Rechtbank Den Haag, 08-07-2021, ECLI:NL:RBDHA:2021:7657, 20/6848

1.1.

In het besluit van 25 mei 2020 is vermeld dat de uitkering die eiser ontvangt op grond van de Werkloosheidswet (WW) wordt beëindigd per 4 oktober 2019, dat een uitkering op grond van de Ziektewet (ZW) wordt toegekend per 27 augustus 2018 en dat de vanaf 4 oktober 2019 onterecht ontvangen WW-uitkering zal worden verrekend met de ZW-uitkering.

1.2.

In een betaalspecificatie van 9 juni 2020 is vermeld dat de netto nabetaling € 465,19 bedraagt.

1.3.

In het besluit van 9 juni 2020 is vermeld dat eiser over de periode van 4 oktober 2019 tot en met 30 april 2020 ten onrechte WW-uitkering heeft gehad, dat dat een ZW-uitkering had moeten zijn, dat de uitkeringen inmiddels zijn verrekend en dat eiser recht heeft op een bruto nabetaling van € 11.420,54, die inmiddels is betaald.

1.4.

In het besluit van 11 juni 2020 is vermeld dat de ZW-uitkering en WW-uitkering verrekend zijn over de periode van 4 oktober 2019 tot 30 april 2020, dat eiser recht heeft op nabetaling van € 465,19 netto, dat dit inmiddels is overgemaakt en dat de brief van 9 juni 2020 komt te vervallen, omdat daarin een onjuist bedrag is vermeld.

1.5.

Bij brief van 12 juni 2020 heeft verweerder desgevraagd een toelichting gegeven op de totstandkoming van de ontvangen nabetaling.

1.6.

Eiser heeft bij schrijven van 15 juni 2020 bezwaar gemaakt tegen de hoogte van het bedrag van € 465,19 netto.

1.7.

Bij het bestreden besluit heeft verweerder dit bezwaar ongegrond verklaard.

2. In het daartegen ingestelde beroep is vermeld dat de gedane nabetaling te laag is en € 1.901,41 zou moeten bedragen, dat daarin vakantiegeld mist en dat eiser betaling van schadevergoeding van € 500,- vraagt.

3. De rechtbank is van oordeel dat de brief van 12 juni 2020 niet kan worden aangemerkt als een besluit in de zin van artikel 1:3 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en overweegt daartoe als volgt. Bij besluit van 25 mei 2020 is besloten dat een nabetaling zou worden gedaan. De hoogte van de nabetaling is in de onder 1.2 genoemde specificatie vermeld. In de brief van 12 juni 2020 is desgevraagd uitleg aan eiser gegeven over de gedane nabetaling. Deze brief is niet op rechtsgevolg gericht en kan om die reden niet worden aangemerkt als besluit in de zin van artikel 1:3 van de Awb. Dat er ten onrechte een rechtsmiddelenclausule onderaan de brief staat, doet aan het bovenstaande niet af. Verweerder had het bezwaar niet-ontvankelijk moeten verklaren. Nu dat niet is gebeurd, is het beroep gegrond en zal het bestreden besluit worden vernietigd. De rechtbank ziet aanleiding om met toepassing van artikel 8:72, derde lid onder b, van de Awb zelf in de zaak te voorzien en het bezwaar niet-ontvankelijk te verklaren.

4. Voor zover eiser verzoekt om schadevergoeding, is de rechtbank van oordeel dat eiser de gestelde schade niet met is onderbouwd en reeds daarom moet worden afgewezen.

5. Omdat de rechtbank het beroep gegrond verklaart, bepaalt zij dat verweerder aan eiser het door hem betaalde griffierecht vergoedt. Er zijn geen voor vergoeding in aanmerking komende proceskosten.