Rechtbank Noord-Nederland, 16-02-2022, ECLI:NL:RBNNE:2022:1296, 9548971

[verweerster tevens verzoekster in het tegenverzoek] is per 1 april 2021 arbeidsongeschikt geworden. Op 13 mei 2021 heeft [verweerster tevens verzoekster in het tegenverzoek] telefonisch, met gebruikmaking van een tolkentelefoon, een consult met de bedrijfsarts (F. Jungbauer) gehad. Naar aanleiding daarvan rapporteerde de bedrijfsarts onder meer:

“(...) Over de verstoorde arbeidsverhouding wilde U niet verder uitweiden, zij acht de actuele ziekmelding niet gerelateerd aan de spanningen in werk. Ik begrijp dat er wel spanningen zijn en dat ze daarom terugkeer naar de werkvloer niet ziet zitten. Daarmee is de verstoorde arbeidsrelatie wel arbeidsrelevant en vraagt om afspraken en een mediation voorziening om toch samen te kunnen komen tot passende arbeidsreintegratie.

(...) Ik acht het gezien de gemelde verstoorde arbeidsrelatie wel verstandig de STECR richtlijn arbeidsconflicten te hanteren en ook voor de noodzakelijke gesprekken over arbeidsreintegratie mediation in te zetten (...)

Ik acht beperkingen aanwezig in persoonlijk sociaal en fysiek energetisch en dynamisch functioneren. (...) Het is van belang zorg te dragen voor zittend werk met enige vertredingsmogelijkheid en de duurbelasting te beperken tot 2x60 minuten per dag en zorg te dragen voor een extra pauze faciliteit van minimaal 15 minuten na 1 uur passende arbeid. Gezien de gemelde verstoorde arbeidsrelatie en de indicatie STECR richtlijn te volgen en mediation in te zetten adviseer ik strikt de-escalerend te opereren en een voor U als de-escalerend ervaren werkomstandigheid te creëren in deze fase.

(...)

Indien u zich niet kan vinden in de analyse en het advies is een second opinion een optie, U kunt hiertoe een spreekuur met mij plannen om dit te bespreken, tevens is er een mogelijkheid om een deskundigen oordeel bij het UWV aan te vragen. (...)”

Naar aanleiding van genoemd oordeel van de bedrijfsarts is [verweerster tevens verzoekster in het tegenverzoek] door De Boegschroef opgeroepen om passende werkzaamheden te komen verrichten. Op 21 en 28 juni 2021 hebben [eigenaar] en [verweerster tevens verzoekster in het tegenverzoek] gesprekken gevoerd in dit verband. [verweerster tevens verzoekster in het tegenverzoek] heeft geen gehoor gegeven aan deze oproep. Op 29 juni 2021 schreef zij daarover onder meer:

“Op dit moment verhindert mijn gezondheidstoestand dat ik weer aan het werk kan.”

De inmiddels ingeschakelde gemachtigde van De Boegschroef schreef per e-mail van 8 juli 2021 onder meer het volgende aan [verweerster tevens verzoekster in het tegenverzoek] :

“Uit de stukken die ik heb mogen inzien kan ik opmaken dat de Arboarts van cliënte van oordeel is dat u op dit moment deels arbeidsongeschikt bent doch in staat om te re-integreren. Tot op heden heeft u geweigerd om uw re-integratiewerkzaamheden uit te voeren hetgeen in strijd is met het advies van de Arboarts.

Hiermee belemmert u uw re-integratie en negeert u de voorschriften van de deskundige.

Namens cliënte wil ik dan ook aangeven dat voor zover u volgende week uw re-integratiewerkzaamheden niet aanvangt, zoals door de Arboarts voorgeschreven, cliënte genoodzaakt is om een zogenaamde loonsanctie op te leggen. Dat betekent dat uw loon vanaf volgende week niet zal worden betaald zo lang u niet voldoet aan datgene de Arboarts voorschrijft.

Indien u het niet eens bent met het oordeel van de Arboarts kunt u een deskundigenoordeel aanvragen bij het UWV. Onder sommige omstandigheden kunt u ook bij de Arbodienst een second opinion aanvragen; (...)

In de melding van de Arboarts is tevens aangegeven dat tussen partijen sprake zou zijn van verstoorde arbeidsverhoudingen. Voor cliënte is dat merkwaardig omdat cliënte, zoals u bekend, inmiddels een nieuwe eigenaar heeft die u nog amper kent. Graag verneem ik van u met wie u concreet verstoorde verhoudingen zou hebben; zijn er bepaalde collega’s waarmee die verhoudingen verstoord zijn? Nu de Arboarts mediation heeft voorgesteld en cliënte ook overweegt om die mediation op te starten, zal cliënte duidelijk moeten zijn wat nu de oorzaak is van vermeende verstoorde verhoudingen en hoe dat zou kunnen worden opgelost. In de mailwisseling zag ik dat u zich ook op het standpunt stelt gepest te worden; graag ontvangt cliënte nadere informatie over wie dat zou zijn en hoe dat plaatsvindt. Anders kan cliënte met deze informatie niet veel doen.”

[verweerster tevens verzoekster in het tegenverzoek] heeft daar per e-mail van 14 juli 2021 onder meer als volgt op gereageerd:

“Ik werk niet omdat ik ziek ben en overspannen. Ik heb veel verschillende kwalen en gebruik veel medicijnen waarna ik niet kan werken.”

Op donderdag 2 september 2021 was voor [verweerster tevens verzoekster in het tegenverzoek] wederom een vervolgafspraak bij de bedrijfsarts (Jungbauer) gepland. [verweerster tevens verzoekster in het tegenverzoek] heeft die afspraak per WhatsApp geannuleerd. Zij schreef daarin onder meer:

“Annulering van de afspraak - neem contact op met uw werkgever, dus ik heb u een e-mail gestuurd. Ik voel me slecht, CT-scan van de nieren maandag, ik heb geen persoon om mee te rijden - ik ken Groningen niet.”

Op verzoek van De Boegschroef heeft het UWV op 19 oktober 2021 een deskundigenoordeel uitgebracht over de vraag of [verweerster tevens verzoekster in het tegenverzoek] aan haar re-integratieverplichtingen heeft voldaan. Volgens het UWV moet die vraag bevestigend worden beantwoord. Ter onderbouwing is verwezen naar het opgestelde arbeidsdeskundig rapport, waarin onder meer staat:

“ 4. Beoordeling re-integratie inspanningen

Bij de toetsing of een werknemer voldoende meewerkt aan zijn re-integratie gelden de volgende uitgangspunten. Een werknemer is verplicht om:

In deze situatie geldt dat er in feite 2 probleemgebieden zijn die door elkaar heen lopen. Als eerste is er de ziekmelding per 1 april 2021 en de daaraan gekoppelde verplichtingen voor werkgever en werknemer, zoals beschreven in de werkwijzer Poortwachter. Ten tweede is er een verschil van mening over zaken die een meer arbeidsrechtelijk karakter hebben, zoals loon, vakantie-uren, gewerkte uren en de inhoud van de arbeidsovereenkomst. De problemen op dit punt lijken al eerder te zijn ontstaan, in de loop van 2020 en vormen de aanleiding van de verstoorde arbeidsverhouding.

Na wat praktische problemen lukte het de bedrijfsarts om op 11 mei 2021 een probleemanalyse op te stellen. Gezien de visie van de verzekeringsarts van UWV is die probleemanalyse plausibel.

(...) Op 21 juni 2021 en 28 juni 2021 zijn er gesprekken tussen de werknemer en de nieuwe eigenaar. Hoewel de werkgever kennelijk wel het aanbod heeft gedaan om te starten met re-integratie in zittend werk, is dit door de werknemer niet gehoord of begrepen of misschien ook wel geweigerd. Dat is mij niet geheel duidelijk geworden. Er is mijns inziens wel aannemelijk dat dit aanbod hoe dan ook ondergesneeuwd is geraakt omdat de arbeidsrechtelijke aspecten meer aandacht kregen omdat werkgever en werknemer juist op die aspecten niet nader tot elkaar kwamen. Hoewel het dus een redelijk voorstel was van de werkgever om de werknemer te laten starten met re-integratie, vind ik niet dat de werknemer te kort is geschoten door niet op dat aanbod in te gaan, omdat het aanbod ondergesneeuwd is geraakt.

Ik weeg daarin mee dat de bedrijfsarts heeft geadviseerd om mediation in te zetten om de arbeidsrechtelijke problemen aan te pakken. Volgens de werkgever is dat wel voorgesteld aan werknemer maar is mediation door de werknemer geweigerd. De werknemer geeft over mediation aan dat de werkgever een advocaat heeft ingeschakeld. Uit deze gang van zaken blijkt mijns inziens dat: - ofwel bij de werknemer is niet geheel duidelijk geworden wat mediation inhoudt, - ofwel is het voorstel van de werkgever om mediation in te zetten, niet door de werknemer als zodanig begrepen. Het gevolg hiervan is echter wel dat de verstoorde arbeidsverhouding hiermee niet wordt aangepakt op de professionele manier die de bedrijfsarts en casemanager hebben voorgesteld. Het realiseren van een de-escalerende werkomstandigheid zoals de bedrijfsarts ook adviseert, komt hiermee mijns inziens ook niet naderbij. Het feit dat niet nadrukkelijk is getracht om met behulp van mediation de verstoorde arbeidsverhouding op te lossen, vind ik niet aan de werknemer te verwijten.

Tevens stel ik vast dat er geen op schrift gesteld Plan van Aanpak is opgesteld, zoals wel zou moeten volgens de werkwijzer Poortwachter. Hierin worden onder meer de afspraken en activiteiten vastgelegd in het kader van de re-integratie. Deze schriftelijke vastlegging had verhelderend kunnen zijn voor de werknemer, zeker gezien de verstoorde arbeidsverhouding. Ik vind het mede daarom niet aan de werknemer te verwijten dat het re-integratievoorstel niet duidelijk was en dat er geen mediation tot stand is gekomen.

Na de 2 gesprekken met de werknemer wil de werkgever opnieuw een spreekuur bij de bedrijfsarts inplannen. Dit is op zich een redelijk voorschrift van een werkgever naar de werknemer. De werknemer wilde hier echter niet aan meewerken, wat voor de werkgever de uiteindelijke aanleiding was om de loondoorbetaling te stoppen. Ik ben van mening dat deze weigering moet worden gezien als een ondoordachte beslissing. Haar argumenten om niet naar de bedrijfsarts te gaan zijn niet valide. Haar beslissing moet echter wel worden gezien in het licht van een voor haar reeds lange tijd voortdurende periode van stresserende omstandigheden gezien de verstoorde arbeidsverhouding en op basis van haar eerdere ervaring met de bedrijfsarts die in haar beleving niet prettig is verlopen.

Concluderend hadden de re-integratieactiviteiten van de werknemer beter gekund, echter gezien de samenloop met de verstoorde arbeidsverhouding, is mijn oordeel dat, als overziende, de re-integratie-inspanningen van de werknemer wel voldoende zijn.”