Rechtbank Gelderland, 28-11-2017, ECLI:NL:RBGEL:2017:6129, AWB - 17 _ 2197

De rechtbank overweegt dat eisers hun standpunt dat uit BBT voortvloeit dat groenafval niet in de open lucht mag worden verwerkt niet nader hebben onderbouwd. De rechtbank is ook niet gebleken dat dergelijke BBT-conclusies zijn vastgesteld.

De beroepsgrond slaagt niet.

Inhoud maatwerkvoorschriften

Eisers betogen dat maatwerkvoorschriften 2.1 en 2.2 niet handhaafbaar zijn omdat geen duidelijk toetsingskader en tijdpad is aangegeven. Volgens eisers moeten daarnaast aanvullende maatregelen worden genomen om de geuremissie te verlagen. In dat kader geven zij aan dat de geuremissie moet worden gekwalificeerd in plaats van gekwantificeerd, bijvoorbeeld door het opleggen van maatregelen met een reductie-effect op emissieniveau.

Volgens eisers kan maatwerkvoorschrift 2.3 geurhinder niet voorkomen. Daarom dient dit voorschrift te worden ingetrokken, aldus eisers.

De rechtbank begrijpt het betoog van verweerder zo, dat verweerder zich op het standpunt stelt dat bij deze reeds vergunde emissiewaarden, die volgens verweerder voldoen aan het Gelders geurbeleid, sprake is van een acceptabel geurhinderniveau. Daarom heeft verweerder deze emissiewaarden omgezet naar maatwerkvoorschrift 2.3.

Verweerder heeft aanvullend de maatwerkvoorschriften 2.1 en 2.2 gesteld omdat sprake is van een variabel beeld van de geuremissie die geen goede basis biedt om te handhaven. Gezien de problematiek rond de geursituatie en de klachten over de geuroverlast heeft verweerder met deze maatwerkvoorschriften aan de geldende voorschriften een nadere invulling willen geven. Verweerder heeft zich hiermee willen richten op voorschriften die ervoor zorgen dat het proces van groenbewerking goed wordt beheerst en onder zo gunstig mogelijke omstandigheden plaatsvindt waardoor de kans op geurhinder zo klein mogelijk is.

De rechtbank overweegt als volgt.

In dit geval heeft verweerder een besluit genomen waarvoor artikel 2.7a van het Activiteitenbesluit het toetsingskader vormt. Dat betekent dat verweerder opnieuw een oordeel dient te vormen over de vraag of al dan niet sprake is van een aanvaardbaar niveau van geurhinder. Door zonder meer de emissiewaarden uit de bestaande vergunning over te nemen, heeft verweerder zich hiervan onvoldoende rekenschap gegeven.

Uit artikel 2.7a, derde lid, aanhef en onder a, van het Activiteitenbesluit blijkt dat bij die beoordeling het lokaal geurbeleid uitdrukkelijk wordt meegewogen. Ofschoon de bestaande emissiewaarden grondslag vinden in het Gelders geurbeleid had verweerder opnieuw dienen te bezien of sprake is van een aanvaardbaar geurhinderniveau.

In het Gelders geurbeleid wordt uitgegaan van streefwaarden, richtwaarden en grenswaarden, waarbij de hoogte van de geurimmissieconcentraties wordt bepaald aan de hand van de mate van hinderlijkheid van de geur. De geur van de [derde-partij] is door verweerder aangemerkt als “hinderlijk” (artikel 8).

Uit artikel 5 in samenhang met artikel 8, 9 en 10 vloeit voort dat het acceptabel geurhinderniveau voor bestaande bronnen – zoals de [derde-partij] – op de richtwaarde wordt vastgesteld. Op grond van het tweede lid kan gemotiveerd naar boven worden afgeweken tot ten hoogste de grenswaarde.

De geurconcentraties voor “hinderlijke” geur voor woningen bedragen op grond van artikel 9 0,5 ouE/mi (richtwaarde) en 1,5 ouE/mi (grenswaarde).

De geurconcentraties voor kortdurende of sterk fluctuerende bronnen voor woningen bedragen op grond van artikel 10 0,5 ouE/mi en 1,5 ouE/mi (98-percentielwaarde) en 1 ouE/mi en 3 ouE/mi (99,5-percentielwaarde) voor respectievelijk de richtwaarde en de grenswaarde.

In het bestreden besluit heeft verweerder aan de hand van een geuronderzoek van Royal HaskoningDHV van 13 januari 2014 overwogen dat de richtwaarde wordt overschreden voor ongeveer 50 woningen, waarbij het aannemelijk is dat deze overschrijding wordt veroorzaakt door groenbewerking.

De rechtbank stelt vast dat het aanvaardbaar geurhinderniveau op grond van het Gelders geurbeleid wordt gesteld op de richtwaarden van 0,5 ouE/mi (98 percentiel) en 1 ouE/mi (99,5-percentiel). Het verkleinen van houtafval is aangemerkt als een sterk fluctuerende bron.

Nu deze richtwaarden voor ongeveer 50 woningen worden overschreden, er sprake is van een hinderlijke geur en een historie van klachten heeft verweerder, naar het oordeel van de rechtbank, onvoldoende gemotiveerd dat door de voorliggende maatwerkvoorschriften geurhinder bij geurgevoelige objecten wordt voorkomen, danwel dat sprake is van een aanvaardbaar niveau van geurhinder voor omwonenden.

De beroepsgrond slaagt in zoverre.

Voor zover verweerder zich op het standpunt heeft gesteld dat de grenswaarden aangemerkt moeten worden als aanvaardbaar geurhinderniveau, overweegt de rechtbank dat dit in het besluit niet nader is gemotiveerd. Slechts wordt gesteld dat de groenbewerking een reeds vergunde activiteit is die voldoet aan de grenswaarde.

Deze enkele stelling is onvoldoende. Op grond van artikel 5, tweede lid, moet het afwijken tot de grenswaarde worden gemotiveerd, en dient bij het uitgaan van de grenswaarde de mate waarin de geurbelasting met toepassing van de beste beschikbare technieken kan worden gereduceerd te worden vastgesteld. Nu dit niet is gebeurd heeft verweerder onvoldoende gemotiveerd waarom het in dit geval – mede gelet op het aantal geurgevoelige objecten waarvoor de richtwaarden worden overschreden – acceptabel is om voor het aanvaardbaar geurhinderniveau uit te gaan van de grenswaarden.

De maatwerkvoorschriften 2.1 en 2.2 bevatten strikt genomen uitsluitend een plicht om het erin genoemde plan van aanpak c.q. rapport te overleggen. De voorschriften geven niet duidelijk aan of de inhoud van het plan van aanpak c.q. rapport onderdeel uitmaakt van de maatwerkvoorschriften. Verweerder had dit in de voorschriften moeten vastleggen. Zoals verweerder ter zitting heeft erkend, is een overtreding van genoemd plan van aanpak c.q. rapport nu niet handhaafbaar.

De beroepsgrond slaagt.

Gezondheidseffecten

In de notitie van de GGD wordt in algemene zin ingegaan op gevolgen van geur op de gezondheid, waarbij wordt aangegeven dat geur kan leiden tot hinder, verstoring van gedrag en activiteiten en stressgerelateerde gezondheidseffecten. Uit de notitie blijkt echter niet dat geur van de [derde-partij] gezondheidseffecten veroorzaakt voor eisers.

De beroepsgrond slaagt niet.

Finale geschilbeslechting

Het belang van eisers is niet gediend met een enkele vernietiging van de maatwerkvoorschriften door de rechtbank. In dat geval herleven namelijk tot 1 januari 2021 de bestaande geurvoorschriften uit de revisie- en wijzigingsvergunning. De vernietiging van het bestreden besluit leidt dus niet tot een verbetering in de geurhindersituatie voor de omwonenden.

Daarom ziet de rechtbank aanleiding om verweerder op grond van artikel 8:72, vierde lid, van de Awb op te dragen om met inachtneming van deze uitspraak nieuwe maatwerkvoorschriften op te stellen. Omdat verweerder ter zitting heeft aangegeven dat een plan van aanpak is opgesteld, dienen bij deze maatwerkvoorschriften ook de conclusies uit dit plan van aanpak te worden betrokken.

In het nieuwe besluit dient verweerder te motiveren welke waarde zij als aanvaardbare geurhinder accepteren en welke maatregelen getroffen kunnen worden om geurhinder voor omwonenden verder te beperken.

Griffierecht en proceskosten

De rechtbank zal verweerder daarnaast veroordelen tot vergoeding van de proceskosten die eisers hebben gemaakt.

De proceskosten voor de door H. Schiricke beroepsmatig verleende rechtsbijstand stelt de rechtbank vast op € 990 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 495 en een wegingsfactor van 1).

De reiskosten van [eiser] , [eiser] en [eiser] stelt de rechtbank vast op € 43,80 (drie maal retour 2e klasse [plaats] -Arnhem á € 14,60). De verletkosten van deze eisers stelt de rechtbank vast op € 600 (drie maal vier uur voor de zitting á € 50 per uur).

De reis- en verletkosten van A.P. de Visser en H. de Visser komen niet voor vergoeding in aanmerking, omdat zij geen beroep hebben ingesteld tegen het bestreden besluit.