Centrale Raad van Beroep, 22-09-2017, ECLI:NL:CRVB:2017:3432, 15/3364 WIA

Appellante heeft fulltime gewerkt als managementassistente. Vanuit een uitkeringssituatie op grond van de Werkloosheidswet heeft zij zich ziekgemeld met ingang van 29 mei 2012, wegens psychische en lichamelijke klachten. Vervolgens heeft zij op3 maart 2014 een aanvraag ingediend voor een uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA).

Bij besluit van 8 mei 2014 heeft het Uwv vastgesteld dat voor appellante recht is ontstaan op een loongerelateerde WGA-uitkering met ingang van 27 mei 2014, waarbij de mate van arbeidsongeschiktheid is vastgesteld op 35 tot 80%. Bij beslissing op bezwaar van 2 oktober 2014 (bestreden besluit) heeft het Uwv het door appellante gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

In hoger beroep heeft appellante aangevoerd dat haar beperkingen zijn onderschat door de verzekeringsarts bezwaar en beroep en dat de FML onjuist is, omdat uit de door haar in beroep ingebrachte medische gegevens blijkt dat zij wegens chronische pijn- en vermoeidheidsklachten meer beperkt is dan aangenomen. Hiertoe heeft zij in hoger beroep nog aanvullende medische stukken ingediend. Nu door het Uwv en de rechtbank de door haar in beroep ingebrachte 34 producties aan medische stukken onvoldoende in de beoordeling zijn betrokken, acht appellante inschakeling van een onafhankelijk deskundige door de Raad noodzakelijk om het evenwicht in de bewijspositie van appellante ten opzichte van het Uwv te herstellen. Appellante verkeert, zo betoogt zij, in een nadelige positie, omdat zij niet beschikt over de financiële middelen om een eigen deskundigenonderzoek te laten verrichten. Uit oogpunt van het beginsel van equality of arms dient dan ook een onafhankelijke deskundige te worden ingeschakeld. Verder heeft appellante ter zitting van de Raad aangevoerd dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep partijdig is. Hiertoe heeft zij verwezen naar de ingebrachte rapporten van deze verzekeringsarts bezwaar en beroep in een procedure van appellante in het kader van de Ziektewet waarbij de datum in geding 8 juli 2016 is, en waarbij deze verzekeringsarts bezwaar en beroep is ingegaan op de in die procedure door appellante ingebrachte medische informatie van twee cardiologen bij wie zij (inmiddels) in behandeling is voor haar vermoeidheidsklachten.

Het Uwv heeft in hoger beroep het eerder ingenomen standpunt gehandhaafd. Appellante heeft in beroep en hoger beroep weliswaar zeer veel medische informatie van de behandelende sector ingediend, welke informatie naar zijn aard twijfel zou kunnen oproepen aan de juistheid van de medische beoordeling, maar de verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft deze informatie beoordeeld en geen aanleiding gezien tot bijstelling van de FML, omdat uit deze stukken niet bleek van nieuwe informatie die niet reeds ten tijde van de beoordeling in bezwaar was meegewogen. Nu er met deze stukken geen (begin van) twijfel is gezaaid over de juistheid van de medische beoordeling, heeft de rechtbank volgens het Uwv terecht geen aanleiding gezien voor inschakeling van een onafhankelijke deskundige. In hoger beroep is evenmin informatie ingediend waaruit zou volgen dat de medische beoordeling door de verzekeringsarts bezwaar en beroep onjuist is. Daarom is er, volgens het Uwv, in hoger beroep evenmin aanleiding voor inschakeling van een deskundige.

De Raad komt tot de volgende beoordeling.

Het verzoek van appellante om inschakeling van een onafhankelijke deskundige uit oogpunt van het beginsel van equality of arms dient te worden bezien in het licht van het arrest van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) van 18 oktober 2015 (ECLI:CE:ECHR:2015:1008JUD007721212, zaaknummer 77212/12, Korošec). De Raad heeft, naar aanleiding van het Korošec-arrest, samen met de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, uitgangspunten voor de rechter ontwikkeld in zaken waarin de overheid zich beroept op een advies van een eigen medische deskundige. De Raad heeft hiertoe bij uitspraak van 30 juni 2017 (ECLI:NL:CRVB:2017:2226) overwogen dat het uitgangspunt voor de bestuursrechter in arbeidsongeschiktheidszaken waarbij het Uwv zich beroept op medische rapporten, opgesteld door verzekeringsartsen van het Uwv, een beoordeling in drie stappen moet zijn. Stap 1 houdt in beoordeling van de zorgvuldigheid van de besluitvorming, stap 2 betreft beoordeling van het beroep op equality of arms en bij stap 3 gaat de bestuursrechter over tot inhoudelijke beoordeling van het geschil.

Met juistheid heeft de rechtbank overwogen dat sprake is geweest van zorgvuldige besluitvorming door het Uwv. Zowel de verzekeringsarts als de verzekeringsarts bezwaar en beroep hebben appellante gesproken tijdens het spreekuur en lichamelijk en psychisch onderzoek verricht. De voorhanden medische informatie is kenbaar meegewogen door de verzekeringsarts bezwaar en beroep en hij heeft gemotiveerd waarom hij aanleiding heeft gezien tot (technische) aanpassing van de door de verzekeringsarts vastgestelde FML.

Door de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep is afdoende gemotiveerd dat de geselecteerde functies van boekhouder, administratief medewerker afhandelingen (in ziekenhuis) en beginnend administratief medewerker (bij het Uwv) geschikt zijn voor appellante.

Gelet op de overwegingen 4.2 tot en met 4.6 slaagt het hoger beroep niet.

Nu het bestreden besluit in stand blijft is voor veroordeling van het Uwv tot vergoeding van gederfde wettelijke rente geen aanleiding. Het daartoe strekkend verzoek van appellante wordt dan ook afgewezen.

Voor een veroordeling van het Uwv in de proceskosten van appellante is geen aanleiding.