Rechtbank Utrecht, 05-04-2006, AW4860, 210412/FA RK 06-1609

beschikking

RECHTBANK UTRECHT

[naam betrokkene]

Geboren op [geboortedatum],

Wonende en verblijvende te [adres]

De rechtbank heeft gehoord:

- de betrokkene;

- mr. J.C. Herweijer, raadsman van betrokkene;

- de behandelend psychiater mw. G.W. Kruijt (hierna: de behandelaar).

De rechtbank is op grond van de overgelegde stukken en de door haar gehouden verhoren en verkregen inlichtingen tot de overtuiging gekomen dat betrokkene is gestoord in zijn geestvermogens, dat de stoornis van de geestvermogens betrokkene gevaar doet veroorzaken en dat het gevaar buiten een psychiatrisch ziekenhuis slechts door het stellen en naleven van voorwaarden kan worden afgewend.

In het behandelingsplan wordt mededeling gedaan van het psychiatrisch ziekenhuis dat bereid is betrokkene op te nemen als deze de voorwaarden niet naleeft of het gevaar niet langer buiten een psychiatrisch ziekenhuis kan worden afgewend door de naleving van de voorwaarden.

Door de advocaat van de betrokkene is aangevoerd dat aan de ondertekening door betrokkene van het behandelingsplan alsmede aan zijn akkoordverklaring met de voorwaarden geen waarde gehecht dient te worden. Hij is immers zwakbegaafd en dientengevolge niet in staat zijn wil te bepalen.

De advocaat heeft zich op het standpunt gesteld dat er wel een rechterlijke machtiging dient te worden afgegeven, te weten een machtiging tot voortgezet verblijf.

Ten aanzien van de gestelde wilsonbekwaamheid van betrokkene acht de rechtbank het volgende van belang. Het enkele gegeven dat betrokkene in de stukken als zwakbegaafd wordt aangemerkt – zijn IQ is 72 – rechtvaardigt op zich nog niet de conclusie dat hij niet dan wel niet voldoende in staat zou zijn zijn wil te bepalen. Dit klemt temeer nu gebleken is dat betrokkene al geruime tijd onder voorwaarden buiten de instelling verblijft en klaarblijkelijk in staat is geweest tot het begrijpen en naleven van de voorwaarden die gesteld zijn aan het verblijf buiten de instelling.

De rechtbank acht dan ook in dit geval onvoldoende gronden aanwezig om ervan uit te gaan dat betrokkene wilsonbekwaam is, althans om in zodanige mate te twijfelen aan de mogelijkheid van betrokkene om zijn wil te bepalen, dat om die reden aan de instemming van betrokkene met de behandeling en het naleven van de voorwaarden in het kader van de voorwaardelijke machtiging voorbij zou moeten worden gegaan.

Voorts overweegt de rechtbank nog het volgende.

Het ontwerp van wet tot wijziging van de Wet bijzondere opneming in psychiatrische ziekenhuizen (TK, 2005-2006, 30492, nr. 2) voorziet onder meer in een wijziging van artikel 14a van de wet in die zin dat, ook in het geval redelijkerwijs valt aan te nemen dat betrokkene zich onder behandeling stelt van de behandelaar overeenkomstig het behandelingsplan en redelijkerwijs valt aan te nemen dat hij of zij de voorwaarden zal naleven, een voorwaardelijke machtiging kan worden afgegeven.

Nu de wijze waarop betrokkene geruime tijd op basis van een voorwaardelijk ontslag buiten de instelling heeft verbleven de conclusie rechtvaardigt dat hij voldoet aan het bovengenoemde, verruimde, criterium ziet de rechtbank daarin eveneens gronden om ervan uit te gaan dat in het onderhavige geval aan de voorwaarden voor het verlenen van een voorwaardelijke machtiging is voldaan.