Rechtbank Gelderland, 22-01-2018, ECLI:NL:RBGEL:2018:315, 327653

De Raad stelt – kort samengevat – dat de minderjarigen zodanig opgroeien dat zij ernstig in hun ontwikkeling worden bedreigd, en dat de ouders niet in staat zijn de verantwoordelijkheid voor de verzorging en opvoeding te dragen binnen een voor de persoon en de ontwikkeling van de minderjarigen aanvaardbaar te achten termijn. De bedreiging voor de minderjarigen, met name bij [kind 1] , bestaat uit ernstige lichamelijke en psychische mishandeling en verwaarlozing door de ouders. Uit de onderzoeken door het ziekenhuis is gebleken dat [kind 1] structureel mishandeld is en gedurende een periode van in ieder geval een aantal maanden te weinig voeding heeft gekregen. Ook bij [kind 3] en [kind 2] waren er signalen van ondervoeding aanwezig. Uit de verhalen van de minderjarigen en de wijze waarop de minderjarigen met elkaar omgaan wordt duidelijk dat er bij [kind 1] sprake is geweest van een uitzonderingspositie binnen het gezin; hij werd door de ouders en zijn zusjes behandeld als een “zwijn”. [kind 1] werd op de camping opgesloten in een kussenkist en met tie-wraps vastgebonden. [kind 1] geeft daarbij zelf aan dat hij ook vastgebonden vervoerd werd in de auto en dat hij, toen het gezin nog in een huis woonde, regelmatig op het balkon moest staan. Hij werd uitgescholden en fysiek mishandeld. Bij [kind 2] en [kind 3] zijn niet direct signalen van fysieke mishandeling geconstateerd, maar wel is naar voren gekomen dat de wijze waarop de ouders hen betrokken hebben bij de mishandelingen, zeker psychische mishandeling genoemd mag worden.

Zij zijn getuigen geweest van de fysieke mishandelingen van [kind 1] , opsluiting van [kind 1] en zij zijn door de ouders actief betrokken bij het buitensluiten van [kind 1] .

De Raad brengt in zijn rapport naar voren dat de ouders de verantwoordelijkheid van hun aanpak van [kind 1] buiten zichzelf leggen. De ouders geven als oorzaak aan dat er bij [kind 1] sprake is van gedragsproblemen; hij zou reeds enkele jaren manipulatief en uitdagend gedrag laten zien. Zij hebben hiervoor geen hulp gezocht, gezien het feit dat de moeder voortvluchtig is voor een gevangenisstraf in Duitsland. De ouders zijn eerder veroordeeld voor kindermishandeling van de oudste zoon van de moeder en zij hebben hiervoor een gevangenisstraf van 2,5 jaar gekregen, welke de moeder nog moet uitzitten.

Alle drie de minderjarigen zijn door toedoen van de ouders getraumatiseerd en beschadigd, mogelijk voor de rest van hun leven. De ouders geven geen enkele erkenning voor de ernst van hun daden en geven omliggende problemen als excuus van hun gedrag. De Raad is dan ook van mening dat de minderjarigen onder geen enkele voorwaarde meer bij één van de ouders mag verblijven.

Op dit moment verblijven de minderjarigen in een gezinshuis, waar observatie plaats zal vinden. Dit verblijf verloopt goed en de minderjarigen zijn inmiddels gewend. Ook leren zij de Nederlandse taal en gaan zij naar school. De Raad heeft ter zitting naar voren gebracht dat de minderjarigen in ieder geval voor langere tijd samen in het gezinshuis kunnen verblijven. Wat de Raad betreft ligt het perspectief van de minderjarigen dan ook in Nederland, te meer nu uit informatie van het Jugendamt in Duitsland naar voren is gekomen dat plaatsing bij familie in Duitsland door hen niet als wenselijk wordt beoordeeld, nu de familie mogelijk een rol heeft gehad in het vluchten van ouders en zij in het verleden de oudste zoon van de moeder niet in bescherming hebben genomen tegen de ouders, en er geen geschikte pleeggezinnen beschikbaar zijn in Duitsland waar de minderjarigen samen kunnen opgroeien. De Raad stelt dat de minderjarigen, gelet op alle gebeurtenissen en ontwikkelingen, behoefte hebben aan duidelijkheid over hun toekomstperspectief. Om die reden acht de Raad het in het belang van de minderjarigen dat het gezag van de ouders wordt beëindigd en dat de GI met de voogdij over hen wordt belast.