Rechtbank Den Haag, 15-10-2018, ECLI:NL:RBDHA:2018:12712, NL 18.14490

1. De rechtbank geeft hiervoor de volgende motivering.

2. Verweerder heeft in het bestreden besluit, nader toegelicht in het verweerschrift, vastgesteld dat eiser geen rechtmatig verblijf in Nederland heeft en de Europese Unie binnen 28 dagen moet verlaten. Verweerder heeft zich daarbij op het standpunt gesteld dat eiser een gevaar is voor de openbare orde in verband met een gepleegd strafbaar feit. Eiser zat nog in zijn vrije termijn, maar die is geëindigd toen hij strafrechtelijk werd aangehouden. Daarnaast bestaat een risico dat eiser zich zal onttrekken aan het toezicht, omdat hij geen vaste woon- en verblijfplaats heeft noch beschikt over voldoende middelen van bestaan.

3. Eiser betoogt dat verweerder ten onrechte heeft geconcludeerd dat hij onrechtmatig in Nederland heeft verbleven. Eiser voert hiertoe aan dat hij de Albanese nationaliteit bezit en dat uit zijn paspoort blijkt dat hij de vrije termijn van 90 dagen niet heeft overschreden. Verweerder had, gelet op het arrest Z.Zh. en I.O.¹, moeten motiveren waarom sprake is van een actueel en daadwerkelijk gevaar voor de openbare orde. Ook bestaan volgens eiser geen concrete aanwijzingen voor de stelling van verweerder dat eiser niet beschikt over voldoende bestaansmiddelen. De afwezigheid van een vast woon- of verblijfplaats kan evenmin aan hem worden tegengeworpen omdat dit geen vereiste is van artikel 12 van de Vreemdelingenwet 2000.

4. De rechtbank constateert dat niet ter discussie staat dat eiser een Albanees biometrisch paspoort heeft en daarom is vrijgesteld van de visumplicht. Ook staat niet ter discussie dat eiser voor het door hem gepleegde strafbare feit nog in zijn vrije termijn zat. De vraag is of eisers vrije termijn is geëindigd vanwege het gepleegde strafbare feit. De rechtbank oordeelt als volgt.

5. De Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (Afdeling) heeft over dit onderwerp prejudiciële vragen gesteld.² Die vragen zijn nog niet beantwoord. De Afdeling heeft in de verwijzingsuitspraak gemotiveerd een voorlopig oordeel gegeven in rechtsoverweging 6.1. en verder. Naar het voorlopig oordeel van de Afdeling kan niet zonder meer uit onder andere het arrest Z.Zh. en I.O., worden afgeleid dat voor de vaststelling dat het verblijf in de vrije termijn op grond van artikel 6, eerste lid, aanhef en onder e, van de Schengengrenscode is geëindigd omdat een vreemdeling wordt beschouwd als een bedreiging van de openbare orde, is vereist dat verweerder motiveert dat de persoonlijke gedragingen van de desbetreffende vreemdeling een daadwerkelijke, actuele en voldoende ernstige bedreiging voor een fundamenteel belang van de samenleving vormen. Hoewel het een voorlopig oordeel betreft van de Afdeling, ziet de rechtbank vooralsnog voldoende aanknopingspunten om van dit voorlopige oordeel uit te gaan. Eiser heeft voorts onvoldoende gemotiveerd waarom in zijn geval de Z.Zh en I.O motivering toch zou moeten worden toegepast. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder het Z.Zh. en I.O.-arrest dan ook op goede gronden niet betrokken bij zijn besluitvorming. De beroepsgrond slaagt niet.

5. Vervolgens moet worden beoordeeld of, zoals verweerder stelt, sprake is van een risico dat eiser zich aan het toezicht zal onttrekken omdat hij onvoldoende middelen van bestaan heeft en geen vaste woon- of verblijfplaats heeft. Gelet op de motivering in het verweerschrift en eisers verklaringen in het proces-verbaal van 1 augustus 2018 heeft verweerder zich naar het oordeel van de rechtbank op dit standpunt mogen stellen. De beroepsgrond slaagt niet.

6. Het beroep is ongegrond.

7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.