwezen. Indien partijen geen behoefte hebben aan het treffen van een regeling en / of het houden van een comparitie van partijen dan wel het geven van een nadere schriftelijke toelichting, of zich daarover niet uitlaten, zal een arrest worden gewezen.

Iedere verdere beslissing zal worden aangehouden.