Rechtbank Gelderland, 17-12-2015, ECLI:NL:RBGEL:2015:7839, AWB - 15 _ 2135

1. Ingevolge artikel 1.1, eerste lid, onder a, gelezen in verbinding met categorie 1, onder 1.1 van bijlage I van de Crisis- en herstelwet (Chw) is afdeling 2 van hoofdstuk 1 van de Chw van toepassing op het bestreden besluit.

a. de beroepsgronden in het beroepschrift worden opgenomen;

b. het beroep niet-ontvankelijk wordt verklaard, indien binnen de beroepstermijn geen gronden zijn ingediend, en

c. deze na afloop van de beroepstermijn niet meer kunnen worden aangevuld.

2. In het bestreden besluit zelf, noch in de rechtsmiddelenverwijzing, noch bij de bekendmaking van het besluit, is toepassing gegeven aan artikel 11 van het Besluit.

3. Zoals de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft overwogen in de uitspraak van 22 januari 2014 (ECLI:NL:RVS:2014:129), kan een belanghebbende in beginsel niet worden tegengeworpen dat hij de gronden van het beroep niet binnen de beroepstermijn heeft aangevoerd, indien in de rechtsmiddelenverwijzing niet is vermeld dat de Chw van toepassing is en dat daarom de beroepsgronden in het beroepschrift moeten worden opgenomen, nu in de Chw wordt afgeweken van de Awb. Dit is slechts anders indien aannemelijk is dat de belanghebbende anderszins wist of kon weten dat na afloop van de termijn voor het instellen van beroep geen gronden kunnen worden aangevoerd. Die laatste situatie doet zich hier niet voor.

4. Eisers zijn bij brief van de rechtbank van 21 april 2015 in de gelegenheid gesteld om uiterlijk binnen vier weken na de datum van verzending van deze brief alsnog de gronden van het beroep aan te voeren, van welke gelegenheid zij gebruik hebben gemaakt. Onder deze omstandigheden hebben eisers het verzuim tijdig hersteld, zodat geen aanleiding bestaat het beroep niet-ontvankelijk te verklaren.

5. Bij brief van 19 mei 2015 heeft [eiseres] aanvullende gronden van beroep ingediend. Bij dit aanvullende beroepschrift is een namenlijst met volmachten gevoegd van mensen namens wie het beroep was ingesteld. Omdat deze brief pas na het verstrijken van de beroepstermijn is ontvangen is het beroep voor zover ingediend namens anderen dan

[eiseres] (verder: eiseres) te laat ingediend. Eiseres heeft tijdig beroep ingesteld zodat dit ontvankelijk is.

6. De rechtbank ziet zich ambtshalve voor de vraag gesteld of eiseres is aan te merken als belanghebbende in de zin van artikel 1:2 van de Algemene wet bestuursrecht. Uit de tijdens de zitting getoonde (lucht)foto’s blijkt dat eiseres zicht heeft op de voorziene biomassacentrale. Tussen de biomassacentrale en de woning van eiseres is namelijk geen bebouwing of hoge begroeiing aanwezig zodat er, ondanks de afstand van omstreeks een kilometer, zicht bestaat op de biomassacentrale die bovendien op een hoger gelegen plateau wordt gebouwd. Daar komt bij dat eiseres heeft gesteld dat de biomassacentrale leidt tot geurhinder. Ook hierin is een belang gelegen op grond waarvan de rechtbank eiseres als belanghebbende bij het bestreden besluit aanmerkt. Zie onder andere: de uitspraak van de Afdeling van 15 juli 2015, ECLI:NL:RVS:2015:223.

7. Eiseres heeft betoogd dat gelet op de onlosmakelijke samenhang tevens een omgevingsvergunning als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder e van de Wabo aangevraagd had moeten worden en dat verweerder ten onrechte heeft nagelaten dit te toetsen. In dat geval zou naar mening van eiseres het college van gedeputeerde staten van de provincie Gelderland het bevoegde gezag zijn. De rechtbank stelt vast dat uit de aanvraag omgevingsvergunning blijkt dat een omgevingsvergunning is aangevraagd voor de bouw van een biomassacentrale waarbij de stookinstallatie een thermisch vermogen heeft kleiner dan 15 megawatt. Gelet op het bepaalde in categorie 1.4 van onderdeel C van Bijlage I behorende bij het Besluit omgevingsrecht is deze activiteit niet vergunningplichtig.

Daarnaast blijkt uit de aanvraag en de melding Activiteitenbesluit milieubeheer van 16 september 2014 dat in de biomassacentrale schone biomassa zal worden verwerkt als bedoeld in artikel 1.1 van het Activiteitenbesluit milieubeheer. De omgevingsvergunning, waarvan de aanvraag deel uitmaakt, verbiedt de verwerking van afvalstoffen. Dat betekent dat er geen grond is voor het oordeel dat de aangevraagde activiteit voor wat betreft milieuaspecten vergunningplichtig is. Evenmin is er grond voor het oordeel dat het college van Gedeputeerde Staten van de provincie Gelderland het bevoegd gezag is. Indien mocht blijken dat wel sprake is van verwerking van afvalstoffen in de inrichting dan is verweerder bevoegd daartegen handhavend op te treden. Uit het voorgaande volgt dat de in geding zijnde biomassacentrale onder de werkingssfeer van het Activiteitenbesluit milieubeheer valt. Er is derhalve geen omgevingsvergunning als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder e van de Wabo nodig. De beroepsgrond faalt.

8. Eiseres heeft voorts aangevoerd dat verweerder niet bevoegd is om op grond van de bouwverordening een omgevingsvergunning te verlenen omdat niet wordt voldaan aan de in artikel 2.5.28 van de bouwverordening genoemde voorwaarden. De rechtbank overweegt als volgt. Er is een omgevingsvergunning aangevraagd voor de activiteit bouwen. Ter plaatse is geen bestemmingsplan van kracht. Daarom is verweerder teruggevallen op de bouwverordening van de gemeente Zutphen. De bouwaanvraag past niet binnen de bouwverordening omdat de maximale toegestane bouwhoogte zoals bepaald in artikel 2.5.24 van de bouwverordening maximaal 15 meter is en deze hoogte wordt overschreden. Op grond van artikel 2.5.28 van de bouwverordening kan daarvan worden afgeweken. Door vergunninghouder is een ruimtelijke onderbouwing ingediend ter onderbouwing van de afwijking waaruit blijkt dat geen sprake is van strijd met een goede ruimtelijke ordening. Verweerder is vervolgens afgeweken van de maximale toegestane hoogte zoals opgenomen in de bouwverordening.

9. Gelet op het voorgaande is het beroep gegrond. Er is geen aanleiding voor het bespreken van de overige beroepsgronden. De rechtbank vernietigt het bestreden besluit.

10. De rechtbank ziet aanleiding om met toepassing van het bepaalde van artikel 8:72, derde lid onder b, van de Awb, het primaire besluit te herroepen nu ook dit besluit een wettelijke grondslag ontbeert. Dit gebrek kan alleen gerepareerd worden met de vaststelling van een bestemmingsplan. Gelet op de duur van een bestemmingsplanprocedure is herstel niet mogelijk binnen de termijn waarbinnen verweerder op de aanvraag van derde-partij dient te beslissen. Dat is voor de rechtbank aanleiding om, zelf voorziend, de aanvraag van derde partij van 14 oktober 2014, af te wijzen.

11. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiseres gemaakte proceskosten. Daaronder valt op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht ten eerste een vergoeding voor de kosten die eiseres heeft gemaakt voor het inschakelen van deskundige

ir. R.H. Gort. Deze kosten bedragen volgens eiseres € 10.560 (96 uren à € 110 per uur). Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (onder meer in de uitspraak van 5 november 2014, ECLI:NL:RVS:2014:3915) komen in beroep gemaakte kosten van deskundige bijstand voor vergoeding in aanmerking, indien het inroepen van die deskundige redelijk was en de deskundigenkosten zelf redelijk zijn. De rechtbank is van oordeel dat het inroepen van een deskundige redelijk is gelet op de complexiteit en de omvang van het dossier. Het aantal in rekening gebracht uren acht de rechtbank niet redelijk. De rechtbank kent een vergoeding toe van de gemaakte kosten tot een bedrag van € 5.280. Ten tweede komen de door eiseres gemaakte reiskosten voor vergoeding in aanmerking. Deze kosten worden berekend op basis van de kosten voor openbaar vervoer 2e klasse voor twee personen voor het traject Zutphen - Arnhem, zijnde € 22,80. Voor zover eiseres heeft verzocht om vergoeding van € 150 verschotten, is dit niet onderbouwd. Deze kosten worden dan ook afgewezen.