Rechtbank Rotterdam, 19-12-2013, ECLI:NL:RBROT:2013:10152, DOR 12/844 en DOR 12/851

Op grond van artikel 6:5, eerste lid, aanhef en onder a, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) wordt het beroepschrift ondertekend en bevat het ten minste de naam en het adres van de indiener.

De rechtbank heeft vastgesteld dat de handtekening van eiser op de beide beroepschriften duidelijk van elkaar verschillen en ook afwijken van de handtekeningen die op diverse gedingstukken in het dossier staan als zijnde eisers handtekening, zoals de aanvraag exploitatievergunning van 19 januari 2013. Ter zitting is een machtiging overgelegd, waaruit blijkt dat eiser [gemachtigde] gemachtigd heeft hem ter zitting te vertegenwoordigen. Hierbij is een kopie van de identiteitskaart van eiser gevoegd, die weer een andere handtekening laat zien dan de handtekening op de beroepschriften en de andere van eisers handtekening voorziene gedingstukken. De handtekening op de kopie van de identiteitskaart toont grote gelijkenis met de handtekening die is gezet op het stuk waarmee [gemachtigde] door eiser gemachtigd is om hem ter zitting in de onderhavige beroepen te vertegenwoordigen, zodat de rechtbank uitgaat van een rechtsgeldige machtiging daartoe.

Gebruikelijk is dat de rechtbank een indiener van een beroepschrift overeenkomstig artikel 6:6 van de Awb de gelegenheid biedt om een verzuim te herstellen dat bestaat uit het niet ondertekenen van een beroepschrift door de indiener. De rechtbank ziet in dit geval geen ruimte om het geconstateerde verzuim te herstellen. Daartoe wordt overwogen dat eiser, gelet op de uitspraak van rechtbank Dordrecht van 18 december 2012 op een eerder beroep van eiser, ECLI:NL:RBDOR:2012:1639, er mee bekend moet worden geacht dat de rechtbank belang hecht aan een juiste ondertekening van het beroepschrift. Eiser is zelf niet ter zitting verschenen, zodat hem niet om een verklaring kon worden gevraagd over de van zijn identiteitsbewijs afwijkende handtekeningen op de beide beroepschriften. De gemachtigde [gemachtigde] heeft desgevraagd ter zitting evenmin duidelijkheid kunnen verschaffen. Gesteld noch gebleken is dat eiser een ander heeft gemachtigd om namens hem de beroepschriften op te stellen, te ondertekenen en in te dienen. De door de rechtbank ontvangen beroepschriften kunnen derhalve niet worden aangemerkt als door of namens eiser ingediend. Naar het oordeel van de rechtbank is dan ook niet komen vast te staan dat eiser binnen de beroepstermijn een beroepschrift heeft ingediend of laten indienen tegen één of beide besluiten, terwijl evenmin vastgesteld kan worden door wie de beroepschriften zijn ingediend en of deze persoon daartoe gevolmachtigd was.

De beroepen dienen dan ook niet-ontvankelijk te worden verklaard.

Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.