Rechtbank Gelderland, 25-06-2021, ECLI:NL:RBGEL:2021:3179, AWB - 20 _ 479

3.1.

Verweerder heeft tijdens de zitting aangegeven dat sprake is van een bijzondere situatie. Er is een omgevingsvergunning verleend voor het bouwen van een mantelzorgwoning op de bestemming “Bos”. Daarnaast wordt de mantelzorgwoning voor de voorgevel gebouwd. Verweerder heeft aangegeven dat er een vaste gedragslijn is om bouwen binnen de bestemming “Bos” niet toe te staan. Hier is van die gedragslijn afgeweken, uitsluitend omdat de omgevingsvergunning ziet op het verlenen van mantelzorg. Gelet op de bijzondere situatie heeft verweerder de voorwaarde aan de omgevingsvergunning verbonden dat op het moment dat de mantelzorg is beëindigd, het bouwwerk verwijderd moet worden. Tijdens de zitting heeft verweerder echter ook aangegeven dat indien de mantelzorg van de zorgbehoevende is beëindigd, het mogelijk is om mantelzorg te gaan verlenen aan een andere zorgbehoevende mits aan de voorwaarden voor mantelzorg zoals omschreven in bijlage II van het Besluit omgevingsrecht, wordt voldaan.

3.2.

De rechtbank oordeelt dat gelet op de bijzondere situatie, de door verweerder in de tekst opgenomen voorwaarde, dat als de mantelzorgwoning gedurende zes maanden niet meer bewoond wordt voor mantelzorg de mantelzorgwoning binnen twee maanden moet worden verwijderd, op zichzelf redelijk is. Dat eiser een duurzame mantelzorgwoning wil realiseren en dit dus voor een relatief korte periode kan zijn, komt voor zijn eigen rekening en risico. Naar het oordeel van de rechtbank moet de voorwaarde echter voorzien in een clausule die inhoudt dat bij een noodzakelijk verblijf van de zorgbehoevende elders langer dan de genoemde zes maanden, terwijl de kans op terugkeer van de zorgbehoevende in de mantelzorgwoning bestaat, die terugkeer mogelijk is. Bovendien moet voor alle betrokkenen duidelijk zijn dat eiser ook aan anderen dan zijn moeder mantelzorg mag verlenen in de mantelzorgwoning. Dat is gelet op hetgeen is overwogen in rechtsoverweging 3.1, immers de bedoeling van verweerder geweest. Door dit niet als zodanig in de voorwaarde tot uitdrukking te brengen, heeft verweerder gehandeld in strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel.

3.3.

4. Wat betreft het beroep van eiser op het gelijkheidsbeginsel, oordeelt de rechtbank dat geen sprake is van strijd met dat beginsel. Voor zover eiser verwijst naar een andere door verweerder verleende omgevingsvergunning voor een mantelzorgwoning van 12 juni 2018, waar niet dezelfde voorwaarde geldt, heeft verweerder aangegeven dat het in dat geval ging om een mantelzorgwoning die zich bevindt in het achtererf binnen een woonbestemming. Daar zijn geen te beschermen waarden zoals binnen de bestemming “Bos”, zoals in het geval van eiser.

Daarnaast heeft verweerder in het verleden - toen het bestemmingsplan “Mantelzorg” nog van toepassing was - met betrokken partijen privaatrechtelijke overeenkomsten afgesloten waarin was opgenomen dat mantelzorgvoorzieningen of mantelzorgwoningen na beëindiging van de mantelzorg verwijderd moesten worden. Tegenwoordig wordt dat via publiekrechtelijke voorwaarden gedaan. Eiser heeft aangegeven dat hij geen inzage heeft gekregen in de desbetreffende privaatrechtelijke overeenkomsten. Naar het oordeel van de rechtbank was verweerder daartoe niet gehouden om het beroep op het gelijkheidsbeginsel in voldoende mate te kunnen weerleggen. De beroepsgrond slaagt niet.

5. Gelet op het voorgaande zal de rechtbank het bestreden besluit vanwege een zorgvuldigheidsgebrek vernietigen. Voor finale geschilbeslechting ziet de rechtbank geen aanleiding. Het is aan verweerder om de voorwaarden in de omgevingsvergunning zodanig te formuleren dat deze op een nauwkeurige en voor alle betrokkenen kenbare wijze de bedoeling van verweerder weergeven. Verweerder zal de voorwaarden op moeten nemen in de voorschriften van de omgevingsvergunning. In die voorschriften zal duidelijk moeten worden omschreven wanneer de mantelzorg eindigt. Een langere afwezigheid van een zorgbehoevende dan zes maanden, terwijl terugkeer naar de mantelzorgwoning beoogd is, moet geborgd zijn. Daarnaast zal verweerder duidelijkheid moeten geven over de vraag of indien de mantelzorg aan de moeder van eiser eindigt, het mogelijk is binnen de termijn van tien jaar in de mantelzorgwoning aan een andere zorgbehoevende mantelzorg te verlenen.

De rechtbank geeft verweerder een termijn van 6 weken na de verzending van deze uitspraak voor het nemen van een nieuwe beslissing op bezwaar. Bij wijze van voorlopige voorziening als bedoeld in artikel 8:72, vijfde lid, van de Algemene wet bestuursrecht, bepaalt de rechtbank dat de geldingsduur van de omgevingsvergunning (zijnde tien jaren) wordt opgeschort. Deze voorlopige voorziening eindigt op het moment waarop de nieuwe beslissing op bezwaar aan eiser bekend is gemaakt.

6. Omdat het beroep gegrond is, veroordeelt de rechtbank verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten in beroep. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.068 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 534 en een wegingsfactor 1).

7. De rechtbank bepaalt dat verweerder het door eiser betaalde griffierecht vergoedt.