Rechtbank Rotterdam, 20-07-2018, ECLI:NL:RBROT:2018:5140, 6415773 CV EXPL 17-37191

Vooropgesteld wordt dat niet in geschil is dat de Stichting, in het kader van haar ideële doelstelling, de onderhavige overeenkomst met Stedin niet voor zichzelf maar ten behoeve van [gedaagde] en op zijn verzoek is aangegaan, teneinde de energielevering aan zijn woonadres hervat te krijgen, nu hij daartoe -om financiële redenen- zelf niet in staat was.

De Stichting heeft weliswaar opgemerkt dat zij daarom slechts de formele contractspartij is van Stedin, die volgens haar ook bekend is met haar werkwijze, maar dat neemt uiteraard niet weg dat de Stichting, doordat zij de contractuele wederpartij van Stedin is geworden, bepaalde verplichtingen op zich heeft geladen, ook al is [gedaagde] de feitelijk afnemer van de dankzij die overeenkomst aan hem geleverde energie en ook al weet Stedin dat de Stichting de overeenkomst niet voor zichzelf heeft afgesloten.

Eén van die verplichtingen is de (reeds) uit de contractuele redelijkheid en billijkheid, als bedoeld in artikel 6:2 lid 1 jo. 6:248 lid 1 BW, voortvloeiende zorgplicht van de Stichting jegens Stedin met betrekking tot de op naam van de Stichting geregistreerd staande aansluiting en meetinrichting. Deze zorgplicht brengt met zich dat het aan de Stichting is om er binnen redelijke grenzen voor te zorgen dat er geen ongeoorloofde aanpassingen aan de aansluiting of de meetinrichting plaatsvinden.

Uit de door Stedin overgelegde stukken en haar in zoverre niet weersproken toelichting daarop blijkt dat zulke aanpassingen wel degelijk zijn gedaan en ook dat er sprake geweest is van diefstal van energie (ten behoeve van een hennepkwekerij). De Stichting heeft nog aangevoerd dat niet uitgesloten kan worden dat de aanpassingen al gedaan waren voordat zij contractant werd maar dat vermoeden heeft zij met niets geconcretiseerd noch onderbouwd terwijl zij ook niet heeft betwist dat, naar Stedin heeft aangevoerd, het elektriciteitsverbruik ten behoeve van de op 14 maart 2017 aangetroffen hennepkwekerij al veel meer is geweest dan het verschil tussen de die dag geconstateerde meterstand en de daarvoor, op 5 september 2016 door de Stichting (zelf) doorgegeven meterstand. De kantonrechter gaat er, bij gebrek aan concrete aanwijzingen die op het tegendeel wijzen, dan ook vanuit dat de aanpassingen eerst zijn gedaan nadat de Stichting zich contractueel jegens Stedin had verbonden.

De vraag dringt zich dan ook op of de Stichting voldoende invulling gegeven heeft aan de hiervoor bedoelde zorgplicht om te waken voor ongeoorloofde aanpassingen aan de onderhavige aansluiting c.q. meetinrichting. De Stichting heeft aangevoerd dat zij al het redelijkerwijs mogelijke heeft gedaan om schade aan de meetinrichting te voorkomen, nu zij de identiteit van [gedaagde] heeft vastgesteld en naar de reden van afsluiting (financieel) heeft gekeken. Voor haar stond daarom, zo heeft zij gesteld, voldoende vast namens wie zij de overeenkomst met Stedin aanging en om welke reden hij daartoe niet zelf in staat was, terwijl zij ook overigens geen reden had te vermoeden dat de aansluiting zou kunnen worden gebruikt voor een hennepkwekerij en, net zo min als Stedin, niet in staat was, vanwege het recht op privacy van [gedaagde], de woning regelmatig te bezoeken.

Daarmee heeft de Stichting echter niet aan de op haar rustende zorgplicht voldaan. Naar het oordeel van de kantonrechter brengt de hiervoor bedoelde zorgplicht in een situatie als deze, waarin de Stichting geheel onverplicht op eigen naam een contractuele aansluiting realiseert ten behoeve van een derde van wie zij kennelijk niet meer weet dan zijn identiteit en zijn financiële (slechte) positie, met zich dat van haar verlangd mag worden dat zij de aansluiting en de meetinrichting regelmatig controleert en daartoe in het kader van de door haar met de derde te sluiten overeenkomst afspraken maakt, teneinde niet alleen vanuit haar ideële doelstelling aan de behoeften van die derde tegemoet te komen maar zo ook rekening te houden met de gerechtvaardigde belangen van Stedin en in die zin is de Stichting, die dat niet heeft gedaan, tekortgeschoten in haar zorgplicht jegens Stedin, ook als juist is dat de Stichting geen aanleiding had te bevroeden dat de aansluiting zou worden aangepast ten behoeve van een hennepkwekerij. Dit tekortschieten is, gezien de contractuele verhouding tussen partijen, aan de Stichting toerekenbaar, zodat het door haar nog gedane beroep op overmacht doel mist.

Dat betekent dat de Stichting op de voet van artikel 6:74 lid 1 BW gehouden is Stedin de schade die het gevolg is van haar tekortschieten te vergoeden. Deze bedraagt, naar Stedin onbetwist heeft gesteld, € 3.018,52 en tot betaling van dat bedrag zal de Stichting hierna dan ook worden veroordeeld, vermeerderd met de daarover gevorderde wettelijke rente, welke nevenvordering immers op de wet is gegrond en ook niet afzonderlijk is betwist.

De door de Stichting betrokken -maar overigens met niets onderbouwde- stelling dat toewijzing van de vordering haar voortbestaan ernstig in gevaar kan brengen, met alle gevolgen vandien voor de consumenten die gebruik (willen) maken van haar tussenkomst, kan niet aan de opeisbaarheid noch de toewijsbaarheid van de vordering van Stedin in de weg staan, nu de thans ontstane situatie tot haar risicosfeer behoort. Het staat de Stichting evenwel vrij naar aanleiding van dit vonnis in contact te treden met de gemachtigde van Stedin teneinde te trachten een passende betalingsregeling te treffen en ook om, naar zij met de door haar ingestelde vrijwaringsvordering beoogt, regres te nemen op [gedaagde].

De Stichting wordt, als de in het ongelijk gestelde partij, in de proceskosten veroordeeld.

De door de Stichting jegens [gedaagde] ingestelde vordering komt de kantonrechter niet ongegrond of onrechtmatig voor en wordt dan ook toegewezen.

Op de voet van artikel 237 Rv wordt [gedaagde] veroordeeld in de kosten van de procedure.