Rechtbank Rotterdam, 16-05-2012, BW7644, 390602 - HA ZA 11-2080

Sector civiel recht

zaaknummer / rolnummer: 390602 / HA ZA 11-2080

Vonnis van 16 mei 2012

in de zaak van

tegen

Partijen zullen hierna Marcan en [gedaagde] genoemd worden.

1.2. Ten slotte is vonnis bepaald.

2.3. Vanaf eind 2007 heeft [gedaagde] juridische werkzaamheden voor Marcan verricht in het dossier “Madeliefstraat”. Op 8 oktober 2010 heeft [gedaagde] in dat kader een declaratie toegezonden aan Marcan, met een totaalbedrag van € 30.029,65 (inclusief BTW).

2.4. Op 21 februari 2008 is tussen de heer [Z] (verder: [Z]) als verkoper en [gedaagde] als koper een koopovereenkomst gesloten met betrekking tot de woning aan [adres] (verder: de woning). De koopprijs bedroeg € 1.950.000,00.

2.5. In het kader van de aangekondigde executoriale openbare verkoping van de woning op 17 september 2008 op verzoek van de hypotheekbank heeft [Y] bij faxbericht van 20 augustus 2008 een bod op de woning uitgebracht.

2.6. Bij e-mailbericht van 3 september 2008 heeft mr. D.H. Sterke het volgende geschreven aan de notaris:

Hierbij deel ik U mede, dat heden te mijnen kantore in aanwezigheid van de heren [gedaagde], [Z] en [A] (financieel adviseur) overeenstemming is bereikt over ontbinding van de koopovereenkomst DV/lak/132179 d.d. 29 januari 2008 (rechtbank: de hiervoor onder 2.4 bedoelde overeenkomst) per heden onder de uitdrukkelijke voorwaarde, dat op zo kort mogelijke termijn te Uwen kantore een nieuwe koopovereenkomst door de heren [gedaagde] en [Z] wordt ondertekend, waarin naast de gebruikelijke bepalingen specifiek bepaald:

Ik moge verzoeken al datgene te verrichten hetgeen tot tijdige afgelasting van de veiling van bovengenoemd pand geboden is.

In aanmerking nemende dat: partij 2 (rechtbank: [gedaagde], alsmede Rechtspraktijk [X]) de woning [adres] koopt, komen partijen het volgende overeen:

(…) 5. Partij 2 (rechtbank: bedoeld zal zijn Marcan) heeft tevens een bedrag van € 115.200,00 tegoed van partij 1 (rechtbank: bedoeld zal zijn [gedaagde] alsmede diens Rechtspraktijk) inzake advisering en begeleiding waarvan de gemaakte afspraak hier als bijlage wordt bijgevoegd.

6. (…) het tegoed van € 115.200,00 (…) zal in de hypothecaire akte van geldlening m.b.t. de aankoop van de woning [adres], worden opgenomen (2e hypotheek).

In de overeenkomst zijn tevens bepalingen opgenomen over een lening van Marcan aan [gedaagde] en diens Rechtspraktijk van € 95.000,00 “om de bovengenoemde koop mogelijk te maken”. Met de hand is bij de betreffende bepalingen bijgeschreven: “bepalingen van geldlening niet meer v toepassing”.

2.10. De bijlage, zoals bedoeld in artikel 5 van de overeenkomst van 12 september 2008, betreft een brief van Marcan aan Rechtspraktijk [X] van 16 september 2008, die op 12 september 2008 door [gedaagde] voor akkoord is getekend. In de brief (verder: de overeenkomst van 16 september 2008) is onder meer het volgende vermeld:

Betreft: Advies en begeleiding.

Dit bedrag te voldoen in 60 maandelijkse termijnen, van € 1.920,00 (incl btw + rente).

2.11. Op 25 september 2008 is tussen Marcan en Rechtspraktijk [X] een “kader afspraak, overeenkomst inzake expertise opbouw” gesloten ten kantore van de notaris. Daarin is onder meer vermeld dat [gedaagde] voornemens is gedurende vijf jaar expertise betreffende de vastgoedsector op te bouwen via directe consultering van Marcan en dat het ongewenst is daar steeds afzonderlijke opdrachten (door [gedaagde]) respectievelijk declaraties (door Marcan) voor te doen uitgaan. Verder is in de overeenkomst onder meer vermeld:

Partijen wensen, elkaar hiervoor maandelijks gedurende voornoemde periode van 5 (vijf) jaar te verrekenen,

Grondslag hiertoe de overeenkomst Advies en begeleiding van 16 september 2008 vormt,

Partijen het volgende overeen komen: (…)

De heer [gedaagde] verbindt zich hoofdelijk voor de nakoming van deze overeenkomst.

2.12. Bij notariële akte, verleden op 25 september 2008 (verder: de notariële akte), is door [gedaagde] aan Marcan een hypotheekrecht verleend op de woning. In deze akte staat onder meer het volgende:

De comparant sub A. genoemd (rechtbank: [gedaagde]) verklaarde tot zekerheid voor de betaling van al hetgeen de schuldeiser (rechtbank: Marcan) blijkens zijn administratie van hem in privé, alsmede van de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid Rechtspraktijk [X] (…) te vorderen heeft of mocht hebben, uit hoofde van verstrekte en/of alsnog te verstrekken geldleningen, verleende en/of alsnog te verlenen kredieten al dan niet in rekening-courant, tegenwoordige en/of toekomstige borgstellingen, dan wel uit welken andere hoofde ook tot en ten bedrage van een honderd vijftien duizend twee honderd euro (€ 115.200,00), te vermeerderen met renten en kosten, welke renten en kosten worden begroot op zes en veertig duizend tachtig euro (€ 46.080,00), (…) derhalve tot een totaalbedrag van een honderd een en zestig duizend twee honderd tachtig euro (€ 161.280,00), ten behoeve van de schuldeiser recht van tweede hypotheek te verlenen op het hierna te omschrijven registergoed.

2.13. In mei/juni 2010 zijn partijen overeengekomen dat het maandelijks door [gedaagde] aan Marcan te betalen bedrag in de periode van juli 2010 tot en met december 2010 zal worden aangepast van € 1.920,00 naar € 1.000,00 per maand.

2.14. Bij brief van 30 september 2010 heeft [gedaagde] onder meer het volgende aan Marcan geschreven:

Bij overeenkomst van 25 september 2008 (…) ben ik met u (althans Marcan Vastgoed B.V) een overeenkomst van opdracht aangegaan inhoudende dat u mij - wanneer ik u daarover consulteer - gedurende vijf jaar adviseert teneinde expertise op te bouwen in de vastgoedsector. Omdat het verstrekken van afzonderlijke opdrachten per consultatie door u als ongewenst werd bestempeld is afgesproken dat maandelijks een vast bedrag zou worden gefactureerd. Tot op heden zijn al uw facturen voldaan.

Hierbij deel ik u mede dat op basis van artikel 7:408 lid 1 BW ik, met onmiddellijke ingang van heden voornoemde opdracht beëindig. (…)

2.15. [gedaagde] heeft in totaal een bedrag van € 36.403,36 (exclusief BTW) betaald aan Marcan.

2.16. Op 8 respectievelijk 22 november 2010 heeft Marcan uit hoofde van de grosse van de notariële akte ten laste van [gedaagde] executoriaal derdenbeslag laten leggen onder ABN AMRO Bank N.V. en Coöperatieve Rabobank Rotterdam U.A.

3.2. Aan haar vordering heeft Marcan - zakelijk weergegeven en voor zover thans van belang - het volgende ten grondslag gelegd.

3.2.1. Primair heeft te gelden dat de notariële akte, conform de criteria die door de Hoge Raad zijn geformuleerd in het arrest van 26 juni 1992 (NJ 1993/449), executoriale kracht in de zin van artikel 430 Rv heeft.

3.3. [gedaagde] heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de vordering en geconcludeerd tot afwijzing ervan, met veroordeling van Marcan, bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad, in de kosten van de procedure.

3.4. [gedaagde] heeft daartoe - zakelijk weergegeven en voor zover thans van belang - het volgende aangevoerd.

3.4.1. Zoals ook is geoordeeld door de voorzieningenrechter van de Rechtbank Rotterdam en door het Gerechtshof te Den Haag, heeft de notariële akte geen executoriale kracht.

3.6. Naast hetgeen hij in conventie heeft aangevoerd heeft [gedaagde] aan zijn vordering - zakelijk weergegeven en voor zover thans van belang - het volgende ten grondslag gelegd.

3.6.1. Het uit hoofde van de overeenkomsten van 12, 16 en 25 september 2008 betaalde bedrag van € 36.403,36 (exclusief BTW) is, nu de overeenkomsten nietig/vernietigbaar zijn, onverschuldigd betaald.

3.6.2. [gedaagde] heeft de juridische werkzaamheden in het dossier “Madeliefstraat” in verband met de “performance bond” niet direct aan Marcan gedeclareerd. Hij heeft dat alsnog gedaan toen bleek dat Marcan nimmer een bedrag van € 20.000,00 gereserveerd heeft gehouden ten behoeve van de MVE-woning van de zoon van [gedaagde], zodat van een “performance bond” feitelijk nooit sprake is geweest.

3.6.3. [gedaagde] maakt aanspraak op alle (geleden en nog te lijden) schade als gevolg van het onrechtmatig handelen van Marcan in verband met de onrechtmatig gelegde beslagen.

3.7. Marcan heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de vordering in reconventie en geconcludeerd tot onbevoegdheid van de rechtbank op grond van artikel 32 Wet tarieven in burgerlijke zaken (WTBZ) voor zover het de vordering zoals hiervoor onder 3.5 sub e) tweede streepje betreft, respectievelijk tot afwijzing van de overige vorderingen, met veroordeling van [gedaagde] in de kosten van de procedure, vermeerderd met de wettelijke rente.

3.8. Marcan heeft daartoe, naast hetgeen in conventie is gesteld, - zakelijk weergegeven en voor zover thans van belang - het volgende aangevoerd.

3.8.1. [gedaagde] heeft de werkzaamheden in het dossier “Madeliefstraat” om niet verricht, als tegenprestatie voor de werkzaamheden die Marcan heeft uitgevoerd met betrekking tot de aankoop van de MVE-woning van de zoon van [gedaagde]. Van de door [gedaagde] gestelde “performance bond” is nooit sprake geweest.

3.8.2. Indien en voor zover moet worden geoordeeld dat de beslagleggingen onrechtmatig zijn geweest, heeft te gelden dat van schade aan de zijde van [gedaagde] geen sprake (meer) is.

4.2. De eerste vraag, die in deze procedure moet worden beantwoord, is of de notariële akte executoriale kracht heeft als bedoeld in artikel 430 Rv (naast het recht van parate executie als bedoeld in artikel 3:268 BW). Die vraag dient te worden beantwoord aan de hand van het arrest van de Hoge Raad van 26 juni 1992 (NJ 1993/449), waarin - voor zover van belang - is overwogen:

Aan de grosse van een authentieke akte komt slechts executoriale kracht toe met betrekking tot op het tijdstip van het verlijden van de akte reeds bestaande en in de akte omschreven vorderingen alsmede met betrekking tot toekomstige vorderingen die hun grondslag vinden in een op het tijdstip van het verlijden van de akte reeds bestaande en in de akte omschreven rechtsverhouding.

4.4. De rechtbank stelt voorop dat de vermelding in de hypotheekakte dat de hypotheek strekt tot zekerheid voor betaling “uit hoofde van verstrekte en/of alsnog te verstrekken leningen, verleende en/of alsnog te verlenen kredieten al dan niet in rekening-courant, tegenwoordige en/of toekomstige borgstellingen”, te algemeen is om te kunnen dienen ter omschrijving van een ten tijde van het verlijden van de akte bestaande vordering/rechtsverhouding. Marcan heeft ook niet (gemotiveerd) gesteld dat in die zinsnede een (voldoende) omschrijving van haar onderhavige vordering is gelegen. De enkele stelling dat de Hoge Raad niet eist dat de vordering in de akte specifiek wordt omschreven, acht de rechtbank in dit kader onvoldoende.

4.7. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat aan de notariële akte geen executoriale kracht als bedoeld in artikel 430 Rv toekomt. De primaire vordering van Marcan, zoals hiervoor onder 3.1 sub a) weergegeven, zal dan ook worden afgewezen.

4.9. [gedaagde] heeft primair gesteld (en in reconventie gevorderd) dat de overeenkomsten (en de notariële akte) ongedaan gemaakt dienen te worden op de voet van artikel 3:40 BW en artikel 6:203 BW. De rechtbank begrijpt dat standpunt aldus, dat [gedaagde] doelt op de nietigheid van de overeenkomsten op grond van artikel 3:40 BW. Dat artikel bepaalt in lid 1 dat een rechtshandeling die door inhoud of strekking in strijd is met de goede zeden of de openbare orde, nietig is. Artikel 3:40 lid 2 BW bepaalt, voor zover thans relevant, dat ook strijd met een dwingende wetsbepaling leidt tot nietigheid van de rechtshandeling. [gedaagde] heeft in dit kader aangevoerd dat de derde overeenkomst - de kaderovereenkomst van 25 september 2008 - strijdig is met de fiscale wetgeving. [gedaagde] heeft daarbij verwezen naar de stelling van Marcan dat sprake is van een schijnovereenkomst, die uitsluitend wegens fiscaal voordeel voor [gedaagde] zou zijn opgesteld. Ter gelegenheid van de comparitie van partijen heeft [gedaagde] verklaard dat hij de kaderovereenkomst van 25 september 2008 heeft opgesteld, omdat hij op die manier (door vastgoedkennis bij Marcan “in te kopen”) nog iets terugkreeg voor zijn geld. Dat daarmee - wegens strijd met de fiscale wetgeving - sprake is van een nietige overeenkomst ingevolge artikel 3:40 BW, is onvoldoende gesteld. Bovendien heeft [gedaagde] niet gesteld dat ook de overeenkomsten van 12 en 16 september 2008 strijdig zijn met de wet, de goede zeden of de openbare orde. Ook indien geoordeeld zou moeten worden dat de overeenkomst van 25 september 2008 nietig zou zijn, zou aldus de(zelfde) betalingsverplichting van [gedaagde] op grond van de overeenkomsten van 12 en 16 september 2008 resteren. Het verweer van [gedaagde] kan in zoverre dan ook niet slagen.

4.11. Voor zover [gedaagde] bij zijn primaire vordering in reconventie heeft beoogd te stellen dat zijn verklaring niet op een dienovereenkomstige wil berustte (artikel 3:33 BW), passeert de rechtbank zijn stelling. Uit hetgeen [gedaagde] heeft aangevoerd blijkt immers dat van een verkeerde veronderstelling ten aanzien van de strekking van de afgelegde verklaring - en dus van een ontbrekende wil - geen sprake is geweest. Artikel 3:33 BW heeft geen betrekking op de innerlijke wil, maar op de verklaarde wil. [gedaagde] stelt zich op het standpunt dat zijn wil op onregelmatige wijze tot stand is gekomen, in welk kader hij een beroep doet op de wilsgebreken bedrog, misbruik van omstandigheden en dwaling. [gedaagde] heeft geen expliciet beroep gedaan op het wilsgebrek bedreiging, maar in dat kader wel stellingen aangevoerd. Nu de primaire vordering in reconventie niet toewijsbaar is, komt de rechtbank toe aan een beoordeling van die gestelde wilsgebreken.

4.14. De rechtbank gaat er, waar [gedaagde] heeft gesteld dat sprake is geweest van een onrechtmatige bedreiging met nadeel in persoon, bij gebreke van een andersluidende onderbouwing, vanuit dat [gedaagde] daarmee doelt op het door hem gestelde dreigement van [Y] de borgstelling in te trekken. Marcan heeft weersproken dat van een borgstelling en/of een “performance bond” (het reserveren van € 20.000,00 gedurende een bepaalde periode), naast het mededebiteurschap van [Y] ter zake van de hypotheek van de zoon van [gedaagde], sprake is (geweest). Nu enige onderbouwing van de door [gedaagde] gestelde borgstelling en/of “performance bond” ontbreekt en ook op geen enkele manier is gebleken dat de bank daadwerkelijk de eis heeft gesteld dat het door [gedaagde] genoemde bedrag van € 20.000,00 gedurende een aantal jaar zou worden gereserveerd, kan in rechte niet worden uitgegaan van de juistheid van de stellingen van [gedaagde] op dit punt. Bij gebreke van een (deugdelijke) onderbouwing wordt aan bewijslevering in dit kader niet toegekomen. Het voorgaande brengt mee dat, zo er in rechte al van uit zou moeten worden uitgegaan dat de door [gedaagde] gestelde bedreiging daadwerkelijk heeft plaatsgevonden (ook die stelling is immers door Marcan weersproken en [gedaagde] heeft ter gelegenheid van de comparitie van partijen te kennen gegeven daarvan geen bewijs te kunnen leveren), van een zodanige bedreiging dat een redelijk oordelend mens daardoor kan worden beïnvloed in dit kader geen sprake kan zijn. [Y] was tegenover de bank immers hoofdelijk schuldenaar, waaraan hij zich niet zomaar kan onttrekken. [gedaagde] had dat, nu hij in dezelfde contractuele relatie tot de bank stond en hij bovendien advocaat is, kunnen en moeten weten. Van een wilsgebrek is in zoverre dan ook geen sprake.

4.15. Hetgeen hiervoor onder 4.14 is overwogen geldt eveneens voor zover [gedaagde] zich heeft beroepen op bedrog. De vraag of, zoals [gedaagde] heeft gesteld, Marcan/[Y] onjuiste informatie heeft verstrekt en/of zich in stilzwijgen heeft gehuld naar aanleiding van opmerkingen van [gedaagde] over de “performance bond” kan, nu in rechte niet kan worden uitgegaan van het bestaan van die “performance bond”, onbesproken blijven.

4.16. Ter onderbouwing van zijn beroep op misbruik van omstandigheden heeft [gedaagde] aangevoerd dat hij zich in een afhankelijke positie bevond, gelet op de problemen die zich met zijn zoon hadden voorgedaan en het grote belang dat daarom bestond bij de aankoop van de MVE-woning. Volgens [gedaagde] handelde hij geëmotioneerd en in paniek toen hij de drie overeenkomsten en de notariële akte tekende en had [Y] daar notie van kunnen hebben. De rechtbank kan, nu - zoals blijkt uit hetgeen hiervoor onder 4.14 is overwogen - in rechte niet kan worden uitgegaan van het bestaan van de door [gedaagde] gestelde “performance bond”, niet meegaan in dit standpunt van [gedaagde]. Uit hetgeen partijen hebben aangevoerd is weliswaar gebleken dat [gedaagde] de notariële akte aanvankelijk niet heeft willen tekenen, maar onvoldoende gebleken is dat [Y] hem daartoe uiteindelijk heeft bewogen terwijl hij zich daarvan in de gegeven omstandigheden had behoren te weerhouden. Voor zover [gedaagde] heeft aangevoerd dat hij uit angst heeft gehandeld gaat de rechtbank aan zijn stelling voorbij, nu [gedaagde] ter gelegenheid van de comparitie van partijen heeft toegelicht dat sprake was van een ongefundeerde emotie.

4.17. Hetgeen hiervoor onder 4.13 tot en met 4.16 is overwogen leidt tot de conclusie dat de overeenkomsten niet vernietigbaar zijn uit hoofde van artikel 3:44 BW. De stelling van [gedaagde], dat hij na de verkoop van de MVE-woning in mei 2010 direct te kennen heeft gegeven de nakoming van de overeenkomsten te willen beëindigen omdat de “performance bond” en daarmee ook het drukmiddel wegviel, kan, gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, niet tot een ander oordeel leiden. De vordering van [gedaagde] in reconventie, zoals hiervoor onder 3.5 sub b) weergegeven, is dan ook niet toewijsbaar.

4.18. Het beroep van [gedaagde] op dwaling kan evenmin slagen. Artikel 6:228 lid 2 BW bepaalt immers, voor zover thans relevant, dat de vernietiging van een overeenkomst niet kan worden gegrond op een dwaling die een uitsluitend toekomstige omstandigheid betreft. De gestelde intrekking van de borgstelling door [Y] moet als een dergelijke toekomstige omstandigheid worden aangemerkt. Voor zover [gedaagde] in dit kader heeft bedoeld te stellen dat zijn onjuiste voorstelling van zaken was gebaseerd op bij het sluiten van de overeenkomst aanwezige omstandigheden, in welk geval een beroep op dwaling wel mogelijk is, heeft ook in zoverre te gelden dat niet kan worden uitgegaan van de juistheid van de door [gedaagde] gestelde omstandigheden (zie hiervoor onder 4.14). Ook de vordering in reconventie zoals hiervoor onder 3.5 sub c) weergegeven is daarom niet toewijsbaar.

4.19. Voor vernietiging van de overeenkomsten bestaat dus geen grond. Dat brengt mee dat de overeenkomsten door [gedaagde] moeten worden nagekomen. Dat volgens [gedaagde] sprake is van oneerlijke handelspraktijken en van onoirbare (notaris)praktijken maakt dat niet anders, nu [gedaagde] aan die stellingen - wat daar ook van zij - geen deugdelijke rechtsgevolgen heeft verbonden. In die stellingen kan - zonder nadere motivering, die ontbreekt - in elk geval geen grond voor vernietiging van de overeenkomsten zijn gelegen. De subsidiaire vordering van Marcan in conventie, die qua hoogte niet is weersproken, zal dan ook worden toegewezen, waarbij ingevolge artikel 3:296 lid 2 BW rekening zal worden gehouden met het feit dat nog niet alle termijnen vervallen zijn. De gevorderde wettelijke rente zal als op de wet gegrond worden toegewezen op de wijze als in de beslissing vermeld.

4.20. Nu de overeenkomsten in stand blijven, zijn de door [gedaagde] uit hoofde van die overeenkomsten gedane betalingen niet zonder rechtsgrond verricht. De op onverschuldigde betaling gegronde vordering van [gedaagde], zoals weergegeven onder 3.5 sub e) eerste streepje, zal dan ook worden afgewezen. Voor doorhaling van de notariële akte bestaat evenmin grond, zodat ook de vorderingen van [gedaagde] zoals onder 3.5 sub d) en f) weergegeven zullen worden afgewezen.

4.21. Vervolgens dient te worden beoordeeld of de vordering van [gedaagde] ter zake van de factuur van 8 oktober 2010 (zie onder 2.3) toewijsbaar is. In dat kader wordt het volgende overwogen.

4.21.1. De rechtbank acht zich bevoegd van de vordering op dit punt kennis te nemen, nu geen sprake is van een geschil over de hoogte van de declaratie - in welk geval op grond van artikel 32 WTBZ uitsluitend de raad van toezicht bevoegd is -, maar van een geschil over de vraag of Marcan gehouden is de factuur te betalen.

4.21.2. Bij de beantwoording van de vraag of Marcan gehouden is de factuur te betalen, stelt de rechtbank voorop dat tussen partijen niet in geschil is dat [gedaagde] in opdracht van Marcan juridische werkzaamheden heeft verricht. Uitgangspunt in die situatie is dat Marcan de verrichte werkzaamheden dient te vergoeden. Volgens Marcan gaat dat uitgangspunt in de onderhavige situatie echter niet op, nu partijen zijn overeengekomen dat geen vergoeding verschuldigd zou zijn.

4.21.3. Ter onderbouwing van haar verweer op dit punt heeft Marcan aangevoerd dat de door [gedaagde] verrichte werkzaamheden een tegenprestatie vormen voor de verrichtingen van Marcan/[Y] ten behoeve van de aankoop van de MVE-woning door de zoon van [gedaagde] (onder meer, maar niet uitsluitend, het mededebiteurschap ten behoeve van de hypotheek). De rechtbank acht het verweer van Marcan op dit punt voldoende deugdelijk onderbouwd. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat niet in geschil is dat Marcan/[Y] actief betrokken is geweest bij de aankoop van de MVE-woning, dat de door [gedaagde] verrichte juridische werkzaamheden hun aanvang hebben genomen ten tijde van de aankoop van de MVE-woning, dat gesteld noch gebleken is dat tussen partijen afspraken zijn gemaakt over vergoeding van de door [gedaagde] te verrichten werkzaamheden, dat deze afspraken in ieder geval niet schriftelijk zijn vastgelegd en dat [gedaagde] de factuur eerst aan Marcan heeft verzonden nadat de verhouding tussen partijen gebrouilleerd is geraakt. Tevens acht de rechtbank relevant dat gesteld noch gebleken is dat tegenover het mededebiteurschap van [Y] ten behoeve van de hypotheek van de zoon van [gedaagde] een andere tegenprestatie staat, terwijl evenmin is gebleken dat [Y] zich belangeloos heeft verbonden tegenover de bank. Dat, zoals door [gedaagde] is gesteld, tussen [Y] en [gedaagde] een vertrouwensband bestond, acht de rechtbank in dit kader - mede gelet op de betwisting van die stelling door Marcan - onvoldoende.

4.21.4. Het tegenover het standpunt van Marcan staande standpunt van [gedaagde], dat de juridische werkzaamheden pas achteraf in rekening zouden worden gebracht om zodoende de wegens de “performance bond” verslechterde liquiditeitspositie van Marcan te herstellen, acht de rechtbank allerminst overtuigend. Daarbij heeft te gelden dat het bestaan van de “performance bond” in rechte niet is komen vast te staan en dat Marcan bovendien onweersproken heeft gesteld en met negen facturen, die door [gedaagde] in de periode van 31 oktober 2007 tot en met 8 juli 2010 aan Marcan zijn verzonden, heeft onderbouwd dat juridische werkzaamheden in andere dossiers wel zijn gedeclareerd (en betaald).

4.21.5. De rechtbank zal daarom in dit kader uitgaan van de juistheid van het onvoldoende weersproken standpunt van Marcan. Dat brengt mee dat onvoldoende gebleken is dat Marcan de factuur van 8 oktober 2010 aan [gedaagde] verschuldigd is. Ook de vordering van [gedaagde] zoals hiervoor onder 3.5 sub e) tweede streepje weergegeven zal daarom worden afgewezen.

4.22. Tenslotte dienen de vorderingen van [gedaagde] tot vergoeding van de beslagkosten en de door het beslag veroorzaakte schade (zie onder 3.5 sub e) derde streepje en sub g)) te worden beoordeeld. Zoals ook in de kort geding procedure is geoordeeld, ontberen de uit hoofde van de notariële akte gelegde beslagen, nu aan die akte geen executoriale kracht toekomt, een rechtsgeldige titel. In het vonnis van de voorzieningenrechter van de Rechtbank Rotterdam van 23 december 2010, welk vonnis in hoger beroep is bekrachtigd, zijn de gelegde beslagen opgeheven. Marcan heeft onweersproken gesteld dat het bedrag dat uit hoofde van de beslagen is afgedragen door één van de banken na het vonnis in kort geding door Marcan is overgeschreven naar de derdenrekening van de voormalige advocaat van [gedaagde]. In zoverre kan er in rechte dus niet van uit worden gegaan dat sprake is van schade aan de zijde van [gedaagde]. Dat [gedaagde] ten gevolge van de beslagen overigens kosten heeft gemaakt (anders dan de proceskosten in kort geding, in welke kosten Marcan in het vonnis van 23 december 2010 en in het arrest van 23 augustus 2011 is veroordeeld) en/of schade heeft geleden, is door hem op geen enkele wijze onderbouwd. Daarmee is het bestaan van die kosten en/of schade niet aannemelijk, zodat voor verwijzing naar de schadestaatprocedure geen grond bestaat. Ook in zoverre zullen de vorderingen van [gedaagde] dus worden afgewezen.

4.23. Als de in het ongelijk gestelde partij zal [gedaagde] worden veroordeeld in de kosten van de procedure in conventie en in reconventie.

De gevorderde rente over de proceskosten zal worden toegewezen vanaf veertien dagen na de datum van dit vonnis.

4.24. De overige stellingen van partijen kunnen, nu deze niet tot een ander oordeel kunnen leiden, onbesproken blijven.

5.2. veroordeelt [gedaagde] in de proceskosten, aan de zijde van Marcan tot op heden begroot op € 2.083,81, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW over dit bedrag met ingang van de vijftiende dag na dit vonnis tot de dag van volledige betaling;

5.3. verklaart dit vonnis in conventie tot zover uitvoerbaar bij voorraad;

5.4. wijst het meer of anders gevorderde af;

5.6. veroordeelt [gedaagde] in de proceskosten, aan de zijde van Marcan tot op heden begroot op € 289,50, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW over dit bedrag met ingang van de vijftiende dag na de datum van dit vonnis tot de dag van volledige betaling;

5.7. verklaart dit vonnis in reconventie wat betreft de kostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad.