Rechtbank Arnhem, 13-07-2012, BX1278, 05/701072-11

Parketnummer : 05/701072-11

Data zittingen : 11 mei 2012 en 29 juni 2012

Datum uitspraak : 13 juli 2012

naam : [verdachte] Johannes,

geboren op : [geboortedatum] 1970 te [geboorteplaats],

adres : [adres],

plaats : [woonplaats],

thans gedetineerd in : Huis van Bewaring Grave (Unit A + B), Muntlaan 1 te Grave.

Raadsman : mr. S. Weening, advocaat te Maastricht.

Officier van justitie : mr. J. Grijns.

Als benadeelde partijen hebben zich schriftelijk in het geding gevoegd en zijn ter terechtzitting verschenen:

- de heer [slachtoffer2],

- de heer [benadeelde partij].

3.1.1 Ten aanzien van feit 1 primair.

De rechtbank is, met de officier van justitie en de verdediging, van oordeel dat niet bewezen kan worden dat verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan moord op [slachtoffer1] (verder: [slachtoffer1]), nu niet bewezen kan worden dat er sprake is geweest van voorbedachte raad. Immers, op grond van de stukken uit het dossier en het verhandelde ter zitting valt niet vast te stellen dat verdachte “na kalm beraad en rustig overleg” op [slachtoffer1] heeft geschoten. Daarom zal verdachte van het 1 primair tenlastegelegde worden vrijgesproken.

3.1.2 Ten aanzien van feit 3

Voorts is de rechtbank, met de raadsman, van oordeel dat niet wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan de hem ten laste gelegde bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht. De rechtbank overweegt hiertoe als volgt.

3.1.3 Ten aanzien van het medeplegen van de feiten 1 en 2.

Ten aanzien van het tezamen en in vereniging met een ander of anderen plegen van de feiten 1 en 2 door verdachte overweegt de rechtbank het volgende. Weliswaar blijkt uit het dossier dat [naam] (verder te noemen: [naam]) in de nacht van 11 op 12 juni 2011 bij verdachte was, maar het dossier biedt ten aanzien van de onder 1 en 2 tenlastegelegde feiten geen aanknopingspunten voor een nauwe en bewuste samenwerking tussen verdachte en [naam] en/of één of meer anderen. Daarom behoort verdachte ten aanzien van de feiten 1 en 2 van het bestanddeel medeplegen te worden vrijgesproken.

3.3.1 De feiten ten aanzien van feit 1

Op grond van de bewijsmiddelen wordt het volgende, dat verder ook niet ter discussie staat, vastgesteld.

Verdachte was in de nacht van 11 op 12 juni 2011 samen met [naam] bij [slachtoffer1] in haar woning aan de [adres]. Verdachte heeft in de woonkamer van deze woning met een vuurwapen twee kogels afgevuurd. [slachtoffer1] is getroffen door één van deze kogels, die ondermeer de beide longen en het hart heeft doorboord, ten gevolge waarvan zij is overleden.

3.3.2 Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie is van oordeel dat verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan doodslag. Zij heeft hiertoe aangevoerd dat verdachte, door tweemaal met een vuurwapen in een kleine ruimte, zijnde de woonkamer van mevrouw [slachtoffer1], in haar richting te schieten, op zijn minst het voorwaardelijk opzet heeft gehad om haar te doden. Hij heeft zich immers willens en wetens blootgesteld aan de aanmerkelijke kans dat hij haar zou raken.

3.3.3 Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft vrijspraak bepleit. Hij heeft hiertoe aangevoerd dat zijn cliënt weliswaar degene is geweest die [slachtoffer1] heeft neergeschoten, maar dat het afvuren van de kogels per ongeluk is geschied. Verdachte heeft ongewild en onbedoeld twee schoten gelost. Bij het eerste schot, welk schot het slachtoffer heeft geraakt, heeft zijn cliënt zittend met het vuurwapen in de hand, tegen de tafel gestoten, waardoor het afging. Bij het tweede schot stond zijn cliënt. Dit laatste schot was niet in de richting van het slachtoffer. Naar de overtuiging van de raadsman kan opzet, noch voorwaardelijk opzet wettig en overtuigend worden bewezen. Zijn cliënt heeft het ingetreden gevolg nooit gewild.

3.4.1

Ter zitting van 11 mei 2012 heeft verdachte verklaard dat hij in de nacht van 11 op 12 juni 2011 erg boos was. Verdachte was op een gegeven moment zo boos, dat hij naar buiten is gegaan en daar één keer opzettelijk in de lucht heeft geschoten. Daarna ging hij weer naar binnen met het pistool in zijn hand. Daar zaten [naam] en [slachtoffer1]. [naam] zat aan de linkerkant van de eethoek en [slachtoffer1] zat daar tegenover. Verdachte ging zitten en stootte met mijn elleboog tegen de tafel. Het pistool ging af. Zij schrokken. Ik zag opeens [slachtoffer1] in elkaar zakken. (...)

Na een korte onderbreking van de behandeling voor met overleg met zijn raadsman heeft verdachte verklaard dat hij nu echt de waarheid zal gaan vertellen.

Eerder die avond had iemand tegen hem gezegd: “Jou vinden ze ook nog wel eens dood onder een brug.” Verdachte was erg boos en heel gespannen door dit dreigement, door de spanningen rond zijn woning en door wat er met [naam] was gebeurd. Die bewuste avond is verdachte samen met [naam] naar het huis van [slachtoffer1] gegaan. Verdachte wilde zijn vuurwapen, dat hij buiten medeweten van [slachtoffer1] bij haar in huis had verstopt, weghalen voordat [slachtoffer1] erachter kwam dat hij het daar verstopt had. Op enig moment is verdachte naar de meterkast gelopen en heeft hij het door hem verstopte vuurwapen gepakt, tussen zijn broekband gestopt, waarna hij is teruggekeerd in de kamer. Daar zaten [naam] en [slachtoffer1] aan tafel te praten. Verdachte is naar buiten gelopen en heeft in de achtertuin van de woning bewust en opzettelijk een schot gelost. [medeverdachte] en [slachtoffer1] schrokken daarvan en sprongen beiden op van de tafel. Mevrouw [slachtoffer1] liep in de richting van de keuken en [naam] stond achter de tafel (gezien vanuit de kamer). Verdachte stond bij de hoek van de tafel, wilde gaan zitten, stootte zijn elleboog en toen is het schot afgegaan. Daarop zag verdachte dat [slachtoffer1] raar weg draaide en langzaam langs de muur voor de ingang van de keuken wegzakte. Daarna is het wapen, dat verdachte nog in zijn hand had, opnieuw afgegaan. (...)

Verdachte heeft verklaard dat hij zelf naar het politiebureau is gegaan om zichzelf aan te geven, maar dat zij halverwege door het arrestatieteam werden onderschept. Kennelijk had hij wat langer de tijd nodig om zich aan te geven dan een ander, aldus verdachte.

Verdachte heeft die avond alcohol gedronken en hij vermoed dat dit wel heeft meegespeeld. Hij is een heel ander mens als hij alcohol drink. Hij kijkt anders tegen dingen aan. De angst, die hij al een hele tijd had, is misschien wel erger geworden door de alcohol.

3.4.2

Deze lezing van verdachte wordt op een aantal punten door de getuigenverklaring van [naam], zoals door haar afgelegd ter terechtzitting van 11 mei 2012, bevestigd. Zo heeft zij -onder meer- verklaard dat zij in de nacht van 11 op 12 juni 2011 met verdachte in de woning van [slachtoffer1] is geweest. Verdachte is op een gegeven moment naar buiten gelopen, waarna zij één of twee knallen hoorde. De [naam] en [slachtoffer1] schrokken daarvan en sprongen op. De [naam] liep weg, struikelde en hoorde eerst een knal en vervolgens iets langs haar oor suizen. Daarop is ze naar de wc gerend en hoorde ze nog een knal.

3.4.3

Opzet op een bepaald gevolg, in dit geval opzet op de dood van [slachtoffer1], kan omschreven worden als weten dat het gevolg kan intreden en dit ook willen. Of sprake is van opzet kan de rechtbank afleiden uit de verklaringen van verdachte en uit zijn handelingen. Op grond van de stukken uit het dossier en het verhandelde ter zitting valt niet vast te stellen dat verdachte gericht op [slachtoffer1] heeft geschoten, met het oogmerk haar te doden.

3.4.4

Wel volgt uit de feiten onder 3.3.1 genoemde feiten, te weten de verklaringen van verdachte en de getuige [naam] en uit het Kogelbaanonderzoek, dat verdachte twee keer met een vuurwapen heeft geschoten in een kleine ruimte waarin twee personen voor hem wegvluchtten. Naar algemene ervaringsregels is de kans dat één van deze personen dodelijk wordt getroffen, groot. Nu verdachte desalniettemin zijn wapen heeft afgevuurd, heeft hij de kans op het intreden van dodelijk letsel bewust aanvaard en volgt uit zijn handelen (ten minste) voorwaardelijk opzet op de dood van [slachtoffer1].

3.4.5

Dit zou anders kunnen zijn, indien het scenario van verdachte aannemelijk is, te weten dat het pistool “vanzelf” is afgegaan. Dan zou sprake kunnen zijn van een ongeluk en zou verdachte geen (voorwaardelijk) opzet op de dood van [slachtoffer1] verweten kunnen worden.

De rechtbank stelt vast dat de verdediging deze stelling op geen enkele wijze met feiten of omstandigheden heeft onderbouwd, zodat dit scenario enkel berust op de verklaring van verdachte. Voor de beantwoording van de vraag of verdachtes scenario aannemelijk is, houdt de rechtbank rekening met:

1. het moment waarop verdachte heeft verklaard dat sprake zou zijn van een ongeluk;

2. de (in)consistentie van de verklaringen van verdachte;

3. verdachtes handelen voorafgaand aan en na het schietincident in de [adres];

4. verklaringen van de getuigen [getuige1] en [getuige2].

3.4.5.1 Het moment waarop verdachte heeft verklaard dat sprake zou zijn van een ongeluk.

Getuigen, die verdachte en [naam] die nacht na het incident in een cafetaria in Haalderen zijn tegengekomen, hebben gehoord dat verdachte tegen [naam] zei: “En ik heb mijn moeder doodgeschoten” , of “Ik heb mijn moeder doodgestoken”. Direct na de dood van [slachtoffer1] heeft verdachte gezegd dat hij zijn moeder had gedood, maar niet dat het een ongeluk was.

Tijdens het verhoor in verband met zijn inverzekeringstelling op 12 juni 2011 heeft verdachte iedere betrokkenheid bij de ten laste gelegde feiten ontkend. Hij meldde niet dat er een ongeluk was gebeurd. Ook tijdens zijn eerste verhoor, diezelfde dag, sprak verdachte niet over het feit dat er een ongeluk gebeurd zou zijn. Tijdens het tweede en het derde verhoor heeft verdachte zich op zijn zwijgrecht beroepen. Pas ongeveer een maand na het incident meldde verdachte voor het eerst dat er sprake zou zijn geweest van een ongeluk.

3.4.5.2 De (in)consistentie van de verklaringen van verdachte.

De rechtbank stelt vast dat verdachte in de loop van het onderzoek, maar ook ter terechtzitting van 11 mei 2012 inconsistent en tegenstrijdig heeft verklaard omtrent de feitelijke toedracht van het incident:

- zoals hiervoor is overwogen, meldt verdachte direct na het plegen van het feit in het cafetaria in Haalderen wel dat hij zijn moedertje heeft gedood, maar niet dat sprake was van een ongeluk;

- bij de politie ontkent verdachte in eerste instantie iedere betrokkenheid bij het feit;

- na verloop van een maand verklaarde hij dat hij wel degene was geweest die het pistool op het fatale moment had vastgehad. Toen verklaarde hij dat hij zijn vuist met het pistool op tafel zette en dat opeens het wapen “van zelf afging”;

- vijf dagen later heeft hij verklaard dat hij nog niet aan tafel zat, maar dat hij tegen de tafel stootte, waardoor het schot afging;

- ter terechtzitting van 11 mei 2012 tenslotte, verklaarde verdachte dat het vuurwapen “van zelf en ongewild” afging op het moment dat hij aan de tafel wilde gaan zitten en met zijn elleboog tegen de tafel stootte;

- voorts heeft verdachte op 11 mei 2012 ook wisselend verklaard over de plaats waar [slachtoffer1] zich bevond op het moment dat het eerste schot in de woning viel. Eerst verklaarde hij dat zij op dat moment aan tafel zat, welke verklaring overeenkomt met zijn eerdere verklaring bij de politie , terwijl hij later ter terechtzitting verklaarde dat zij op dat moment tussen de tafel en de scheidingswand stond;

- in de laatste politieverklaringen verklaarde verdachte dat [naam] de schoten zou hebben gelost maar hierop komt hij ter terechtzitting op 11 mei 2012 weer terug;

- verdachte heeft verklaard dat hij onderweg was naar het politiebureau om zich aan te geven, toen hij werd aangehouden. Bij de politie verklaart hij dat hij onderweg was naar het politiebureau om aangifte te doen van vernieling van de auto van [naam];

3.4.5.3 Verdachtes handelen voorafgaand aan en na het schietincident in de [adres].

In het dossier is geen technisch of ander bewijsmateriaal aanwezig dat steun biedt aan de aannemelijkheid van verdachtes stelling dat sprake zou zijn van een ongeluk. Wel zijn er feiten en omstandigheden die de geloofwaardigheid van de lezing van verdachte ondermijnen:

- verdachte lost eerst buiten een schot, naar eigen zeggen uit boosheid en frustratie;

- verdachte heeft verklaard dat hij [slachtoffer1] zag als “zijn moedertje”, maar hij heeft na het schietincident geen ambulance gebeld;

- verdachte heeft na de dood van [slachtoffer1] een schot door de voorruit van de auto gelost , bij Café de Buurman in de grond geschoten en verschillende schoten gelost op [slachtoffer2];

- verdachte heeft het vuurwapen gedumpt en ook nadat op aanwijzing van verdachte intensief is gezocht op de plaats waar hij het vuurwapen zou hebben gedumpt, is het pistool niet terug gevonden. Hierdoor heeft technisch onderzoek de aannemelijkheid van de stelling van verdachte, dat het vuurwapen “vanzelf” afging, niet kunnen bevestigen, noch kunnen ontkrachten;

- de mobiele telefoons van verdachte en [naam] zijn door verdachte na de bewuste avond weggegooid;

- verdachte en [naam] hebben die nacht hun kleding, inclusief de laarzen van [naam], gewassen.

3.4.5.4 Verklaring van de getuigen [getuige1] en [getuige2].

De getuigen [getuige1] en [getuige2] hebben beiden verklaard dat er 5 à 15 minuten tijd heeft gezeten tussen het eerste schot/de eerste schoten en de tweede serie schoten. Dit sluit niet aan bij de lezing van verdachte, die heeft verklaard dat slechts weinig tijd zat tussen het schieten buiten en de fatale schoten in de woning.

3.6.1 De feiten ten aanzien van feit 2

Op grond van de bewijsmiddelen wordt het volgende, dat verder ook niet ter discussie staat, vastgesteld.

3.6.2 Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht de poging moord wettig en overtuigend bewezen met dien verstande dat zij niet bewezen acht dat dit feit tezamen en in vereniging is gepleegd.

3.6.3 Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft vrijspraak bepleit ten aanzien van de zijn cliënt ten laste gelegde poging moord, aangezien er geen sprake is geweest van voorbedachte raad. Zijn cliënt, die zich bedreigd voelde door [slachtoffer2], heeft in paniek en impulsief geschoten en heeft geen tijd gehad voor “kalm beraad en rustig overleg”. Ten aanzien van de poging doodslag heeft hij gesteld dat zijn cliënt geen zuiver opzet heeft gehad op de dood van [slachtoffer2], nu hij deze op heuphoogte heeft beschoten, waardoor het tevens de vraag is of voorwaardelijk opzet bewezen kan worden. Overigens heeft de raadsman zich ten aanzien van de poging doodslag gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

3.6.4 De beoordeling door de rechtbank

Uit de onder 3.6.1 genoemde feiten volgt dat verdachte op [slachtoffer2] heeft geschoten en hem ook heeft geraakt waardoor hij letsel heeft opgelopen, te weten twee doorschoten.

Gelet op het standpunt van het openbaar ministerie en de verdediging moet de rechtbank de volgende vragen beantwoorden:

1. Had verdachte opzet op de dood van [slachtoffer2]?

2. Heeft verdachte het feit met voorbedachte raad gepleegd?

De rechtbank overweegt hieromtrent als volgt.

3.6.4.1

Verdachte heeft ter terechtzitting op 11 mei 2012 verklaard dat:

- hij [verdachte] wordt genoemd;

- hij rechtstreek van café de Buurman naar de flat van [slachtoffer2] is gereden;

- hij weet waar [slachtoffer2] woont;

- hij niet weet waarom hij uitgerekend bij de flat van [slachtoffer2] aankwam;

- [slachtoffer2] er (naar de rechtbank begrijpt: bij de flat van [slachtoffer2]) stond toen verdachte er aankwam;

- [slachtoffer2] zich omdraaide en dat verdachte toen gelijk heeft geschoten;

- hij op de bestuurderstoel in de auto zat, toen hij schoot.

3.6.4.2

Bij de politie heeft verdachte verklaard dat:

- hij zich bedreigd voelde en toen het slachtoffer op hem kwam aflopen niet heeft afgewacht, maar dat hij, zittend in de auto, mikkend op de maagstreek van [slachtoffer2], heeft geschoten;

- hij wist waar [slachtoffer2] woonde en hij wist dat deze straat een doodlopende straat was.

3.6.4.3

De getuige [slachtoffer2] heeft verklaard dat:

- hij (naar de rechtbank begrijpt: in de nacht van 11 op 12 juni 2011) rechtstreeks naar huis is gereden;

- hij de brommer links naast de voordeur parkeerde;

- hij zag dat er 2 mensen in de auto zaten, dat [verdachte] uitstapte aan de bestuurderszijde met een pistool in zijn hand en dat [verdachte] het pistool op hem richtte;

- verdachte op zo'n 5 á 6 meter bij hem vandaan stond;

- hij zei dat verdachte hem niet in zijn gezicht mocht schieten;

- dat hij heeft gezien dat [verdachte]op hem richtte en op hem schoot.

3.6.4.4

De getuige [getuige4] heeft verklaard dat:

- hij op 12 juni 2011 met zijn vriend op de Teersdijk liep en er toen een persoon op een bromfiets voorbij reed;

- hij niet heeft gezien dat die bromfietser daadwerkelijk links van de Teersdijk is afgereden naar die flats van de (adres) toe, maar zich dat pas realiseerde toen hij hem later weer zag bij die flat;

- hij knallen hoorde en begreep dat de knallen van een vuurwapen konden zijn;

- hij naar de flat toe liep en een Renault Twingo rustig zag wegrijden;

- hij echt het idee had dat die man die was neergeschoten, opgewacht was. Het was rustig die nacht. Er was niemand op straat.

3.6.4.5

Verbalisanten hebben gerelateerd dat:

- een Renault Twingo, oud model, donker van kleur, op 12 juni 2011 om 03:58:02 (gecor-rigeerd 3:52:02) uur met gedoofde lichten de parkeerplaats van Café Buurman afreed ;

- de rijtijd van een auto van Café de Buurman naar de flat van [slachtoffer2] tussen de drie minuten en vijftig seconden en vier minuten en tien seconden bedraagt;

- de rijtijd van Café de Buurman naar de ingang van (adres) met de bromfiets waarop [slachtoffer2] reed 5 minuten en 5 seconden bedraagt ;

3.6.4.6

De getuige [slachtoffer2] heeft verklaard dat hij zichzelf herkent op de beelden van het Esso tankstation, gelegen naast café de Buurman van 12 juni 2011 te 04:09 (gecorrigeerd 04:03) uur.

3.6.4.7

Verbalisanten hebben gerelateerd dat:

- naar aanleiding van het schietincident in de nacht van 11 op 12 juni 2011 de jas en de broek van [slachtoffer2] zijn onderzocht;

- er sprake is van een inschotbeschadiging aan de achterzijde en een uitschotbeschadiging aan de voorzijde van de broek;

- sprake is van een inschotbeschadiging aan de linkerzijde en een uitschotbeschadiging aan de rechterzijde van de jas.

3.6.4.8

Verbalisanten hebben gerelateerd dat:

- op 12 juni 2011 onderzoek is verricht voor en in een flatgebouw (adres) te Nijmegen;

- zich in de toegangsdeur van de flat een doorschot bevond (bordje 12);

- het glas van de deur aan de andere zijde van de gang was beschadigd;

- zij middels een sonde, roze kleurig touw en een statief de richting van het schot vaststelden;

- de hoogte van het statief bedroeg 1,40 meter.

De rechtbank stelt vast dat op foto 36 en 38 van de fotomap, gemaakt van de situatie op de plaats van het delict , is te zien dat het roze touw is bevestigd aan de top van het statief dat ongeveer op het midden van de rijweg staat.

De rechtbank heeft zonder noemenswaardige moeite op internet gevonden dat de hoogte van een Renault Twingo uit 1995 142,3 cm bedraagt.

3.6.4.9

Getuige [getuige3] heeft verklaard dat hij de Renault Twingo langs de stoep recht voor de ingang van de flat van [slachtoffer2] heeft zien staan en daarna achteruit heeft zien wegrijden.

De rechtbank stelt voorts vast dat op foto 15 van de fotomap, gemaakt van de situatie op de plaats van het delict, is te zien dat er verspreid over de straat voor de flat vier hulzen en twee kogels zijn gevonden , dat deze plaats afwijkt van de plaats waar de Renault Twingo die nacht volgens zowel verdachte als de getuige [getuige3] stond.

3.7.1 Ten aanzien van het opzet op de dood van [slachtoffer2]

Uit de zojuist genoemde verklaringen van verdachte, zoals afgelegd ter zitting als ook bij de politie, alsmede uit de hierboven opgenomen verklaringen van aangever [slachtoffer2], volgt dat verdachte een aantal keren van korte afstand gericht op [slachtoffer2] heeft geschoten. Uit de aard van deze handeling volgt het opzet van verdachte op de dood van [slachtoffer2]. Dat verdachte op de maag of heuphoogte zou hebben gericht, doet daar niet aan af, nu naar algemene ervaringsregels ook schotwonden in de (onder)buik tot de dood kunnen leiden en verdachte als ongeoefend schutter [slachtoffer2] ook elders had kunnen raken.

3.7.2 Ten aanzien van de voorbedachten raad op de (poging tot) moord op [slachtoffer2]

Verdachte heeft verklaard dat eerder die avond, iemand tegen hem had gezegd: “Jou vinden ze ooit nog wel eens dood onder een brug”. Verdachte had het vermoeden dat deze persoon “bij” [slachtoffer2] hoorde. Hierdoor voelde verdachte zich bedreigd door [slachtoffer2]. Om die reden heeft hij zijn wapen opgehaald en wilde dit bij zich houden om zich veilig te voelen. Verdachte wist waar [slachtoffer2] woonde en hij is rechtstreeks van café de Buurman naar de flat van [slachtoffer2] gereden. Uit het hierboven opgenomen relaas van verbalisanten en de verklaring van de getuige [slachtoffer2] blijkt dat verdachte ongeveer 11 minuten eerder in beeld van de camera’s van het tankstation naast café de Buurman verschijnt dan [slachtoffer2]. Met een brommer is de reistijd op deze afstand iets langer dan met een auto. Mede gelet op de verklaring van de getuige [getuige4], kan het niet anders zijn dan dat verdachte eerder bij de flat is gearriveerd dan [slachtoffer2] en hem daar heeft opgewacht. Daarom hecht rechtbank geen geloof aan de verklaring van verdachte dat hij “bij toeval” voor de flat van [slachtoffer2] kwam en dat [slachtoffer2] daar toen al aanwezig was.

6.1 Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van achttien jaar onvoorwaardelijk, met aftrek van de tijd in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht.

6.2 Het standpunt van de verdediging

Indien de rechtbank tot een bewezenverklaring komt, acht de raadsman de door de officier van justitie geëiste straf te hoog. Een dergelijke straf past bij koelbloedige moord, terwijl verdachte bij beide slachtoffers niet de intentie heeft gehad om het uiteindelijk ingetreden gevolg te bewerkstelligen.

6.3 De beoordeling door de rechtbank

Bij de beslissing over de straf heeft de rechtbank rekening gehouden met: de aard en de ernst van het bewezen verklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, de persoon en de persoonlijke omstandigheden van verdachte, waarbij onder meer is gelet op:

• de justitiële documentatie betreffende verdachte, gedateerd 21 februari 2012;

• een voorlichtingsrapport van Reclassering Nederland, gedateerd 5 september 2011;

• een NIFP briefrapport naar aanleiding van het voorgeleidingsconsult door H.T.J. Boerboom, psychiater d.d. 30 juni 2011;

• een Pro Justitia rapportage opgemaakt door M. Kemink, klinisch psycholoog d.d. 13 september 2011 en door L.H.W.M. Kaiser, psychiater d.d. 14 oktober 2011.

Dr. Kaiser concludeert - samengevat - als volgt. Verdachte is lijdende aan een ziekelijke stoornis in de vorm van een alcohol- en cocaïneverslaving, de laatste in remissie, en een gebrekkige ontwikkeling van zijn geestvermogens in de vorm van vermijdend, narcistisch en borderline persoonlijkheidstrekken. Deze stoornis was aanwezig ten tijde van het ten laste gelegde. Vanuit zijn persoonlijkheidsstoornis is betrokkene snel in paniek, zoals hij zelf schetst en zoals in mindere mate bleek bij het onderzoek, en reageert snel defensief.

Voor het onder 2 ten laste gelegde wordt verdachte, althans indien bewezen, dan ook als licht verminderd toerekeningsvatbaar ingeschat. De kans op herhaling van een dergelijk agressief delict is aanwezig, vooral als verdachte onder invloed is van alcohol.

Verdachte is niet gemotiveerd voor een klinische behandeling. Hij wil ambulante behandeling waarbij het wenselijk is dat hij een delictanalyse en delict preventieplan maakt. Tevens is het nodig dat hij behandeling krijgt voor zijn alcoholgebruik.

Onderzoeker adviseert een strafrechtelijke afdoening waarbij verdachte zelf een ambulante behandeling kan oppakken. Er is, gezien de geringe ernst van de stoornis, geen reden om een juridische maatregel te adviseren.

Drs. Kemink concludeert - samengevat - als volgt.

Er is bij verdachte misbruik van alcohol geconstateerd en een persoonlijkheidsstoornis niet anders omschreven met paranoïde, narcistische en vermijdende trekken, die mogelijk van enige invloed zijn geweest op de gedragskeuzes en gedragingen ten tijde van het ten laste gelegde. Verdachte voelt zich daardoor sneller bedreigd en heeft meer moeite om adequaat met angsten om te gaan. Door misbruik van alcohol worden deze angsten versterkt en de remmingen op zijn gedrag verminderd, waardoor verdachte sneller tot agressief gedrag komt dan normaliter. Er is sprake van licht verminderde toerekeningsvatbaarheid van verdachte ten aanzien van het ten laste gelegde. Niet aan te geven is hoe groot het recidivegevaar is. Onthouding van alcohol en andere drugs zijn hierop wel van invloed. Onderzoeker ziet geen reden voor een juridisch behandelingskader.

In het overleg tussen beide onderzoekers is geconstateerd dat verdachte een onrijpe man is die met name relationele problemen heeft en een onevenwichtig leven leidt. Op tijden imponeert verdachte bij beide onderzoekers als wanhopig, manipulatief, emotioneel en onsamenhangend in zijn verhaal. Beide onderzoekers vinden oplegging van TBS met dwangverpleging niet noodzakelijk.

6.4 De conclusie van de rechtbank

Verdachte is in de nacht van 11 op 12 juni 2011 op gruwelijke wijze tekeer gegaan. Hij was opgefokt en boos en is zijn wapen gaan halen. Met dit wapen heeft hij eerst buiten in de lucht geschoten. Vervolgens heeft twee schoten gelost in de woning van [slachtoffer1]. Door één van de kogels is [slachtoffer1] geraakt. Zij is aan haar verwondingen overleden. Verdachte heeft door zo te handelen niet alleen bij de familie en vrienden van [slachtoffer1], hun moeder, schoonmoeder, zus, oma en vriendin op schokkende wijze uit hun leven gerukt, ook heeft hij de grootst mogelijke inbreuk gemaakt op de persoonlijke integriteit van [slachtoffer1]. Hij heeft immers haar het hoogste goed, het leven, ontnomen.

Verdachte, die reeds eerder is veroordeeld voor geweldsdelicten, heeft zich thans weer schuldig gemaakt aan twee zeer ernstige geweldsdelicten. De rechtbank rekent hem dit zwaar aan. Dergelijke feiten brengen grote onrust teweeg in de maatschappij, veroorzaken een groot gevoel van onveiligheid en schokken de rechtsorde in hevige mate. De deskundigen hebben aangegeven, gezien de geringe ernst van de stoornis van verdachte, geen reden te zien voor een juridische maatregel en adviseren strafrechtelijke afdoening.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, oordeelt de rechtbank dat voor de afdoening van de onderhavige zaak een gevangenisstraf van zeer lange duur passend en geboden is.

Benadeelde partij [benadeelde partij]

De benadeelde partij [benadeelde partij] vordert ter vergoeding van materiële schade een bedrag van € 10.008,55, te vermeerderen met wettelijke rente, alsmede oplegging van een schadevergoedingsmaatregel tot dit bedrag.

Benadeelde partij [slachtoffer2]

De benadeelde partij [slachtoffer2] vordert een bedrag van € 12.483,17, bestaande uit

€ 1.483,17 aan materiële schade en € 11.000,- aan immateriële schade, te vermeerderen met wettelijke rente, alsmede met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

7.1 Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft verzocht de vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij] in zijn geheel toe te wijzen te vermeerderen met wettelijke rente, waarbij tevens de schadevergoedingsmaatregel ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht wordt opgelegd tot dit bedrag, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 85 dagen hechtenis.

7.2 Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich, mocht de rechtbank tot een bewezenverklaring komen, ten aanzien van beide vorderingen gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

Benadeelde partij [benadeelde partij]

De hoogte van de vordering van [benadeelde partij] is niet betwist door verdachte. De rechtbank zal de vordering dan ook in haar geheel toewijzen.

Benadeelde partij [slachtoffer2]

De hoogte van de vordering van [slachtoffer2] is niet betwist door verdachte. De recht¬bank zal de vordering dan ook in haar geheel toewijzen.

Spreekt verdachte vrij van de hem onder feit 1 primair ten laste gelegde moord en het onder feit 3 ten laste gelegde.

Verklaart bewezen dat verdachte het onder feit 1 subsidiair en feit 2 ten laste gelegde heeft begaan.

De beslissing op de vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij]

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan [benadeelde partij], wonende te [woonplaats], te betalen

€ 10.008,55 (tien duizend en acht euro en vijf en vijftig eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 12 juni 2011.

Maatregel van schadevergoeding ad € 10.008,55, subsidiair 85 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer [benadeelde partij], wonende te [woonplaats], te betalen € 10.008,55 (tien duizend en acht euro en vijf en vijftig eurocent) bij gebreke van volledige betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 85 dagen, en bepaalt dat het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 12 juni 2011, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.

De beslissing op de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer2]

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe.

- Veroordeelt de veroordeelde tegen kwijting aan [slachtoffer2], wonende te Nijmegen, te betalen

€ 12.483,17 (twaalf duizend vier honderd en drie en tachtig euro en zeventien eurocent), te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 12 juni 2011.

Maatregel van schadevergoeding ad €12.483, 17 subsidiair 97 dagen hechtenis.

- Legt op aan veroordeelde de verplichting aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer2], wonende te [woonplaats], te betalen € 12.483,17 (twaalf duizend vier honderd en drie en tachtig euro en zeventien eurocent), bij gebreke van volledi¬ge betaling en volledig verhaal te vervangen door hechtenis voor de duur van 97 dagen, en bepaalt dat het te betalen bedrag wordt vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 12 juni 2011, met dien verstande dat de toepassing van de vervangende hechtenis de hiervoor opgelegde verplichting niet opheft.