Rechtbank Amsterdam, 22-07-2015, ECLI:NL:RBAMS:2015:4661, C/13/572663 / HA ZA 14-915

“that, save for the facts stated by me below, if any, I have never been in trouble with the police or the law nor am I, as far as I am aware, currently the subject of criminal investigation”.

[eiser] heeft in de daarvoor bestemde ruimte op het formulier niets ingevuld (behoudens de afkorting voor niet “van toepassing” (“N/A”)).

Op het formulier staat verder, voor zover van belang, het volgende vermeld:

“(…) If we find objections, we will write to inform you accordingly. You will have the right to view the information obtained and you will be given the opportunity to react, within the term mentioned in the letter (circa five business days), by stating your opinion. After that a final decision will be taken, of which you (and if applicable, your employer/agent) will be informed in writing. (...)”.

“Onderwerp

Voorgenomen besluit tot afwijzing inzake uw betrouwbaarheidsonderzoek

Geachte heer [eiser] ,

Met het screeningsformulier van 17 oktober 2013 heeft u [DNB] toestemming gegeven voor het opvragen van Justitiële gegevens met betrekking tot uw persoon. Op grond van de ons beschikbare informatie hebben wij het voornemen u geen toestemming te verlenen om de (beoogde) werkzaamheden voor DNB uit te voeren.

Indien u tegen dit voorgenomen besluit bedenkingen heeft, stellen wij u in de gelegenheid uw zienswijze naar voren te brengen in de vorm van een persoonlijk gesprek. U dient dan uiterlijk op de vijfde werkdag na dagtekening van deze brief een afspraak met ons gemaakt te hebben. (…) Wanneer wij, binnen de gestelde termijn, niets van u vernemen wordt het voorgenomen besluit een definitief besluit.

Hoogachtend,

[DNB]”.

“(…)

Strafbaar feit

Desgevraagd geeft % [ [eiser] , rb] aan dat hij 8 of 9 jr geleden idd te maken heeft gehad met een ID vervalsing. Dit is door de politie onderzocht “ik dacht dat ik toen ook ben gehoord hiervoor”. Op de vraag wat het verhaal er achter is zegt % dat hij het niet meer weet. (…) Onderzoekers geven aan dat als % zijn verhaal niet toelicht, hoe het met het reisdocument zit, we geen goed oordeel kunnen vormen.

“Ik heb niets vervalst”. Desgevraagd hoe hij dan aan een vals ID komt zegt %: “Ik wil niets meer verder zeggen”. % geeft aan dat hij voorheen een ander leven had en dat hij toen mss omging met de verkeerde mensen (of woorden van die strekking). Na nogmaals doorvragen: “Ik kan er geen verklaring voor geven”.

Onderzoekers geven nogmaals aan dat % zijn eigen leven het beste kent en dat wij ons alleen kunnen baseren op de huidige informatie zoals gesteld in de JD. Desgevraagd geeft % aan dat hij dit niet hoeft in te zien, hij gelooft onderzoekers. “Ik heb geen strafblad, ik ben niet veroordeeld. Ik heb niets vervalst”. Na nogmaals doorvragen zegt %: “Ik ben bij de gemeente geweest om mijn ID te verlengen en daar kwamen ze er achter dat de ID vals was. Of hij wist dat het om een vervalst/vals ID gaat, dat weet % niet meer.“ Ik kan me het niet herinneren. Ik kan er geen verhaal van maken, het was een periode van mijn leven”. % is nogmaals uitgelegd dat hij hier de kans krijgt om open en eerlijk te zijn en dat het ons zeer verbaast dat het lijkt alsof % dat niet doet. Na doorvragen blijkt dat % niet meer goed weet waarom hij precies naar de gemeente ging. Of het ging om een nieuwe ID of om een vervanging, weet hij ook niet meer (…).

% geeft uiteindelijk aan dat op het ID die hij bij de gemeente aanreikte een andere foto zat dan die van hem. Hoe dit kan, weet % niet.

Of % kwetsbaar is door zijn gedrag weet % niet. Of % gechanteerd kan worden als hem iets wordt voorgehouden iets te doen of te laten weet hij ook niet.

Desgevraagd zegt % dat KPMG niet weet van het JD feit mbt ID vervalsing, als ze dat hadden geweten dan hadden ze hem wrsl niet in dienst genomen. Desgevraagd zegt % dat als ‘ [naam 1] ’ hierachter komt dat zij hem per direct ontslaan en dat hij geen carrière meer heeft. (…)

% vraagt zich af of wij zijn werkgever informeren, onderzoekers hebben aangegeven dat wij inhoudelijk geen mededelingen doen. Bij een afwijzing delen wij de aanvrager de uitkomst mede. Over de inhoud van het gesprek doen wij geen mededelingen. (…)

% geeft aan dat hij nu al in de problemen zit mbt zijn scheiding en ook met zijn financiën. “Ik zit diep in de schulden, ik zit echt diep in de schulden”. (…)

Of % kwetsbaar is door zijn financiële problemen weet hij niet. Na doorvragen hierop zegt % dat hij dit wrsl niet had moeten zeggen tegen ons.

(…)

Conclusie

Betrokkene heeft zijn justitieel verleden niet goed kunnen/ willen toelichten. % was hierover niet open en eerlijk. Wat zwaar weegt bij onderzoekers is dat % na herhaaldelijk doorvragen niet open is. Hierdoor kunnen onderzoekers geen goed oordeel geven over de situatie vooral als het gaat om een vervalst ID (fraude/bedrog). % is mogelijk vatbaar voor beïnvloeding door kwaadwillenden. (…)

Weging samengevat: er is sprake van een ernstig strafbaar feit (in bezit van vervalst ID bewijs). % heeft in zijn eigen verklaring geen melding gemaakt van de strafbare feiten. Het ontbrak % aan een open houding, een eenduidig verhaal, geen uitgebreide of goede toelichting. Daarmee ontbreekt het aan een geloofwaardige verklaring en zijn we niet in staat het antecedent goed te duiden. Naast het antecedent zit betrokkene volgens eigen zeggen diep in de schulden waardoor hij (mogelijk) kwetsbaar is/kan zijn. Zowel herhaling van het feit als de kwetsbaarheid vormt een veiligheidsrisico voor DNB. Derhalve een afwijzing.”.

“(…)

“Tekst tussen haakjes is letterlijk gezegd door %”

(…)

% vraagt wat ‘onze’ norm is, dat is voor % onduidelijk. Als % onze norm kent dan kan hij het eea beter “snappen”. % is uitleg gegeven dat wij screenen op basis van onze huisregels. Wij bepalen of sprake is van voldoende waarborgen dat % zijn werkzaamheden mag uitvoeren. Sprake is van onvoldoende waarborgen omdat % niet open en eerlijk is geweest ten tijde van het gesprek.

“Negen jaar geleden is er iets gebeurd en dat wordt mij nu zwaar aangerekend”. % heeft hierover verteld afgelopen donderdag en hij was naar zijn mening open. % is verbaasd dat een beslissing door DNB is genomen terwijl wij inhoudelijk het dossier niet kennen.

(…)

“Bij [naam 1] hebben ze nooit direct gevraagd of ik met politie/justitie te maken heb gehad, als ze dat wel hadden gedaan dan had ik het gezegd”. Deze uitspraak van % staat haaks op wat % aangeeft op het screeningsformulier van DNB, % wordt daadwerkelijk hiernaar gevraagd, % vult bij deze vraag niets in , hierna volgt een brief van DNB met een voorgenomen afwijzing, % krijgt dan nogmaals een kans om openheid te geven ten tijde van het gesprek die daarop volgt en vervolgens blijkt dat % nog steeds geen openheid geeft over zijn JD feiten. “Ik heb erover heen gelezen”. “Een mens is geen machine, er vallen soms gaten”. % heeft veel meegemaakt in zijn leven, vooral in de die week ten tijde van het gesprek. “Weet u de impact op mijn leven nav het gesprek met jullie en de beslissing daarop?” Aangegeven wordt dat dat % dit aan zichzelf kan verwijten omdat hij zelf geen openheid van zaken heeft gegeven. (…)

% vraagt wat nu de grond is van zijn afwijzing? Aangegeven wordt dat DNB een veiligheidsrisico voorziet. Vragen die aan % zijn gesteld zijn niet open en eerlijk beantwoord. Hierdoor kan geen goede beoordeling gedaan worden. Hierdoor is sprake van onvoldoende waarborgen, ook is mogelijk sprake van kwetsbaarheden. Desgevraagd wordt % verteld dat DNB geen schriftelijke bevestiging opmaakt in het kader van de afwijzing, deze heeft % immers zojuist mondeling ontvangen.”.

“dat u niet eerlijk bent, er zijn onvoldoende waarborgen, er is een mogelijkheid dat er kwetsbaarheden zijn en dus bent u een veiligheidsrisico”.

[eiser] heeft in het verslag vastgelegd dat de medewerkers van DNB hem een leugenaar hebben genoemd.

Ook heeft [eiser] in zijn verslag de volgende passage opgenomen:

“ [eiser] : Kunt u bevestigen, dat ik vanwege de justitiële gegevens ben afgewezen?

DNB: Nee, dat ga ik niet bevestigen. Ik ga niks bevestigen.”.

“(…)

[naam 1] verwijt [eiser] dat hij het screeningsformulier verkeerd heeft ingevuld, door (in strijd met de waarheid) te verklaren dat hij nog nooit met de politie of justitie in aanraking is geweest. Voorts verwijt zij [eiser] dat hij de inhoud van de brief van DNB van 22 oktober 2013 voor [naam 1] heeft verzwegen en dat hij na ontvangst van die brief is blijven doorwerken aan het project. [eiser] heeft geen inzicht willen geven in het voorval met justitie uit het verleden. Na doorvragen is [eiser] met niet meer gekomen dan dat het ging om een “akkefietje” bij een gemeente waarvoor geen straf of boete is opgelegd. (…)

Beoordeling

[eiser] heeft in het verweerschrift en tijdens de mondelinge behandeling omstandig uiteengezet dat hij een betrouwbaar, integer en professioneel werknemer is. Op zich heeft de kantonrechter weinig reden hieraan te twijfelen, doch dat gaat langs de kern van de zaak.

Waar het [naam 1] met name om gaat is dat [eiser] is blijven doorwerken op het project, terwijl hij (door de brief van DNB van 22 oktober 2013) wist dat DNB bij de screening op iets was gestuit, zodanig dat DNB voornemens was hem op die grond niet (langer) tot het project toe te laten. En voorts dat hij, na de ontvangst van de brief van DNB, dit niet onmiddellijk aan [naam 1] heeft gemeld.

De kantonrechter is van oordeel dat [naam 1] hiervan terecht een punt heeft gemaakt. Zij mag van een werknemer verwachten dat dit soort zaken onmiddellijk worden gemeld, waarbij dan besproken kan worden hoe hiermee om te gaan. (…)

[eiser] heeft er met recht op gewezen dat hij niet verplicht is aan [naam 1] inzage te geven over wat er dan precies op het justitiële vlak heeft gespeeld. De andere kant van de medaille is dat hij, als hij [naam 1] niet informeert, niet van [naam 1] kan verwachten dat deze onvoorwaardelijk partij kiest voor [eiser] in diens “strijd” tegen de beslissing van DNB.

Aan [eiser] kan overigens worden toegegeven dat DNB wel wat slordig lijkt te zijn omgegaan met de screeningsprocedure door [eiser] eerst tot het project toe te laten, pas daarna de screening te doen, en vervolgens (na het voornemen te hebben uitgesproken [eiser] verder te weigeren) aan hem nog veiligheidscodes toe te laten komen, waarmee hij elektronische toegang bleef houden tot het project.

Het [hiervoor] vermelde doet echter, naar het oordeel van de kantonrechter, niet af aan de verplichting van [eiser] om de ontvangst van de brief van DNB aan [naam 1] te melden.

(…)”.

“(…)

Een van die antecedenten staat op uw justitieel uittreksel gekwalificeerd als fraude/bedrog (het in het bezit hebben van een vals reisdocument). Deze gegevens waren aanleiding voor de afdeling Beveiliging en transport u uit te nodigen voor een gesprek teneinde u in de gelegenheid te stellen een toelichting te geven op de antecedenten en de reden waarom u deze niet heeft gemeld.

Zowel in het gesprek op 7 november 2013 als in het gesprek op 12 november 2013 heeft u, ondanks herhaald aandringen van DNB-zijde niet inhoudelijk willen reageren dan wel op onderdelen tegenstrijdige verklaringen afgelegd. Voorts heeft u aangegeven dat u in grote financiële problemen verkeerde. De antecedenten, het niet vermelden daarvan, het niet willen of kunnen verstrekken van een adequate toelichting en de vermelding van uw financiële problemen hebben er in samenhang met de uiterst gevoelige en vertrouwelijke aarde van uw werkzaamheden toe geleid, dat DNB geen andere conclusie kon trekken dan dat continuering van die werkzaamheden en uw aanwezigheid op het terrein van DNB een onaanvaardbaar veiligheidsrisico zouden opleveren. (…)”.