Rechtbank Rotterdam, 30-11-2022, ECLI:NL:RBROT:2022:10547, C/10/605970 / FA RK 20-7956

De man persisteert bij zijn verzoeken en verzoekt - indien de vrouw haar medewerking aan het bevolen DNA-onderzoek drie weken na de te geven beschikking nog niet heeft verleend - aanvullend, uitvoerbaar bij voorraad, te bepalen dat:

I. de vrouw een aan de man te betalen dwangsom verbeurt van € 250,- per dag(deel), dit met een maximum van € 15.000,-;

II. de te geven beschikking, met het bevel om (alsnog) aan het DNA-onderzoek mee te werken, uitvoerbaar bij lijfsdwang te verklaren in die zin dat alsdan lijfsdwang wordt toegepast voor een periode van 12 uren in de eerste week, 24 uren in de tweede week, 36 uren in de derde week, 48 uren in de vierde week, 60 uren in de vijfde week, 72 uren in de zesde week en verdere weken,

totdat de vrouw Verilabs in staat heeft gesteld om te bepalen of de man de

biologische vader van de minderjarige is en met welke mate van waarschijnlijkheid.

De man heeft tijdens de mondelinge behandeling zijn verzoek ten aanzien van de dwangsom gewijzigd, in die zin dat hij thans verzoekt de aan de vrouw op te leggen dwangsommen te bepalen op maximaal € 50.000,-.

De vrouw voert verweer tegen de aanvullende verzoeken van de man.

De rechtbank laat het gewijzigde verzoek de aan de vrouw op te leggen dwangsom vast te stellen op maximaal € 50.000,- buiten beschouwing, omdat dit verzoek te laat is ingediend en de vrouw hiertegen verweer heeft gevoerd.

De rechtbank overweegt als volgt.

Het is van groot belang dat er voor de minderjarige en partijen duidelijkheid komt over het (vermeende) verwantschap tussen de man en de minderjarige. De vrouw wil of kan niet meewerken aan een DNA-onderzoek vanwege de angst dat de man een rol gaat spelen in haar leven en dat van de minderjarige.

De vrouw heeft aangevoerd dat er sprake is geweest van huiselijk geweld en drugs- en alcoholgebruik bij de man, hetgeen de man betwist. De angst van de vrouw voor de man betreft feitelijk contact met de man, en moet worden meegewogen in het latere oordeel over de verzochte omgangsregeling. Echter, het gaat nu over de gerechtelijke vaststelling van het ouderschap c.q. erkenning van de minderjarige.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft de vrouw onvoldoende onderbouwd dat een DNA-onderzoek te belastend is voor haar, waardoor in redelijkheid niet van haar kan worden verlangd dat zij aan een DNA-onderzoek meewerkt. Aan de stelling van de vrouw dat een DNA-onderzoek in strijd is met haar lichamelijke integriteit en die van de minderjarige gaat de rechtbank voorbij. De lichamelijke integriteit van de vrouw wordt niet geschonden, omdat van haar geen DNA-materiaal hoeft te worden afgenomen. Ook de inbreuk op de lichamelijke integriteit van de minderjarige is niet zodanig dat deze niet van de vrouw/de minderjarige kan worden verwacht. Daarbij speelt een rol dat de vrouw kennelijk wel bereid was om een DNA-onderzoek te laten verrichten met de andere mogelijke biologische vader van de minderjarige. De vrouw heeft daarover namelijk verklaard dat deze man niet wilde meewerken aan een DNA-onderzoek.

Omdat de minderjarige recht heeft om te weten wie zijn ouders zijn en bij beide partijen sprake is van twijfel over het biologische vaderschap van de man van de minderjarige, achten de rechtbank en de bijzondere curator een DNA-onderzoek noodzakelijk.

In dit stadium is het nog niet wenselijk om conclusie te verbinden aan het niet meewerken van de vrouw aan een DNA-onderzoek, zoals de advocaat van de man heeft betoogd, ook omdat in het geval bij toewijzing van het verzoek van de man tot vaststelling van het ouderschap niet de nodige duidelijkheid over het biologische vaderschap ontstaat. De rechtbank heeft echter, gelet op de weigerachtige houding van de vrouw, onvoldoende vertrouwen dat zij nog op vrijwillige basis zal meewerken aan het DNA-onderzoek. De verzoeken van de man tot het opleggen van dwangsom aan de vrouw, eventueel gevolgd door toepassing van lijfsdwang, zullen daarom worden toegewezen, op de wijze zoals de man heeft verzocht.

De medewerking van de vrouw aan het bevolen DNA-onderzoek houdt in dat zij zo spoedig mogelijk contact met Verilabs moet opnemen en een afspraak voor DNA-afname moet maken op de eerste datum die Verilabs beschikbaar heeft, maar uiterlijk op 15 december 2022, (waarbij de vrouw haar agenda voor deze afspraak moet vrij maken en zich moet richten naar de agenda van Verilabs) waarna zij met de minderjarige op het door Verilabs bepaalde tijdstip bij de afnamelocatie van Verilabs moet verschijnen, met een legitimatiebewijs van haarzelf en, als de minderjarige zelf over een legitimatiebewijs beschikt, ook haar legitimatiebewijs en anders een recent authentiek afschrift van de geboorteakte van de minderjarige, om daar DNA-materiaal van haar en de minderjarige af te laten nemen, waarbij in verband met de identificatie van de vrouw en de minderjarige een foto wordt gemaakt van beiden.

Uit telefonische navraag is de rechtbank gebleken dat een afspraak bij Verilabs binnen de gestelde termijn mogelijk moet zijn. De rechtbank gaat daarvan uit.