Rechtbank Midden-Nederland, 18-05-2017, ECLI:NL:RBMNE:2017:2421, 16/994054-13 (P)

Geldigheid van de dagvaarding

De raadsman heeft aangevoerd dat ten aanzien van het witwassen aan de hand van de tenlastelegging, het dossier en het requisitoir onvoldoende duidelijk is welke witwashandelingen [verdachte] zou hebben gepleegd. De dagvaarding is wat betreft deze feiten onvoldoende duidelijk en moet daarom nietig verklaard worden.

Naar het oordeel van de rechtbank is de tenlastelegging voldoende duidelijk. Aan verdachte is -kort gezegd- ten laste gelegd dat zij in de genoemde periode meerdere geldbedragen heeft witgewassen, waarbij de in de delictsomschrijving genoemde witwashandelingen in de tenlastelegging zijn opgenomen. Aan deze woorden komt voldoende feitelijke betekenis toe (HR 09-02-1999, NJ 1999, 327, ECLI:NL:HR:2008:BD2772 en LJN BL9699 en LJN BC 9952). Aldus is voldoende duidelijk welke handelingen [verdachte] worden verweten en waartegen zij zich dient te verweren, zodat is voldaan aan de eisen die artikel 261, eerste lid, van het Wetboek van Strafvordering (hierna: Sv) stelt. De rechtbank verwerpt het verweer en verklaart de dagvaarding ten aanzien van het (gewoonte)witwassen geldig.

Ook voor het overige is de dagvaarding geldig.

Ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft bepleit het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk te verklaren, omdat door haar op ernstige wijze inbreuk is gemaakt op de beginselen van een behoorlijke procesorde. Het Openbaar Ministerie heeft in het voortraject van de strafzaak gesprekken gevoerd met de verdediging over het buitengerechtelijk afdoen van -kort gezegd- het [bedrijfsnaam 2] -feitencomplex. De voorwaarden van het voorstel dat uiteindelijk is gedaan, maar waarmee de verdediging niet akkoord is gegaan, hebben uitsluitend betrekking op het [bedrijfsnaam 1] -feitencomplex en zijn gericht op het beperken van de verdedigingsrechten. Zo bevat het voorstel de eis om op voorhand in te stemmen met de strafeis, af te zien van hoger beroep met betrekking tot de strafmaat en af te zien van het indienen van onderzoekswensen. Gelet op deze eisen wordt door het Openbaar Ministerie welbewust misbruik gemaakt van de kwetsbaarheid van verdachte. Er is sprake van een schending van de zuiverheid van oogmerk en van artikel 6 van het EVRM. Bovendien dient niet-ontvankelijkheid te volgen, omdat het Openbaar Ministerie heeft gehandeld in strijd met de grondslagen van het strafproces.

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officieren van justitie hebben naar voren gebracht dat de besprekingen hebben plaatsgevonden op initiatief van de verdediging en dat het voorstel een experimenteel karakter heeft. Het Openbaar Ministerie heeft altijd als uitgangspunt gehad om transparant te zijn richting de rechtbank. Verdachte is niet onder druk gezet, maar heeft steeds voorzien van professionele rechtsbijstand- de mogelijkheid gehad van het gedane voorstel af te zien en zijn zaak voor te leggen aan de rechtbank. Van een schending van de beginselen van een behoorlijke procesorde is dan ook geen sprake.

Het oordeel van de rechtbank

Op het strafproces zijn, naast de wettelijke bepalingen, ongeschreven beginselen van behoorlijk strafprocesrecht van toepassing, zoals onder meer het beginsel van een redelijke

en billijke belangenafweging en het beginsel van zuiverheid van oogmerk. Uit het arrest van de Hoge Raad van 22 december 1981 (ECLI:NL:HR:1981:AC7458) volgt dat ook de vervolgingsbeslissing van het Openbaar Ministerie aan regels van ongeschreven recht en beginselen van behoorlijk procesrecht kan worden getoetst.

In artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (hierna: EVRM) staat omschreven wat onder het recht op een eerlijk proces wordt verstaan. Bepalend daarbij is of de procedure in zijn geheel kan worden aangemerkt als eerlijk in de zin van dit artikel.

De rechtbank stelt vast dat het Openbaar Ministerie gesprekken heeft gehad met de verdediging met betrekking tot de mogelijkheid om het [bedrijfsnaam 2] -feitencomplex te schikken. Uiteindelijk is door het Openbaar Ministerie in haar finale voorstel een aantal voorwaarden opgenomen, waaronder de voorwaarden dat de verdediging zich zal conformeren aan de strafeis die zal worden gedaan in het [bedrijfsnaam 1] -feitencomplex en ook geen onderzoekswensen zal indienen die betrekking hebben op de feiten van [bedrijfsnaam 1] . De rechtbank is van oordeel dat de verdedigingsrechten van verdachte (zoals neergelegd in artikel 6 EVRM) bij aanvaarding van dit voorstel op een verregaande wijze zouden zijn ingeperkt. Door het niet accepteren van deze voorwaarden is de zaak echter in volle omvang aan de rechtbank voorgelegd. Verdachte heeft vervolgens bij de rechter-commissaris een groot aantal getuigen doen horen. Ook alle andere verdedigingsrechten konden door verdachte effectief worden ingezet. Van de procedure, in zijn geheel beziend, kan daarom niet worden gezegd dat het recht op een eerlijk proces is geschonden. Onder deze omstandigheden is er ook geen sprake van schending van zuiverheid van oogmerk.

Het verweer wordt verworpen.

Overige voorvragen

Deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.