Raad van State, 20-09-1999, AA3683, E01.97.0391

Raad

van State

E01.97.0391.

Datum uitspraak: 20 september 1999

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

1 . A en

2. B, beiden te C,

appellanten,

2.1. Voorzover appellant sub 2 met zijn beroep beoogt bezwaar te maken tegen de aanleg van de in het plan opgenomen *geluidwerende voorziening, overweegt de Afdeling het volgende.

Ingevolge artikel 28, zevende lid, van de Wet op de Ruimtelijke Ordening kan tegen een besluit van gedeputeerde staten inzake de goedkeuring van een bestemmingsplan beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Voorzover het besluit van gedeputeerde staten strekt tot goedkeuring kan het beroep worden ingesteld door degene die zich tijdig op grond van artikel 27, eerste of tweede lid, tot gedeputeerde staten heeft gewend, alsmede door een belanghebbende die aantoont dat hij daartoe redelijkerwijs niet in staat is geweest.

Voorzover het. besluit van gedeputeerde staten strekt tot onthouding van goedkeuring kan het beroep worden ingesteld door een ieder.

2.2. Het bestemmingsplan heeft betrekking op de Schijndelseweg tussen het centrum van Sint-Michielsgestel en de gemeentegrens met Schijndel.

Met het plan wordt beoogd het tracé van deze weg aan te passen en een fietspad aan te leggen.

Daarnaast wordt voorzien in een geluidsscherm.

Bij het bestreden besluit is het plan goedgekeurd.

2.3. Appellanten, die aan de Schijndelseweg wonen., kunnen zich hier niet mee verenigen.

Zij zijn van mening dat onjuiste gegevens aan het akoestisch onderzoek ten grondslag liggen, zodat verweerders er niet van mochten uitgaan dat geen sprake is van een reconstructie in de zin van de Wet geluidhinder Ook stellen zij dat door de wijzigingen in het tracé van de Schijndelseweg de geluidoverlast zal toenemen. In dit verband vrezen zij in hun woongenot te worden aangetast.

Voorts vrezen appellanten dat de aanleg van een fietspad aan de noordzijde van de Schijndelseweg een verkeersonveilige situatie met zich zal brengen.

Appellant sub 1 vreest bovendien dat ten gevolge van het bestreden besluit het landschap zal worden aangetast.

2.3.2. Ingevolge artikel 1, eerste lid, van de Wet geluidhinder wordt onder reconstructie van een weg verstaan een of meer wijzigingen op of aan een aanwezige weg, ten gevolge waarvan de geluidsbelasting vanwege de weg met 2 dB(A) of meer wordt verhoogd. De uitkomsten van een akoestisch onderzoek zijn in rapporten van januari en september 1996 opgenomen. Bij dit onderzoek is gebruik gemaakt van gegevens betreffende het aantal motorvoertuigen per etmaal uit 1991.

Niet is gebleken dat deze gegevens zo verouderd waren dat hiervan niet had mogen worden uitgegaan. Voorts is bij dit onderzoek, zoals ter zitting door verweerders nader is toegelicht, rekening gehouden met een autonome groei van het autoverkeer van 1,9% per jaar en is ervan uitgegaan dat het doorgaande verkeer niet meer door het centrum van Sint-Michielsgestel zal rijden maar van de Schijndelseweg gebruik zal maken.

De Afdeling acht onvoldoende aannemelijk gemaakt dat verweerders niet van deze gegevens mochten uitgaan.

In verband met het bezwaar van appellanten dat niet de geluidstoeneming tot 2006 maar tot 2008 had moeten worden berekend, overweegt de Afdeling dat niet is gebleken dat hierdoor in strijd is gehandeld met enig wettelijk voorschrift.

In artikel 1, eerste lid, van de Wet geluidhinder is bepaald dat onder etmaalwaarde van het equivalente geluidsniveau in dB(A) met betrekking tot een weg wordt verstaan de hoogste van de volgende twee waarden:

a. de waarde van het equivalente geluidsniveau over de periode 07.00-19.00 uur (dag);

b. de met 10 dB(A) verhoogde waarde van het equivalente geluidsniveau over de periode 23.00-07.00 uur, (nacht).

In het akoestisch onderzoek is ervan uitgegaan dat de nachtperiode maatgevend is voor de etmaalwaarde van het equivalente geluidsniveau.

Niet is gebleken dat dit uitgangspunt onjuist is.

Wat betreft het vrachtverkeer dat in de nachtperiode gebruik maakt van de Schijndelseweg, is in het onderzoek aangenomen dat 30% hiervan uit zwaar vrachtverkeer bestaat.

Appellanten hebben niet aannemelijk gemaakt dat hiervan niet had mogen worden uitgegaan.

Ook uit de overige bezwaren van appellanten is niet gebleken dat het akoestisch onderzoek zodanige gebreken vertoont dat verweerders hun besluitvorming daarop niet mochten baseren.

Blijkens het akoestisch onderzoek zal de afgeronde toeneming van de geluidsbelasting als gevolg van de wijzigingen in het wegtracé niet meer dan 1 dB(A) bedragen.

2.3.3. Blijkens de stukken kende de Schijndelseweg voorzover gelegen ten oosten van de Gemondseweg geen fietspad. Onderhavig plan voorziet in een in twee richtingen te berijden, vrijliggend fietspad aan de noordzijde van de Schijndelseweg. Dit fietspad ligt ten oosten van de kruising van de Schijndelseweg met het Spijt. Aan de noordzijde van de Schijndelseweg liggen enkele woonwijken, het centrum van Sint-Michielsgestel, een gymnasium en een verzorgingshuis.

Uit het vaststellingsbesluit blijkt dat de gemeenteraad in het belang van de verkeersveiligheid voor een vrijliggend fietspad heeft gekozen. Voorts heeft hij gekozen voor een in twee richtingen te berijden fietspad aan de noordzijde van de Schijndelseweg om, in vergelijking met een fietspad aan de zuidzijde, het aantal oversteekbewegingen van fietsers zo beperkt mogelijk te houden. Gebleken is dat fietsers hierdoor de Schijndelseweg ter hoogte van de Seminarielaan en de Beekvlietstraat/Hezelaar niet hoeven over te steken, hetgeen door de gemeenteraad, gelet op de verkeerssnelheid ter plaatse en het bochtig verloop van de weg nabij de kruising met de Beekvlietstraat/Hezel aar, gewenst wordt geacht.

Blijkens het bestreden besluit kunnen verweerders hiermee instemmen.

De Afdeling acht dit standpunt, mede gelet hierop dat vooral het doorgaande verkeer van de Schijndelseweg gebruik maakt, niet onredelijk.

Het in één richting te berijden fietspad aan de zuidzijde van de Schijndelseweg, dat ligt tussen het Spijt en de Gemondseweg, is in het plan als zodanig bestemd.

Gebleken is dat fietsers van of naar dit fietspad of afkomstig uit Gemonde de Schijndelseweg ter hoogte van de kruising van de Gemondseweg moeten oversteken teneinde het fietspad aan de noordzijde te kunnen bereiken. Appellanten hebben niet aannemelijk gemaakt dat dit tot verkeersonveilige situaties zal leiden.

Hierbij heeft de Afdeling in aanmerking genomen dat blijkens de stukken ter hoogte van de Gemondseweg voorzieningen ten behoeve van een veilige oversteek zullen worden getroffen, dat deze kruising binnen de bebouwde kom ligt en dat ter plaatse een maximumsnelheid van 50 km per uur geldt.

Wat betreft het bezwaar van appellanten dat fietsers niet van evenbedoelde voorzieningen gebruik zullen maken hetgeen tot verkeersonveilige situaties kan leiden, overweegt de Afdeling dat het verkeersgedrag of handhaving van verkeersregels in deze procedure niet ter beoordeling staat.

2.3.4. In de aanbevelingen voor verkeersvoorzieningen binnen de bebouwde kom, 1996, van het Centrum voor Regelgeving en Onderzoek in de Grond-, Water- en Wegenbouw en de Verkeerstechniek, wordt wat betreft de breedte van een vrijliggend, in twee richtingen te berijden fietspad uitgegaan van minimaal 3 m.

Blijkens de stukken hebben verweerders in hun besluitvorming bij deze aanbevelingen aansluiting gezocht.

Gebleken is dat de breedte van het fietspad aan de noordzijde van de Schijndelseweg 3 m bedraagt.

In hetgeen appellanten hebben aangevoerd vindt de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat de breedte van dit fietspad tot verkeersonveilige situaties zal leiden.

Aan de noordzijde van de Schijndelseweg bevinden zich in- en uitritten.

Tevens hebben verscheidene wegen aan deze zijde van de weg een aansluiting op de Schijndelseweg. Blijkens het deskundigenbericht van de Stichting Advisering Bestuursrechtspraak is vanaf de kruisingen met de Schijndelseweg en vanaf het merendeel van de in- en uitritten het zicht op het tegemoetkomende verkeer voldoende.

Appellanten hebben niet aannemelijk gemaakt dat dit onjuist is.

Weliswaar is nabij de in- en uitritten van de woningen van appellanten sprake van struik- en boombeplanting, doch de Afdeling is niet gebleken dat het zicht op de Schijndelseweg hierdoor zodanig wordt verminderd dat dit zal leiden tot een uit een oogpunt van verkeersveiligheid onaanvaardbare verkeerssituatie.

In verband met het bezwaar van appellant sub 1 dat in tegenstelling tot hetgeen verweerders in het bestreden besluit overwegen, in de plantoelichting wordt gesproken over nieuwe boombeplanting ter hoogte van zijn woning, overweegt de Afdeling dat, gelet op artikel 12 van het Besluit op de ruimtelijke ordening 1985, een toelichting geen deel uitmaakt van een bestemmingsplan. Aan de toelichting komt dan ook geen * bindende betekenis toe.

Ook uit de overige door appellanten in dit verband aangevoerde bezwaren is de Afdeling niet gebleken dat verweerders het plan uit een oogpunt van verkeersveiligheid onaanvaardbaar hebben moeten achten.

2.3.5. Blijkens de stukken staan zowel aan de noord- als aan de zuidzijde van de Schijndelseweg rijen bomen en is het landschap ten zuiden van de weg als open te omschrijven.

Voorts ligt ten zuiden van de Schijndelseweg/Gestelseweg op het grondgebied van de gemeente Schijndel een landgoed met bosrand. Verweerders hebben zich in het bestreden besluit op het standpunt gesteld dat de aanleg van een fietspad aan de noordzijde van de Schijndelseweg weliswaar ten koste gaat van boombeplanting maar dat een fietspad aan de zuidzijde tot een soortgelijke aantasting van beplantingen leidt en dat bovendien bij doortrekking van het fietspad in de gemeente Schijndel de bij het landgoed behorende bosrand zal worden aangetast. In hetgeen appellant sub 1 heeft aangevoerd ziet de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat verweerders ten onrechte meer gewicht hebben toegekend aan het belang dat is gelegen in het handhaven van de strook grond ten zuiden van de Schijndelseweg. Hierbij heeft de Afdeling in aanmerking genomen dat ingevolge artikel 3, eerste lid, onder c, van de planvoorschriften de gronden met de bestemming "Verkeersdoeleinden" mede zijn bestemd voor het treffen van groen- en landschappelijke voorzieningen ter inpassing van de weg in de bebouwing en het landschap. Het plan sluit derhalve het herplanten van bomen aan de noordzijde van de Schijndelseweg niet uit. In dit verband merkt de Afdeling op dat de gemeenteraad ter zitting heeft toegezegd dat tussen de Seminarielaan en de Beekvlietstraat bomen zullen worden herplant. Het geluidsscherm zal tussen het Spijt en de Seminarielaan aan de noordzijde van de Schijndelseweg worden opgericht. Ingevolge artikel 3, derde lid, onder c, van de planvoorschriften, voorzover hier van belang, varieert de hoogte van het geluidsscherm van 2,5 m tot ten hoogste 3,6 m.

Blijkens de stukken heeft de gemeenteraad zich op het standpunt gesteld dat het geluidsscherm niet tussen de weg en het fietspad maar ten noorden van het fietspad moet worden opgericht. Blijkens het bestreden besluit onderschrijven verweerders dit standpunt. Hierbij hebben zij in aanmerking genomen dat een fietspad dat niet door een geluidsscherm van de weg is afgescheiden de sociale veiligheid van de fietsers verhoogt. De Afdeling acht dit standpunt niet onredelijk. Blijkens de stukken zal het geluidsscherm tussen twee bomenrijen worden opgericht. Voorts; zal het geluidsscherm van beplanting worden voorzien. Het vorenoverwogene in aanmerking genomen, hebben verweerders kunnen overwegen dat het geluidsscherm voldoende in het landschap is ingepast.

2.3.7. Gelet op al het voorgaande hebben verweerders naar het oordeel van de Afdeling in redelijkheid in de bezwaren van appellanten geen aanleiding behoeven te zien goedkeuring aan het plan te onthouden.

Hetgeen appellanten hebben aangevoerd leidt de Afdeling ook overigens niet tot het oordeel dat het bestreden besluit is voorbereid of genomen in strijd met een geschreven of ongeschreven rechtsregel dan wel met enig algemeen rechtsbeginsel.

Het beroep van appellant sub 1 en het beroep van appellant sub 2, voorzover ontvankelijk, zijn dan ook ongegrond.

I verklaart het beroep van appellant sub 2 voorzover dit is gericht tegen de aanleg van een geluidwerende voorziening, niet-ontvankelijk;

II verklaart het beroep van appellant sub 1 in zijn geheel en het beroep van appellant sub 2 voor het overige ongegrond.

Voor eensluidend afschrift,

de Secretaris van de Raad van State,

voor deze,