Rechtbank Den Haag, 22-02-2023, ECLI:NL:RBDHA:2023:2287, NL23.3951

1. Eiser stelt geboren te zijn op [geboortedatum] en de Guinese nationaliteit te hebben.

2. In de maatregel van bewaring heeft verweerder overwogen dat de maatregel nodig is, omdat een concreet aanknopingspunt bestaat voor een overdracht als bedoeld in de Dublinverordening¹ en een significant risico bestaat dat eiser zich aan het toezicht zal onttrekken. Als zware gronden² staat in de maatregel vermeld dat eiser:

3. Ter zitting heeft verweerder de lichte gronden 4a en 4b laten vallen, zodat deze niet langer aan de maatregel van bewaring ten grondslag liggen.

4. De rechtbank oordeelt dat verweerder de zware grond 3a terecht aan de maatregel ten grondslag heeft gelegd. In de maatregel van bewaring is immers terecht overwogen dat eiser zonder vereiste documenten naar Nederland is gekomen. Eiser is dan ook niet op rechtmatige wijze Nederland binnengekomen. Dat eiser in Duitsland een paspoort heeft, doet aan de feitelijke juistheid van de grond niet af.

5. Over de zware grond 3b voert eiser aan dat het niet relevant is dat eiser in Duitsland met onbekende bestemming is vertrokken. Het is immers alleen relevant of eiser zich in Nederland aan het toezicht op vreemdelingen heeft onttrokken. Dit is niet het geval. Ter onderbouwing verwijst hij naar een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 25 maart 2015.⁴

6. De rechtbank oordeelt dat de zware grond 3b feitelijk juist is en daarom terecht aan de maatregel ten grondslag is gelegd. Voor Dublinclaimanten geldt een exclusieve voorwaarde dat een significant risico op onttrekking bestaat. Hierbij is niet relevant of eiser de voorbereiding van zijn vertrek of de uitzettingsprocedure ontwijkt of belemmert.

Eiser heeft in het gehoor verklaard dat hij zijn in Nederland verblijvende broer wilde bezoeken. Hij heeft echter niet verklaard dat hij van plan was zich onmiddellijk te melden bij de korpschef. In dit verband is ook van belang dat eiser in Duitsland langdurig met onbekende bestemming is vertrokken en zich ook daar dus aan het toezicht heeft onttrokken.

7. Over de zware grond 3d voert eiser aan dat het niet meewerken aan het vaststellen van zijn identiteit en nationaliteit wijst op het ontwijken of belemmeren ervan. In het geval van eiser is dit echter niet aan de orde. Eiser heeft immers geen alias opgegeven. Hij heeft in Nederland namelijk zijn juiste voor-en achternaam opgegeven.

8. Ook deze grond slaagt niet. Eiser heeft immers verklaard dat hij in Duitsland verblijfsrecht heeft. De Duitse autoriteiten hebben echter laten weten dat hij geen internationale bescherming in Duitsland geniet. Ook heeft hij verklaard een paspoort in Duitsland te hebben dat is ingenomen bij zijn asielaanvraag in 2016. Hij heeft echter geen enkele aantoonbare inspanning verricht tot het verkrijgen van zijn paspoort. Tot slot heeft eiser ook geen contact opgenomen met de Duitse autoriteiten over zijn paspoort in verband met zijn wens om terug te keren naar Guinee.

9. De zware gronden 3a, 3b, en 3d zijn, gelet op artikel 5.1b, tweede lid, van het Vb, voldoende om de maatregel van bewaring te kunnen dragen en daarmee is het significante risico dat eisers zich aan de overdracht zullen onttrekken gegeven. Wat eiser verder tegen de lichte gronden 4c en 4d heeft aangevoerd, behoeft dan ook geen bespreking.

10. Ook ambtshalve toetsing leidt niet tot het oordeel is dat de maatregel van bewaring tot het moment van het sluiten van het onderzoek op enig moment onrechtmatig was.

11. De maatregel van bewaring is terecht aan eiser opgelegd. Het beroep is ongegrond. Daarom wordt ook het verzoek om schadevergoeding afgewezen.

12. Verweerder hoeft geen proceskosten te betalen.