Rechtbank Den Haag, 15-03-2017, ECLI:NL:RBDHA:2017:3046, C/09/512415 / HA ZA 16-658

[de vrouw] vordert dat [de man] bij vonnis, zoveel mogelijk uitvoerbaar bij voorraad en gewaarmerkt als Europese Executoriale Titel,

- wordt veroordeeld zijn medewerking te verlenen aan de restitutie aan [de vrouw] van de opeisbare inbreng van [de vrouw] in de gemeenschappelijke woning van € 170.100,--;

- wordt veroordeeld aan [de vrouw] zijn aandeel in de negatieve verkoopopbrengst van de gemeenschappelijke woning van € 27.264,38 te voldoen dan wel om te zetten in een vordering van [de vrouw] op [de man] af te lossen in 60 maandelijkse termijnen van € 454,41;

- wordt veroordeeld een rentevergoeding te betalen over de opeisbare inbreng van [de vrouw] van

€ 4.035,15 + p.m. voor zover dit ziet op de periode vanaf 29 maart 2016;

- wordt veroordeeld aan [de vrouw] te voldoen zijn aandeel in de kosten van de huishouding ad

€ 12.000,--, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 11 september 2015, althans vanaf de dag der dagvaarding;

- met veroordeling van [de man] in de kosten van de procedure.

[de vrouw] legt aan haar vorderingen genoemd in 3.1 onder het eerste en tweede gedachtestreepje ten grondslag, dat zij een vergoedingsrecht heeft op de eenvoudige gemeenschap, bestaande uit de gemeenschappelijke woning, tot restitutie van het bedrag van € 170.100 dat zij aan privé-geld in de eenvoudige gemeenschap heeft geïnvesteerd. Nu sprake is van een negatieve verkoopopbrengst van € 54.528,77 heeft zij een vordering op [de vrouw] tot betaling aan haar van de helft van dit bedrag, zijnde € 27.264,38. [de vrouw] stelt ter onderbouwing hiervan dat de negatieve verkoopopbrengst moet worden aangemerkt als een schuld van de gemeenschap aan [de vrouw] , waarvoor beide partijen voor de helft draagplichtig zijn.

[de man] voert verweer. Ter zake van de vordering tot betaling van de helft van de negatieve verkoopopbrengst betwist [de man] dat sprake is van een schuld van de gemeenschap aan [de vrouw] . Volgens [de man] is sprake van een investering van [de vrouw] die in waarde is gedaald en waarvan [de vrouw] het risico dient te dragen. Er is uitsluitend sprake van een vordering van [de vrouw] op de gemeenschap; voor een vordering op [de man] bestaat volgens [de man] geen wettelijke grondslag. Subsidiair heeft [de man] met een beroep op het arrest van de Hoge Raad van 12 juni 1987, NJ 1988, 231 (Kriek/Smit) betoogd dat gezien de crisis op de woningmarkt sprake is van een onvoorziene omstandigheid zoals bedoeld in dat arrest, zodat moet worden afgeweken van de nominaliteitsleer en moet worden uitgegaan van de beleggingsleer. Ook de redelijkheid en billijkheid nopen daartoe, aldus [de man] .

[de man] vordert om bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad, [de vrouw] te veroordelen tot betaling van een bedrag van € 69.254,00 wegens het niet nakomen van haar dringende morele verplichting jegens [de man] ter zake van het partnerpensioen.

[de man] legt aan zijn vordering ten grondslag dat [de vrouw] gedurende hun samenleving geen pensioen heeft opgebouwd en daarmee de artikelen 1 en 10 van de samenlevingsovereenkomst niet is nagekomen. [de man] is deze verplichtingen wel nagekomen. Dat heeft hem tot op heden gekapitaliseerd een bedrag van € 69.254,00 gekost. [de vrouw] is gehouden om hem een zelfde bedrag te betalen.

[de vrouw] voert verweer. Zij heeft betwist dat sprake is van niet-nakoming van de artikelen 1 en 10 van de samenlevingsovereenkomst.