Rechtbank Zwolle-Lelystad, 17-01-2012, BV6618, 07.660266-11

RECHTBANK ZWOLLE - LELYSTAD

Sector Strafrecht - Meervoudige Strafkamer

Parketnummer: 07.660266-11 (P)

Uitspraak: 31 januari 2012

[verdachte],

geboren in [geboortejaar] te [geboorteplaats],

verblijvende in de [P.I.]

1.

hij op of omstreeks 11 oktober 2011 in de gemeente [plaats] met het oogmerk van wederrechtelijke toeëigening heeft weggenomen een armband en/of één of meerdere oorbel(len), in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2], in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte, waarbij verdachte zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft en/of dat/die sieraden onder zijn bereik heeft gebracht door middel van een valse sleutel en/of welke diefstal werd voorafgegaan en/of vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met geweld tegen [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] en/of [slachtoffer 3], gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en/of gemakkelijk te maken en/of om bij betrapping op heterdaad aan zichzelf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren, welk geweld en/of welke bedreiging met geweld hierin bestond(en) dat verdachte opzettelijk voornoemde [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] meermalen, althans een maal, dreigend de woorden heeft toegevoegd:"Ik steek je neer" en/of "Ik steek je dood", althans woorden van gelijke dreigende aard of strekking en/of dat verdachte (vervolgens) opzettelijk dreigend met een mes, althans een dergelijk scherp voorwerp, op (zeer) korte afstand van voornoemde [slachtoffer 3] en/of in de richting van voornoemde [slachtoffer 3] (een) slaande/zwaaiende beweging(en) heeft gemaakt en/of toen voornoemde [slachtoffer 3] verdachte bij de kleding vast hield hem (daarbij)(vervolgens) opzettelijk dreigend de woorden heeft toegevoegd:"Laat me los, ik ga je steken, ik ga je steken", althans woorden van gelijke dreigende aard of strekking;

2.

hij op of omstreeks 11 oktober 2011 in de gemeente [plaats], in elk geval in Nederland, als vreemdeling heeft verbleven, terwijl hij wist of ernstige reden had te vermoeden dat hij op grond van artikel 67 van de Vreemdelingenwet 2000, in elk geval op grond van enig wettelijk voorschrift, tot ongewenst vreemdeling was verklaard.

Op 11 oktober 2011 kwam er bij de politie een melding binnen dat er een inbraak had plaats gevonden in de woning aan de [adres] te [plaats]. Ter plaatse gekomen treft de politie drie mannen aan, van wie zij hoort dat een van de drie mannen, verdachte, had ingebroken. Een van de verbalisanten krijgt een mes overhandigd van een omstander. Verdachte wordt aangehouden. Bij zijn fouillering worden diverse sieraden in zijn jaszak aangetroffen. Verdachte bekent vervolgens dat hij die sieraden uit de woning aan de [adres] heeft weggenomen en dat het aan de politie overhandigde mes van hem is. Van die inbraak hebben [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] aangifte gedaan. [slachtoffer 3] heeft aangifte gedaan van door verdachte toegepast geweld jegens hem.

Voorts blijkt dat verdachte bij besluit van 20 oktober 1992 van het (toenmalige) Ministerie van Justitie, Directie Vreemdelingenzaken, tot ongewenst vreemdeling is verklaard

De rechtbank acht het onder 1 ten laste gelegde wettig en overtuigend bewezen. Zij baseert zich daarbij op de verklaringen van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 3] . Uit die verklaringen blijkt dat verdachte op 11 oktober 2011 in de woning van [slachtoffer 1] aan de [adres] te [plaats] de trap afkwam, langs [slachtoffer 1] en diens echtgenote heen rende de woning uit, waarna [slachtoffer 1] hem achtervolgde. Toen laatstgenoemde moe was, heeft de ter plaatse gekomen buurman [slachtoffer 3] de achtervolging overgenomen en verdachte tegengehouden. Beide aangevers hebben verklaard dat verdachte meermalen heeft gezegd: “Ik steek je dood” dan wel : ”Ik ga je steken”, en dat verdachte daarbij met een mes zwaaide. Aangever [slachtoffer 1] heeft verder verklaard dat uit zijn woning sieraden zijn weggenomen die hem en/of [slachtoffer 2] toebehoorden. Onder verdachte zijn een armband en meerdere oorsieraden in beslag genomen . Verdachte heeft ter terechtzitting bekend dat hij op genoemde datum en plaats de sieraden die bij hem zijn aangetroffen uit de woning aan de [adres] heeft weggenomen .

Op grond van het bovenstaande komt de rechtbank tot de conclusie dat verdachte op 11 oktober 2011 de in de tenlastelegging genoemde sieraden uit de woning van [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] heeft gestolen en dat die diefstal werd gevolgd van bedreiging met geweld tegen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 3].

De rechtbank acht niet bewezen dat verdachte de woning is ingekomen door middel van een valse sleutel, nu daarvoor geen bewijs voorhanden is.

Bij de beantwoording van de prejudiciële vraag overweegt het Hof (rechtsoverweging 28):

Om te beginnen dient erop te worden gewezen dat richtlijn 2008/115 enkel betrekking heeft op de terugkeer van illegaal in een lidstaat verblijvende onderdanen van derde landen en dus niet ten doel heeft alle nationale voorschriften inzake het verblijf van vreemdelingen te harmoniseren. Bijgevolg verzet deze richtlijn zich er niet tegen dat illegaal verblijf in het recht van een lidstaat wordt aangemerkt als een strafbaar feit en dat daarop strafrechtelijke sancties worden gesteld om het plegen van een dergelijke inbreuk op de nationale verblijfsvoorschriften tegen te gaan en te bestraffen.

Voorts overweegt het Hof (rechtsoverweging 41):

…….. er dient ……..op worden gewezen dat onderdanen van derde landen die naast het strafbare feit van illegaal verblijf een of meer andere strafbare feiten hebben gepleegd, in voorkomend geval krachtens artikel 2, lid 2, sub b, van richtlijn 2008/115 buiten de werkingssfeer daarvan vallen.

1.

hij op 11 oktober 2011 in de gemeente [plaats] met het oogmerk van wederrechtelijke toeëigening heeft weggenomen een armband en meerdere oorbellen, toebehorende aan [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] welke diefstal werd gevolgd van bedreiging met geweld tegen [slachtoffer 1] en [slachtoffer 2] en [slachtoffer 3], gepleegd met het oogmerk om bij betrapping op heterdaad aan zichzelf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren, welke bedreiging met geweld hierin bestond dat verdachte opzettelijk voornoemde [slachtoffer 1] meermalen dreigend de woorden heeft toegevoegd:"Ik steek je dood" en dat verdachte (vervolgens) opzettelijk dreigend met een mes op korte afstand van voornoemde [slachtoffer 3] en in de richting van voornoemde [slachtoffer 3] zwaaiende bewegingen heeft gemaakt en toen voornoemde [slachtoffer 3] verdachte bij de kleding vast hield hem (daarbij)(vervolgens) opzettelijk dreigend de woorden heeft toegevoegd:"Laat me los, ik ga je steken, ik ga je steken", althans woorden van gelijke dreigende aard of strekking;

2.

hij op 11 oktober 2011 in de gemeente [plaats] als vreemdeling heeft verbleven, terwijl hij wist of ernstige reden had te vermoeden dat hij op grond van enig wettelijk voorschrift tot ongewenst vreemdeling was verklaard.

Van het meer of anders ten laste gelegde zal de verdachte worden vrijgesproken, aangezien de rechtbank dat niet wettig en overtuigend bewezen acht.

De rechtbank is in dit geval van oordeel dat een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf noodzakelijk is, omdat aard en ernst van het bewezen en strafbaar verklaarde, gelet ook op het strafrechtelijk verleden van de verdachte, door een lichtere strafrechtelijke afdoening van de zaak miskend zouden worden.

De rechtbank zal verdachte een gevangenisstraf van een kortere duur dan door de officier van justitie is gevorderd opleggen. Zij heeft daarbij gelet op de oriëntatiepunten van het LOVS en daaruit afgeleid dat in de regel voor een diefstal met geweld als waarvan hier sprake is een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van zes maanden wordt opgelegd.

Voor een feit als onder 2 bewezen is verklaard zullen twee maanden worden opgelegd, vermeerderd met een maand voor elke keer dat de verdachte in een periode van vijf jaar voorafgaande aan de terechtzitting eerder veroordeeld is geweest wegens artikel 197 van het Wetboek van Strafrecht. De rechtbank ziet geen aanleiding om van genoemde oriëntatiepunten af te wijken.