Raad van State, 08-08-2001, AB8254, 200004106/1.

Uitspraak op het hoger beroep van:

tegen de uitspraak van de arrondissementsrechtbank te Rotterdam van 25 juli 2000 in het geding tussen:

appellante

en

de Staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen.

1. Procesverloop

Bij besluit van 28 december 1998 heeft de Staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen (hierna: de Staatssecretaris) ten behoeve van appellante de zogenoemde gewenningsbedragen waarmee de rijksvergoeding voor de jaren 1997, 1998 en 1999 zal worden verminderd, definitief vastgesteld.

Bij besluit van 22 september 1999 heeft de Staatssecretaris het daartegen door appellante gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Dit besluit en het advies van de Commissie voor de bezwaarschriften van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen van 14 september 1999, waarnaar in het besluit wordt verwezen, zijn aangehecht.

Bij uitspraak van 25 juli 2000, verzonden op dezelfde dag, heeft de arrondissementsrechtbank te Rotterdam (hierna: de rechtbank) het daartegen door appellante ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft appellante bij brief van 28 augustus 2000, bij de Raad van State ingekomen op 29 augustus 2000, hoger beroep ingesteld. De gronden zijn aangevuld bij brief van 29 september 2000. Deze brieven zijn aangehecht.

Bij brief van 4 april 2001, aangevuld bij brief van 9 april 2001, heeft de Staatssecretaris een memorie van antwoord ingediend.

De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 19 juli 2001, waar appellante, vertegenwoordigd door mr. A.M.P.M. Adank, advocaat te Utrecht, en de Staatssecretaris, vertegenwoordigd door mr. S.M. Klein, ambtenaar ten departemente, zijn verschenen.

2. Overwegingen

2.2. Bij het in bezwaar gehandhaafde besluit van 28 december 1998 heeft de Staatssecretaris ten behoeve van appellante op grond van artikel V, eerste lid, van de Wet de bedragen waarmee de rijksvergoeding voor de jaren 1997, 1998 en 1999 zal worden verminderd, definitief vastgesteld op ƒ 20.275,23, ƒ 13.503,30 onderscheidenlijk ƒ 6.751,65.

2.3. Het betoog van appellante dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat de Staatssecretaris in beginsel niet gehouden is om de gegevens die een bevoegd gezag dan wel het gemeentebestuur op grond van de regelgeving dient te verstrekken te verifiëren, faalt. Op grond van artikel 16, eerste lid, van het Bekostigingsbesluit WBO/OWBO diende appellante, onder overlegging van de in het derde lid genoemde gegevens, binnen twee weken opgave van de ingebruikneming van de noodlokalen te doen aan de gemeente. Vervolgens dienden burgemeester en wethouders deze gegevens binnen twee weken na ontvangst van de opgave aan de Minister te verstrekken, waarna deze worden opgenomen in het zogenoemde WBO-systeem. De Staatssecretaris mag, zoals door de rechtbank terecht is overwogen, uitgaan van de juistheid en volledigheid van de aldus verkregen gegevens. Het vorenstaande kan uitzondering leiden indien sprake is van een kennelijke vergissing of onjuistheid.

2.3.1. Uit de stukken blijkt dat appellante er - al dan niet op aangeven van de gemeente - destijds voor heeft gekozen de ingebruikneming van de noodlokalen niet overeenkomstig het bepaalde in artikel 16, eerste lid, van het Bekostigingsbesluit WBO/OWBO te melden. Reeds hierom is van een kennelijke vergissing of onjuistheid, die voor de Staatssecretaris aanleiding had behoren te vormen nader onderzoek te verrichten naar de juistheid van de geregistreerde gegevens geen sprake. Dat de noodlokalen voor rekening van de gemeente zijn geplaatst en de gemeente reeds op de hoogte was van de ingebruikneming ervan door appellante, ontslaat appellante niet van de op grond van artikel 16, eerste lid, van het Bekostigingsbesluit op haar rustende verplichting de ingebruikneming, onder opgave van de in het derde lid genoemde gegevens, binnen twee weken te melden aan de gemeente. De omstandigheid dat appellante op het moment dat zij had besloten de ingebruikneming van de noodlokalen niet te melden als gevolg van de complexiteit van de regelgeving mogelijk niet geheel kon overzien welke gevolgen aan het niet of niet tijdig melden waren verbonden, dient - wat hiervan overigens ook moge zijn - voor haar rekening en risico te blijven.

2.3.2. Gelet op het vorenstaande heeft de Staatssecretaris de onderhavige noodlokalen bij het vaststellen van de gewenningsbedragen terecht buiten beschouwing gelaten. De rechtbank is tot hetzelfde oordeel gekomen.

2.4. Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

2.5. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus vastgesteld door mr. C.M. Ligtelijn-van Bilderbeek, Lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. O. van Loon, ambtenaar van Staat.

Uitgesproken in het openbaar op 8 augustus 2001