Raad van State, 05-10-2010, BO1557, 201001237/1/V3

Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

tegen de uitspraak van de rechtbank 's Gravenhage, nevenzittingsplaats Zwolle, van 8 januari 2010 in zaak nr. 09/19728 in het geding tussen:

de vreemdeling

en

de staatssecretaris van Justitie.

1. Procesverloop

Bij besluit van 13 mei 2009 heeft de staatssecretaris een aanvraag van de vreemdeling om haar een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen afgewezen. Dit besluit is aangehecht.

Bij uitspraak van 8 januari 2010, verzonden op dezelfde dag, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep gegrond verklaard, dat besluit vernietigd en bepaald dat de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit geheel in stand blijven. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 2 februari 2010, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht.

De staatssecretaris heeft een verweerschrift ingediend.

De minister van Justitie heeft bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 14 juni 2010, desgevraagd een nader stuk ingediend, waarop de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 29 juni 2010, heeft gereageerd.

Vervolgens is het onderzoek gesloten.

2. Overwegingen

2.1. Ingevolge artikel 8:72, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) kan de rechtbank bepalen dat de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit of het vernietigde gedeelte daarvan geheel of gedeeltelijk in stand blijven.

2.2. De rechtbank heeft, voor zover thans van belang, overwogen dat het besluit van 13 mei 2009 onzorgvuldig is voorbereid en een deugdelijke motivering ontbeert, nu de staatssecretaris heeft erkend dat het noodzakelijk was het aan dit besluit ten grondslag gelegde rapport taalanalyse van 5 november 2008 te vervangen door het rapport taalanalyse van 18 augustus 2009. Nu de staatssecretaris op basis van deze taalanalyse in redelijkheid heeft kunnen twijfelen aan de door de vreemdeling gestelde identiteit en herkomst en zich in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat het relaas positieve overtuigingskracht ontbeert en aldus in het verweerschrift alsnog een afdoende motivering heeft gegeven, dienen de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit geheel in stand te blijven, aldus de rechtbank.

2.3. In grief 1 klaagt de vreemdeling dat de rechtbank ten onrechte artikel 8:72, derde lid, van de Awb heeft toegepast, omdat uit de geschiedenis van de totstandkoming van deze bepaling blijkt dat de rechter in beginsel alleen gebruik mag maken van deze bevoegdheid als na vernietiging slechts één beslissing mogelijk is. Daarvan is in dit geval, aldus de vreemdeling, geen sprake. Daartoe voert zij aan dat haar woonplaats Cadaado is gelegen in de provincie Galgadud en dat, zoals ter zitting is betoogd, uit het algemeen ambtsbericht inzake Somalië van oktober 2009 (hierna: het ambtsbericht) blijkt dat deze provincie wordt gerekend tot Centraal-Somalië, zodat de conclusie van de taalanalyse van 18 augustus 2009, dat de vreemdeling eenduidig niet is te herleiden tot de spraak- en cultuurgemeenschap van Zuid Somalië, niet in tegenspraak met haar verklaring over haar woonplaats is.

2.3.1. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 26 maart 2008 in zaak nr. 200705490/1; www.raadvanstate.nl), is voor het in stand laten van de rechtsgevolgen niet vereist dat nog slechts één beslissing mogelijk is. In een geval waarin een besluit is vernietigd omdat het onvoldoende is gemotiveerd, kan er uit het oogpunt van proceseconomie aanleiding zijn om de rechtsgevolgen van het besluit in stand te laten indien het bestuursorgaan vasthoudt aan zijn besluit, het besluit alsnog voldoende is gemotiveerd en de andere partijen zich daarover in voldoende mate hebben kunnen uitlaten. Daarbij is beslissend of de inhoud van het vernietigde besluit na het alsnog verrichte onderzoek en de kenbaar gemaakte motivering de rechterlijke toets kan doorstaan. De grief faalt.

2.4. In grief 2 klaagt de vreemdeling dat de rechtbank haar stelling over het ambtsbericht ten onrechte als tardief buiten beschouwing heeft gelaten. Hiertoe voert de vreemdeling aan dat de rechtbank heeft miskend dat bij toepassing van artikel 8:72, derde lid, van de Awb, moet worden uitgegaan van de op het moment van de uitspraak geldende feiten en omstandigheden en het geldende recht. De rechtbank heeft dan ook ten onrechte overwogen, als hiervoor onder 2.2. weergegeven, en had moeten volstaan met louter een vernietiging van het besluit, zodat de staatsecretaris zich alsnog had kunnen uitlaten over haar stelling, aldus de vreemdeling.

2.5. De grief kan niettemin niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Daartoe is het volgende redengevend.

2.5.3. De minister heeft zich in redelijkheid op het standpunt kunnen blijven stellen dat het asielrelaas van de vreemdeling, waaronder de verklaringen van de vreemdeling over haar identiteit en herkomst, positieve overtuigingskracht ontbeert. De minister heeft aan dat standpunt niet ten onrechte de taalanalyse van 18 augustus 2009, gelezen in samenhang met de reactie van het BLT van 10 juni 2010 ten grondslag gelegd. In de punten 2 en 4 van deze reactie is nader uiteengezet waarom de vreemdeling niet afkomstig is uit Cadaado, dat is gelegen in de provincie Galgadud in Centraal-Somalië, en dat onder de aanduiding 'Zuid-Somalië' in een taalanalyse tevens 'Centraal-Somalië' dient te worden begrepen. Onder punt 4 is tevens een toelichting gegeven op de resultaten van de punten 4.2 en 4.3 van de taalanalyse van 18 augustus 2009. Gelet hierop heeft de minister zich in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat de vreemdeling eenduidig niet is te herleiden tot de spraakgemeenschap binnen Zuid-Somalië en dit standpunt niet ten onrechte aan het vernietigde besluit van 13 mei 2009 ten grondslag gelegd.

2.5.4. Hetgeen de vreemdeling in haar reactie heeft aangevoerd, leidt niet tot een ander oordeel. Dat het BLT volgens de vreemdeling onzorgvuldig te werk is gegaan door zich bij het vaststellen van de taalkundige grenzen te laten leiden door een publicatie van Lamberti en niet is gebleken dat het BLT op enige wijze heeft onderzocht of de taalsituatie zoals Lamberti die heeft aangetroffen nog steeds ongewijzigd is, leidt niet tot de conclusie dat de taalanalyse van 18 augustus 2009 naar wijze van totstandkoming onzorgvuldig is. De vreemdeling heeft niet met een recentere taalkundige bron aannemelijk gemaakt dat de informatie uit het onderzoek van Lamberti niet meer op de huidige situatie in Somalië van toepassing is.

2.5.5. Het betoog van de vreemdeling dat de reactie van het BLT innerlijk tegenstrijdig is, omdat het BLT onder punt 2 vermeldt dat de aanduiding 'Zuid-Somalisch' in een taalanalyse over het algemeen dient te worden gelezen als het gebied dat in het ambtsbericht wordt aangeduid met 'Zuid- en Centraal-Somalië', terwijl het BLT onder punt 3 stelt dat het Darood dialect zowel in Noord-Centraal- als Zuid-Somalië wordt gesproken, kan niet leiden tot het daarmee beoogde doel. Dat in Centraal-Somalië zowel een Zuid-Somalisch dialect als het Darood wordt gesproken is een nadere invulling van hetgeen het BLT onder punt 2 heeft vermeld. Voorts heeft de vreemdeling de stelling van het BLT dat zij Noord-Somalisch in eigenlijke zin spreekt en daarom eenduidig niet tot de spraakgemeenschap van Zuid-Somalië is te herleiden niet betwist, waardoor de taalkundige verdeling in Centraal-Somalië niet van belang is voor de beoordeling van de taalanalyse van 18 augustus 2009.

2.5.6. De stelling van de vreemdeling dat het BLT het deskundigenrapport van 15 januari 2009, waarnaar onder punt 4 van de reactie wordt verwezen, niet heeft overgelegd waardoor niet inzichtelijk is in welke context het rapport is opgesteld en of de persoon die het rapport heeft opgesteld deskundig is, kan, wat daar ook van zij, evenmin leiden tot het daarmee beoogde doel. Het standpunt van de minister dat de vreemdeling Noord-Somalisch in eigenlijke zin spreekt en daarom eenduidig niet tot de spraakgemeenschap van Zuid-Somalië is te herleiden, is door hetgeen voor het overige onder punt 4 van de reactie van het BLT van 10 juni 2010 is uiteengezet, in combinatie met de taalanalyse van 18 augustus 2009, reeds voldoende toegelicht.

2.5.7. Het betoog van de vreemdeling dat haar uitspraak en woordkeuze alleen is afgezet tegen de Zuid-Somalische variant en niet tegen het Darood dialect, mist feitelijke grondslag, omdat uit de conclusie onder de punten 2 en 4 van de reactie van het BLT volgt dat de spraak van de vreemdeling, vanwege haar gestelde woonplaats, is afgezet tegen bedoelde dialecten.

2.6. Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient, zij het met verbetering van de gronden waarop deze rust, te worden bevestigd.

2.7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus vastgesteld door mr. M.G.J. Parkins de Vin, mr. P.A. Offers en mr. M.A.A. Mondt-Schouten in tegenwoordigheid van mr. J. van de Kolk, ambtenaar van staat.

Uitgesproken in het openbaar op 5 oktober 2010

mr. H.H.C. Visser