Rechtbank Den Haag, 02-05-2018, ECLI:NL:RBDHA:2018:5858, C/09/533159 / HA ZA 17-571

“Mijn zaak is zo goed als failliet. Er kan niets meer worden besteld omdat Interpay alles heeft geblokkeerd. Mijn naam is te grabbel gegooid en mijn inkomsten zijn nul. Ik heb inmiddels personeel moeten ontslaan omdat ik hen niet meer kan betalen. […]

Ik stel u de correspondetie en dergelijke ter beschikking. Tevens stel ik u een lijst ter beschikking met daarop namen, adressen en E-mailadressen van personen die van onze website bestellingen hebben geplaats. Ik heb van Interpay niet te horen gekregen welke betalingen en leveringen niet in orde waren. Ik weet dus ook niet zeker of alle op deze bijlage genoemde personen gebruik hebben gemaakt van een valse c.q. vervalste creditcard.”

“Ik heb op dit moment geen inkomsten. Dit is zo vanaf juni 2004.

Vanaf volgende week probeer ik weer te gaan starten.

Ik weet niet of dat gaat slagen. Gat dit niet dan moet ik mijn faillissement aanvragen.

Bij mijn bedrijf zijn er dus geen bestellingen meer gedaan vanaf de bekende adressen in ’s-Gravenhage. […]

U vraagt mij of ik u een overzicht kan aanleveren van bestelformulieren van frauduleuze aankopen. Die kan ik u niet leveren. Hiervoor moet u bij het bedrijf [… 1] zijn. [… 1] is de ontvanger van de opdrachten die dat vervolgens doosluizen naar Interpay

Ik lever bij deze ook de door u gevraagde orders aan.”

Een proces-verbaal van bevindingen van 25 januari 2015 bevat onder meer de volgende verklaring:

“Nadat wij op dag en datum voornoemd te 14.00 uur van aangever [eiser in conventie] de lijst met bestelformulieren overhandigd kregen, verklaarde hij ons dat hij niet alle bestelformulieren van de op de lijst voorkomende ordernummers kon leveren vanwege een crash van de harde schijf waarop deze informatie vermeld stond. […]

Verder verklaard [eiser in conventie] ons, na hem daartoe gevraagd te hebben, dat op zijn website pas recent vermeld werd dat bij betaling per creditcard een kopie van een geldig legitimatiebewijs bijgevoegd diende te worden en dat deze verplichting was in het verleden nog niet van kracht was”

Bij vonnissen van 27 oktober 2005 heeft deze rechtbank [A c.s.] veroordeeld voor onder meer oplichting en deelname aan een criminele organisatie. De rechtbank heeft onder meer de door [BV I] ingediende vorderingen als benadeelde partij toegewezen voor een bedrag van € 22.836,30 hoofdelijk jegens [A] en [B] en voor een bedrag van

€ 815,93 jegens [C] . Tevens heeft de rechtbank daaraan gekoppelde schadevergoedingsmaatregelen opgelegd.

“Hierbij stuur ik u een reactie op uw e-mail van 12 december j.l., waarin u aangeeft slachtoffer te zijn van creditcardfraude. Het spijt mij zeer van u te moeten vernemen dat u als gevolg van dergelijke fraude in financiële problemen bent geraakt en ik begrijp dat u en uw gezin zwaar onder deze situatie gebukt gaan.

Gezien uw aangrijpende persoonlijke situatie heeft het Ministerie van Financiën de afgelopen maanden gepoogd behulpzaam te zijn bij het vinden van een mogelijke oplossing voor uw problemen. Er blijken echter geen aanknopingspunten te zijn voor het Ministerie van Financiën om daadwerkelijk iets voor u te kunnen betekenen.”

“Klaagster heeft ter zitting aangevoerd geen bewijs te kunnen overleggen voor haar stelling waaruit blijkt dat zij rechthebbende is van de goederen omdat haar administratie in beslag is genomen door het NIVOD en zij deze niet heeft teruggekregen nadat het NIVOD is opgeheven. Haar administratie was hierna niet meer te traceren waardoor teruggave niet meer mogelijk was.

De rechtbank oordeelt op grond van het bovenstaande als volgt.

Klaagster heeft in zijn klaagschrift en ter zitting niet middels stukken of anderszins aannemelijk gemaakt rechthebbende van de goederen te zijn. Voorts is gebleken dat de andere benadeelde partijen in de strafzaak tegen [ [A] ] soortgelijke goederen verkochten waardoor niet uitgesloten is dat een ander dan klaagster rechthebbende van de goederen is. Op basis van het bovenstaande is de rechtbank van oordeel dat het klaagschrift ongegrond moet worden verklaard. Dat de administratie van klaagster – en daarmee een potentiële bron van bewijs – buiten de schuld van klaagster verloren is gegaan, is betreurenswaardig, maar kan niet tot een andere slotsom leiden.”

Bij brief, ontvangen op 7 juni 2010 door het openbaar ministerie, heeft [eiser in conventie] onder meer het volgende aan het College van procureurs-generaal van het openbaar ministerie (hierna: het College) meegedeeld:

“In 2004 zijn wij betrokken geraakt bij een grootschalige creditcardfaude waardoor wij zakelijke alsmede privé meer dan €986.000,- zijn kwijtgeraakt.Het destijds onderzoekende team “MIVOT” heeft destijds onze volledige administratie voor onderzoek meegenomen en is nooit meer terug gekomen. Het MIVOT is opgeheven en is er niemand meer die ons kan helpen.

De fraudeurs (Nigerianen) zijn destijds veroordeeld tot 2 1/2 en 3 jaar gevangenisstraf, er is een schadevergoedingsmaatregel opgelegd en heeft het Arrondissementsparket den Haag conservatoir beslag gelegd met een maximum van € 634.150,-;

Destijds zijn er goederen, contanten in beslag genomen en heeft men ook beslag gelegd op diverse bank en giro rekeningen. Het enige wat wij terug hebben ontvangen is een bericht van de Domeinen dat wij een fototoestel kunnen ophalen en een zeer klein bedrag.

Wij zijn alles kwijt, hebben enorme schulden aan familie, deurwaarders, advocaat en accountants en zien geen oplossing meer en dreigen nu zelfs failliet te gaan. Wij hebben zelfs de hulp ingeroepen van een aantal kamerleden waaronder minister de Jager van Ministerie van Financiën.

Het is gewoon teveel om alles in een brief samen te vatten en zouden het op prijs stellen om op zeer korte termijn een persoonlijk gesprek met u aan te kunnen gaan om te kijken wat het OM, college van procureurs-generaal voor ons betekenen om dit op te lossen.”

“Naar aanleiding van uw verzoek om inlichtingen en advies inzake het schadevergoedingsverzoek met bovenvermeld kenmerk bericht ik u als volgt. […]

Voor wat betreft de klacht dat dhr. [eiser in conventie] door de grootschalige internetfraude 986.000 euro is kwijtgeraakt, kan het volgende worden opgemerkt. [BV I] is als benadeelde partij in het strafproces gevoegd en bij uitspraak van de rechtbank Den Haag op 27 oktober 2005 is de vordering van 22.836,30 euro toegewezen. Op 16 januari 2007 is dhr. [eiser in conventie] hier per brief over geïnformeerd door parket Den Haag Uit een vervolgbrief van 30 mei 2008 van parket Den Haag blijkt dat dhr [eiser in conventie] zijn giro- of bankrekeningnummer niet heeft doorgegeven en dat telefonische pogingen om dit te achterhalen zijn mislukt […] Uit informatie die ik heb opgevraagd bij het CJIB blijkt overigens dat verdachten niet voldaan hebben aan de schadevergoedingsmaatregelen en dat zij derhalve in het opsporingsregister vermeld staan. […] Over hetgeen dhr. [eiser in conventie] voorts aandraagt namelijk dat door het onderzoeksteam MIVOT zijn volledige administratie in beslag is genomen en dat hij deze niet meer terug kan krijgen nu MIVOT is opgeheven, bericht ik u als volgt. Uit het proces-verbaal van 25 januari 2005 blijkt dat dhr [eiser in conventie] de door de politie gevraagde ordners inderdaad heeft aangeleverd voor onderzoek. In het proces tegen verdachten heeft dhr. [eiser in conventie] al vaker om teruggave van zijn administratie verzocht, zo blijkt uit de beschikking van de rechtbank d.d. 28 juni 2007 met betrekking tot het klaagschrift van dhr [eiser in conventie] dat hij heeft ingediend naar aanleiding van de lijst van de onder […] inbeslaggenomen goederen (dit is dus een andere lijst dan de onder […] in beslag genomen goederen, waarvan het hof op 3 november 2006 met betrekking tot vijftien goederen teruggave aan [BV I] heeft gelast). Bij vonnis van de rechtbank van 27 oktober 2005 heeft de rechtbank van tweeëntwintig onder […] in beslag genomen goederen in bewaring ten behoeve van de rechthebbende gelast. Met betrekking tot twaalf goederen van deze lijst heeft dhr [eiser in conventie] aangegeven dat hij de rechthebbende is. Ter zitting van 12 juni 2007 heeft de raadsman van [BV I] aangevoerd geen bewijs te kunnen overleggen voor de stelling dat hij rechthebbende is van de goederen omdat zijn administratie in beslag is genomen door MIVOT en hij deze niet heeft teruggekregen omdat MIVOT is opgeheven. Volgens de beschikking van de rechtbank van 26 juni 2007 was de administratie niet meer te traceren waardoor teruggave niet meer mogelijk was”

“Allereerst biedt het College zijn verontschuldigingen aan voor de aanzienlijke vertraging die is opgetreden bij de behandeling van uw brief. […]

Naar aanleiding van uw brief heeft het College het arrondissementsparket te Den Haag verzocht om inlichtingen. Op basis van de inmiddels ontvangen informatie zijn de volgende feiten en omstandigheden gebleken. […]

Uw administratie is ten behoeve van het onderzoek meegenomen door het onderzoeksteam. U heeft meerdere malen om teruggave van de administratie verzocht. Uiteindelijk is geconstateerd dat deze administratie verloren is gegaan. […]

Naar aanleiding van het voorgaande komt het College tot het volgende oordeel.

Het College stelt voorop begrip te hebben voor de zeer vervelende situatie waarin u terecht bent gekomen als gevolg van de gepleegde internetfraude. Het College is echter niet verantwoordelijk voor de schade die voortvloeit uit de strafbare feiten die jegens u zijn gepleegd. De personen die inmiddels zijn veroordeeld voor dit strafbare feit, zijn dat wel. Om die reden heeft de rechter onder meer een schadevergoedingsmaatregel ten bedrage van € 22.836,30 opgelegd ten behoeve van uw bedrijf.

Overigens leidt het College uit het vonnis van de rechtbank van 27 oktober 2005 af dat het bedrag waarvoor u zich in de strafprocedure heeft gevoegd, in het geheel is toegewezen. Voor het College is derhalve niet duidelijk waar de door u thans gestelde schade van bijna 1 miljoen euro precies op ziet.

Voor wat betreft de in beslag genomen goederen waarvan werd bepaald dat die teruggegeven moesten worden aan uw bedrijf, maar vervolgens vernietigd bleken te zijn, heeft de Dienst Domeinen, als verantwoordelijke instantie ter zake, u een schadevergoeding aangeboden. U heeft aangegeven dat u dit bedrag te laag vindt. Het College kan u hierbij helaas niet van dienst zijn nu dit de verantwoordelijkheid van de Dienst Domeinen betreft.

Ten aanzien van de onder u in beslag genomen administratie staat vast dat deze verloren is geraakt gedurende het strafrechtelijk onderzoek. Nu niet meer valt te achterhalen wat er precies met uw administratie is gebeurd, zal het College bezien of u hiervoor een schadevergoeding kan worden toegekend. Om de hoogte van de eventuele schade te kunnen bepalen, verzoekt het College u aan te geven waar uw administratie uit bestond (bijv. was het “slechts” papier of betrof het ook apparatuur?) en eventueel tot welke schade het verlies van de administratie volgens u heeft geleid. Ten aanzien van dit laatste betreft het dan uitsluitend de schade die wordt veroorzaakt doordat de administratie in het geheel niet meer kan worden teruggeven, niet de schade die u mogelijk hebt geleden gedurende de periode dat de administratie rechtmatig in beslag was genomen. Het College wijst in dit verband bovendien nogmaals op liet feit dat het College met verantwoordelijk is voor het gedrag van de reeds veroordeelde personen en de schade die daardoor is veroorzaakt.

Aan de hand van uw reactie zal het College bezien of een schadevergoedingsbedrag kan worden vastgesteld, dan wel dat daartoe een gesprek met u noodzakelijk is.”

“Naar aanleiding van het vorenstaande komt het College tot het volgende oordeel.

Zoals reeds opgemerkt in de brief van 25 mei jl., staat vast dat uw administratie is gebruikt in het kader van het strafrechtelijk onderzoek en dat deze niet aan u is geretourneerd. Inmiddels staat vast dat deze administratie niet meer traceerbaar is.

In de brief van 25 mei jl. bent u in staat gesteld om een toelichting te geven op de omvang en aard van de verloren administratie, alsmede van eventuele schade die het rechtstreekse gevolg is van dit verlies.

Uit uw aanvullende brief blijkt niet wat precies bedoeld wordt met de daarin genoemde “administratie” en waarop u het daaraan gekoppelde bedrag heeft gebaseerd. Evenmin is duidelijk of de door u genoemde apparatuur volgens u tot deze administratie behoort.

Om meer duidelijkheid te verkrijgen omtrent de omvang en aard van uw administratie, heeft het verantwoordelijke parket op verzoek van het College nogmaals een zoekslag in gang gezet die op korte termijn zal worden afgerond. Zodra de resultaten daarvan bekend zijn, wordt u daarover nader bericht. Dit laat onverlet dat het u vrij staat om reeds thans een reactie te geven op het voorgaande.

[…]

Voor wat betreft de door u gestelde belastingschade, constateert het College dat deze niet is onderbouwd. Wanneer de door u gestelde schade inderdaad een gevolg zou zijn van het verlies van uw administratie, moet dit in ieder geval blijken uit brieven c.q. beslissingen van de belastingdienst Om die reden wordt u verzocht stukken te overleggen, indien nodig voorzien van een toelichting, waaruit dit causale verband blijkt.

Ten aanzien van uw verzoek om bemiddeling van het College tussen u en de belastingdienst, is het College vooralsnog van oordeel dat eventuele bemiddeling niet verder kan gaan dan het informeren van de belastingdienst over het feit dat uw administratie als gevolg van een omissie van het Openbaar Ministerie verloren is gegaan. […]

Ook de overige door u gestelde schade is niet onderbouwd, waardoor niet kan worden vastgesteld dat het verlies van uw administratie heeft geleid tot deze schade. […]

Gezien het vorenstaande kan het College vooralsnog niet overgaan tot het toekennen van een vergoeding voor de door u gestelde schade.

Nu het echter mede aan het Openbaar Ministerie is te wijten dat u uw administratie bent kwijtgeraakt, waardoor u niet meer in staat bent om bepaalde dingen te bewijzen, kent het College u bij wijze van tegemoetkoming een bedrag toe van € 2.000,-. Op die manier stelt het College u in de gelegenheid Juridische hulp in te schakelen bij het – op gemotiveerde wijze – in kaart brengen van eventuele schade die is ontstaan als gevolg van het verlies van uw administratie. Het College herhaalt daarbij zijn uitgangspunt zoals neergelegd in de brief van 25 mei jl., te weten dat het College niet verantwoordelijk is voor het gedrag van de reeds veroordeelde personen en de schade die daardoor is veroorzaakt. Overigens is het College uit informatie van het CJIB gebleken dat de veroordeelden nog niet voldaan hebben aan de hen opgelegde schadevergoedingsmaatregel. Zij staan vermeld in het opsporingsregister en het is derhalve op dit moment niet mogelijk om de betreffende bedragen te innen. Het College kan u hierbij verder niet behulpzaam zijn.

Voorts dient het – zoals u bekend – bij het in kaart brengen van eventuele schade uitsluitend te gaan om de schade die wordt veroorzaakt doordat de administratie in het geheel niet meer kan worden teruggegeven, niet de schade die u mogelijk hebt geleden gedurende de periode dat de administratie rechtmatig in beslag was genomen. Bij de nadere onderbouwing van uw schade dient mede rekening te worden gehouden met een eventuele mate van eigen schuld, in die zin dat wanneer er destijds om een kopie van de administratie was verzocht, de schade wellicht beperkt had kunnen worden.”

“De nieuwe zoekslag naar uw administratie waarover u bent geïnformeerd bij brief van 20 juli 2011, heeft geleid tot de toezending door het parket Den Haag aan het College van procureurs-generaal (hierna: het College) van uw proces-verbaal van aangifte van oplichting van 20 augustus 2004, alsmede een aanvullend proces-verbaal van aangifte van 25 januari 2005. Aan deze aangiften is de administratie gehecht die u destijds ter beschikking heeft gesteld van het opsporingsonderzoek naar de feiten waarvan u aangifte heeft gedaan. Ik bied u mijn excuses aan voor het feit dat deze informatie eerst thans bekend is geworden bij het College.

Uit deze stukken, die ik uit oogpunt van zorgvuldigheid heb bijgevoegd, noch uit overige onderdelen van het dossier is gebleken dat er goederen onder u in beslag zijn genomen in het kader van het genoemde opsporingsonderzoek. Dit ligt ook niet voor de hand aangezien u geen verdachte, maar slachtoffer was in dit onderzoek. Wanneer er wel spullen onder u in beslag waren genomen, had u in ieder geval een zogenaamde kennisgeving van inbeslagneming ontvangen ter bewijs dat de politie deze goederen in beslag had genomen. U heeft een dergelijke kennisgeving niet overgelegd en het dossier bevat ook geen kopie van een aan u uitgereikte kennisgeving. Het College gaat er derhalve - behoudens tegenbewijs - van uit dat er geen goederen onder u in beslag zijn genomen.

Wél is gebleken dat er goederen die aan u toebehoorden in beslag zijn genomen onder de verdachten in de strafzaak. Voor wat betreft een deel van de in beslag genomen goederen is nogmaals door de Dienst Domeinen bevestigd dat aan u - per brief die naar het bovengenoemde adres is gestuurd - een schadevergoeding van € 500,- is aangeboden ter compensatie van het feit dat deze goederen niet meer aan u konden worden teruggegeven als gevolg van vernietiging. […] De Dienst Domeinen heeft u ook in de gelegenheid gesteld om een in beslag genomen fotocamera te komen afhalen, doch op deze uitnodiging heeft u niet gereageerd. Deze camera is om die reden uiteindelijk verbeurd verklaard.

Recentelijk heeft u een aantal in beslag genomen goederen opgehaald waarover u kort voor die tijd bent geïnformeerd door de Dienst Domeinen.

Op dit moment bevinden zich bij de Dienst Domeinen nog enkele GSM’s en een laptop van u. Deze goederen kunnen (nog) niet aan u worden teruggegeven omdat daar derdenbeslag op rust.

Voor wat betreft uw verzoek om schadevergoeding is het College van oordeel dat er (vooralsnog) geen aanleiding bestaat om u een schadevergoeding toe te kennen. Het College heeft u bij brief van 20 juli 2011 een bedrag van € 2.000,- toegekend om daarmee – met juridische bijstand – op gemotiveerde wijze eventuele schade in kaart te brengen die is ontstaan als gevolg van het verlies van uw administratie. Tot op heden heeft u van die mogelijkheid geen gebruik gemaakt.

Het College heeft op basis van de beschikbare stukken niet kunnen vaststellen dat het niet teruggeven van de door u beschikbaar gestelde administratie, die op dit moment naar het oordeel van het College bestaat uit de aan de bovengenoemde processen-verbaal gehechte stukken, heeft geleid tot de door u gestelde schade. Nog los van het feit dat u een kopie had kunnen (laten) maken van de door u beschikbaar gestelde stukken en los van de vraag of u afspraken had gemaakt met de politie over teruggave van deze stukken, acht het College het niet aannemelijk dat de gestelde schade is ontstaan als gevolg van het feit dat u deze administratie heeft overgelegd en niet heeft teruggekregen. Uit uw aangifte van 25 januari 2005 blijkt dat u op het moment dat u aangifte deed, reeds een schade had geleden van € 520.000,- en dat u “zo goed als failliet” was. Het College acht aannemelijk dat deze schade gerelateerd kan worden aan de strafbare feiten waarvan u aangifte had gedaan. In de aangifte wordt in ieder geval niet vermeld dat het beschikbaar stellen van uw administratie in het kader van

het onderzoek ten grondslag ligt aan de schade.

Het College kan zich niettemin voorstellen dat u schade heeft geleden als gevolg van het feit dat een deel van uw goederen die onder de verdachten in de strafzaak in beslag zijn genomen, eerst recentelijk door de Dienst Domeinen zijn vrijgegeven. In de loop der jaren treedt immers waardevermindering op. Het College zal met de Dienst Domeinen in overleg treden om te bepalen welk bedrag aan u kan worden toegekend ter compensatie van deze waardevermindering. […]

Gelet op het voorgaande komt het College tot de conclusie dat er vooralsnog, met uitzondering van de schade die bestaat uit de voornoemde waardevermindering, geen aanleiding bestaat om u een schadevergoeding toe te kennen.”

“ NEMEN IN AANMERKING DAT:

C. [eiser in conventie] in zijn hoedanigheid van bestuurder van [BV I] over het ontstaan van de te cederen vordering aan de curator heeft verklaard dat [BV I] in 2004 slachtoffer is geworden van creditcardfraude en dat de volledige administratie van [BV I] ten behoeve van het opsporingsonderzoek aan het Openbaar Ministerie ter beschikking is gesteld en dat tevens door [BV I] bij het Openbaar Ministerie gespecialiseerde apparatuur is geplaatst en geïnstalleerd. De administratie en apparatuur zijn door een kennelijke fout van het Openbaar Ministerie verloren gegaan, waardoor [BV I] aanzienlijke schade heeft geleden. [BV I] heeft daardoor een vordering uit schadevergoeding op de Staat der Nederlanden.

D. onderwerp van deze akte van cessie de vordering van [BV I] op de Staat der Nederlanden is zoals onder punt C van de considerans is omschreven (hierna te noemen: “de vordering”) en de Vordering Partijen genoegzaam bekend is.

[…]

F. de curator de Vordering ex artikel 3:94 BW wenst over te dragen aan de cessionaris en dat de cessionaris de Vordering van de curator althans de boedel wenst over te nemen;

[…]

ZIJN OVEREENGEKOMEN ALS VOLGT: