Rechtbank Limburg, 13-07-2018, ECLI:NL:RBLIM:2018:6731, C/03/241355 / FA RK 17-3819

De vrouw heeft verzocht de echtscheiding tussen partijen uit te spreken. Zij heeft gesteld dat het huwelijk duurzaam is ontwricht.

Op grond van artikel 815, lid 2 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv), voor zover hier van belang, dient een (inleidend) verzoekschrift tot echtscheiding een ouderschapsplan te bevatten ten aanzien van de minderjarige kinderen van partijen over wie zij al dan niet gezamenlijk het gezag uitoefenen. Nu het ouderschapsplan in de wet is geformuleerd als een processuele eis bij een verzoek tot echtscheiding heeft de rechtbank de bevoegdheid een echtgenoot in het verzoek tot echtscheiding niet-ontvankelijk te verklaren, tenzij er redenen zijn om aan te nemen dat het ouderschapsplan redelijkerwijs niet kan worden overgelegd (artikel 815, lid 6 Rv).

De vrouw heeft verzocht te bepalen dat de hoofdverblijfplaats van de minderjarigen bij haar zal zijn.

De rechtbank zal conform het verzoek beslissen, nu dit verzoek niet is weersproken en op de wet is gegrond. Niet is gebleken dat het belang van de minderjarigen zich hiertegen verzet.

Beide partijen hebben verzocht een regeling inzake de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken (hierna: de zorgregeling) vast te stellen.

De vrouw heeft verzocht, primair, het ouderschapsplan integraal op te nemen in de beschikking en, subsidiair, te bepalen dat de kinderen bij de man zullen verblijven, eenmaal per veertien dagen van vrijdag na school tot maandag voor school, alsmede in de tussenliggende week van woensdag na school tot donderdag voor school.

De rechtbank overweegt dat uit de stukken en de mondelinge behandeling ter zitting van 19 juni 2018, is gebleken dat er sprake is van een zeer moeizaam verlopende communicatie tussen partijen. Hoewel de man ter zitting heeft gesteld dat dit slechts een indruk is die de vrouw, ten onrechte, wil wekken in de rechtszaal en in het bijzijn van instanties, is de rechtbank gebleken dat er sprake is van een groot wantrouwen en spanningsveld tussen partijen hetgeen zonder meer een nadelige invloed heeft op de ontwikkeling van de kinderen. Bij die stand van zaken is niet te verwachten dat een uitbreiding van de huidige zorgregeling in het belang van de kinderen is. Op die grond zal de huidige zorgregeling gehandhaafd blijven. De rechtbank zal het subsidiaire verzoek van de vrouw toewijzen onder afwijzing van de overige verzoeken van partijen aangaande de reguliere zorgregeling.

De vrouw heeft het voortgezet gebruik van de woning verzocht voor de duur van zes maanden. De vrouw stelt dat ze op zoek is naar andere woonruimte maar dat is vooralsnog niet gelukt, mede omdat ze ondanks haar inspanningen daartoe nog geen werk heeft gevonden. De vrouw is op zoek naar een huurwoning met een huurprijs die een recht op huurtoeslag mogelijk maakt. De opties die de man vanuit zijn hoedanigheid als makelaar heeft aangedragen zijn daarom voor de vrouw vanwege de hoge huurprijs niet haalbaar. Voorts wil de vrouw niet ingaan op het aanbod van de man om vanaf 1 oktober 2018 in de bungalow te gaan wonen die gezamenlijk eigendom is van partijen. De bungalow moet namelijk nog worden verdeeld en de vrouw wil loskomen van de man, hetgeen zou betekenen dat ze samen met de kinderen nogmaals zou moeten verhuizen.

De man heeft daartegen als verweer gevoerd dat de woning zijn eigendom is en dat hij en zijn broer Arjen van het pand afhankelijk zijn om hun werkzaamheden te kunnen uitoefenen. Vanwege de slechte financiële situatie waarin het bedrijf van de man en Arjen momenteel verkeert, hebben zij niet de mogelijkheid elders een bedrijfsruimte te huren. De man ziet de klandizie verder teruglopen en vanwege het gebrek aan een kantoorlocatie dreigt de financiële situatie almaar verder te verslechteren. Bovendien verblijft de vrouw al geruime tijd in de woning. Van de man kan niet worden gevergd dat hij nog langer elders verblijft, temeer nu zijn intentie is om naar de echtelijke woning terug te keren en ook hij deugdelijke woonruimte voor hemzelf en de kinderen nodig heeft. De man is van mening dat de vrouw in staat dient te worden geacht om vervangende woonruimte te vinden, dan wel tijdelijk elders te verblijven. Ze heeft een nieuwe partner die een eigen woning ter beschikking heeft. Voorts heeft de man meermaals hulp aangeboden bij het zoeken van andere woonruimte maar daar is de vrouw niet op ingegaan. De vooralsnog verhuurde bungalow van hem en de vrouw komt per 1 oktober 2018 beschikbaar. Van de vrouw mag verwacht worden dat ze daarin haar intrek neemt. De man heeft de vrouw deze mogelijkheid geboden tegen een vergoeding van € 370,- per maand, welk bedrag gezien de aard en locatie van de woning meer dan redelijk is.

Gehoord het debat tussen partijen is de rechtbank van oordeel dat van de vrouw niet kan worden gevergd dat zij voor slechts een korte periode samen met de kinderen haar intrek neemt in de bungalow welke nog in de verdeling moet worden betrokken. Dit zou betekenen dat zij te zijner tijd nogmaals moet verhuizen, hetgeen met het oog op het belang van de kinderen onwenselijk is en moet worden voorkomen. De rechtbank zal het verzoek van de vrouw tot toekenning van het voortgezet gebruik van de woning voor de duur van zes maanden dan ook toewijzen omdat de rechtbank het belang van de kinderen die hun hoofdverblijf bij de vrouw hebben hier groter vindt dan het belang van de man.

De vrouw heeft verzocht een door de man te betalen bijdrage in de kosten van verzorging en opvoeding van de minderjarigen (hierna ook: kinderbijdrage) van € 530,- per maand per kind en een door de man te betalen bijdrage in de kosten van haar levensonderhoud (hierna ook: partnerbijdrage) van € 1.500,00 per maand vast te stellen.

De man heeft hiertegen verweer gevoerd en verzocht het verzoek van de vrouw af te wijzen. De man heeft de behoefte zowel qua kinderalimentatie als partneralimentatie niet betwist. De man heeft enkel een draagkrachtverweer gevoerd en stelt dat hij hooguit de minimale draagkracht van € 50,- per maand beschikbaar heeft voor de kinderen en geen draagkracht heeft voor partneralimentatie. Op dit moment heeft de man onvoldoende financiële middelen om alle vaste lasten te voldoen zodat hij geldelijk ondersteund wordt door zijn familie. Omdat de man desondanks alle lasten van partijen betaalt, voldoet hij op dit moment ook niet de bij wege van voorlopige voorziening opgelegde kinderbijdrage. Partijen hebben afgesproken dat de man alle woonlasten betaalt.

De man heeft ter onderbouwing van zijn verweer enkel bij F9 formulier van 8 juni 2018 een verklaring van Accountancy Zuyd overgelegd waarin een opgave is gegeven over inkomsten en uitgaven van [bedrijf 1] Q4 2017, de aangifte omzetbelasting van voornoemd bedrijf over het 4e kwartaal 2017 en een fiscaal rapport aangifte inkomstenbelasting 2015.

Bij beschikking voorlopige voorzieningen van 25 september 2017 is de man er al op gewezen dat het op zijn weg ligt om in de bodemzaak meer duidelijkheid te verschaffen omtrent zijn inkomsten en uitgaven. De rechtbank heeft bij brief van 12 maart 2018 de man verzocht om de laatste drie vastgestelde jaarrekeningen en voorlopige cijfers over het lopend jaar alsmede de laatste drie aangiften inkomstenbelasting met bijhorende aanslagen alsmede specificaties van lasten en schulden. De man heeft niet meer in de procedure gebracht dan de stukken genoemd onder 2.7.3. terwijl de man samen met zijn broer bestuurder/algemeen directeur van de besloten vennootschap [bedrijf 2] Bij voorlopige voorziening heeft de man in dat kader gesteld dat [bedrijf 3], waarvan de man ook samen met zijn broer bestuurder is, enig aandeelhouder is van [bedrijf 2]. Daarnaast zou hij samen met zijn broer bestuurder zijn van [bedrijf 1] waarvan de man bij voorlopige voorzieningen heeft gesteld dat deze enkel ten behoeve van een project dat uiteindelijk niet is doorgegaan is opgericht. Volgens de man zouden er geen jaarstukken zijn opgesteld. Het had op de weg van de man gelegen nadere stukken over deze B.V.’s en een specificatie van zijn lasten en schulden in de procedure te brengen.

Door de vrouw zijn bij F9 formulier van 13 juni 2018 afschriften van de jongerenrekening van de zoon van partijen in de procedure gebracht waaruit is gebleken dat de man via deze rekening betalingen en ontvangsten doet op naam van [bedrijf 2] De man heeft, nadat de rechtbank de man ter zitting heeft voorgehouden dat hij niet heeft voldaan aan de op grond van artikel 21 Burgerlijk Wetboek van Rechtsvordering (Rv) op partijen rustende verplichting om de voor de beslissing van belang zijnde feiten volledig en naar waarheid aan te voeren, verklaard dat deze rekening al jaren wordt gebruikt ter vermijding van beslaglegging en ook verantwoord wordt bij de accountant. De raadsvrouw heeft laten weten niet meer stukken te hebben ontvangen van haar cliënt. Ter zitting is gebleken dat de man niet de bij voorlopige voorziening vastgestelde kinderalimentatie betaalt maar deze verrekent met de door hem betaalde woonlasten van de voormalige echtelijke woning. Bewijs van betaling van de woonlasten heeft de man niet gegeven. Tot slot is gebleken dat de man twee weken met de kinderen op een vakantie gaat die meer dan € 5.000 euro kost waarvan de man heeft gesteld dat deze vakantie door zijn familie wordt betaald doch ook dit is door de man niet met stukken aangetoond.

Al deze omstandigheden, in hun onderlinge samenhang beschouwd, leiden de rechtbank tot de conclusie dat de man geen volledige openheid van zaken heeft gegeven omtrent zijn werkelijke draagkracht voor betaling van kinderalimentatie en partneralimentatie. Gelet op het bepaalde in artikel 21 Rv voornoemd verbindt de rechtbank daar de gevolgtrekking aan die zij geraden acht. De rechtbank is dan ook van oordeel dat de man onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat hij niet in staat is de door de vrouw verzochte bijdragen te betalen.

Gelet op die omstandigheden en mede gezien de zwaarwegende onderhoudsverplichting van de man jegens zijn kinderen, zal de rechtbank zowel het verzoek van de vrouw betreffende de kinderbijdrage, als het verzoek van de vrouw betreffende de partnerbijdrage toewijzen en de onderhoudsbijdragen dienovereenkomstig vaststellen.

De vrouw heeft verzocht de verdeling te bevelen van de tussen de partijen bestaande gemeenschap, ten overstaan van een notaris en met benoeming van een onzijdig persoon.

De rechtbank zal conform het verzoek beslissen, nu dit verzoek niet is weersproken en op de wet is gegrond.

De man heeft verzocht te bepalen dat, indien de kinderen tijdens een vakantie een gehele week bij de ene ouder verblijven, er minimaal twee keer per week telefonisch contact met de andere ouder mogelijk zal zijn.

De vrouw stemt in met het verzoek van de man.

De rechtbank zal conform het verzoek beslissen, nu dit verzoek niet is weersproken en op de wet is gegrond. Niet is gebleken dat het belang van de minderjarigen zich hiertegen verzet.

Gelet op de aard van de procedure zal de rechtbank bepalen dat elk van de partijen de eigen kosten draagt.