Parket bij de Hoge Raad, 09-04-2013, BZ6521, 12/02390 J

Conclusie inzake:

[Verdachte]

1. Het Gerechtshof te Arnhem heeft bij arrest van 18 april 2012 verdachte wegens "poging tot diefstal door twee of meer verenigde personen, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak" veroordeeld tot een werkstraf voor de duur van 28 uren, subsidiair 14 dagen jeugddetentie en tot jeugddetentie voor de duur van 23 dagen waarvan 14 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren. Voorts heeft het Hof de teruggave aan verdachte gelast van een paar Nike schoenen. Het Hof heeft tevens de tenuitvoerlegging gelast van een eerder voorwaardelijk opgelegde taakstraf bestaande uit een werkstraf voor de duur van 40 uren, subsidiair 20 dagen jeugddetentie.

2. Tegen deze uitspraak is namens verdachte cassatieberoep ingesteld.

3. Namens verdachte heeft mr. Th. J. Kelder, advocaat te 's-Gravenhage, twee middelen van cassatie voorgesteld.

4. Het eerste middel

4.1. Het middel klaagt dat het Hof het verzoek tot het horen van [betrokkene 1] ten onrechte, althans onvoldoende gemotiveerd, heeft verworpen.

4.3. Het verzoek tot het horen van voornoemde getuige is een verzoek als bedoeld in art. 418 lid 1 Sv. Maatstaf bij een dergelijk verzoek is het verdedigingsbelang. In de overweging dat het horen van de getuige niet van belang is voor enige door het Hof te nemen beslissing, ligt het oordeel besloten dat de verdediging redelijkerwijs niet in zijn belangen wordt geschaad door het achterwege blijven van het bedoelde getuigenverhoor. Bij een verhoor dat niets relevants kan opleveren, moet de verdediging immers geacht worden geen belang te hebben. Derhalve kan niet worden gezegd dat het Hof bij de afwijzing van het verzoek een onjuiste maatstaf heeft gehanteerd.

4.4. Het oordeel van het Hof is evenmin onbegrijpelijk. Door de raadsvrouwe is aangevoerd dat zij de getuige wil vragen of zij bij haar verklaring blijft en of zij verdachte heeft herkend als één van de jongens die bij het feit betrokken is geweest. Daarbij geeft de raadsvrouwe te kennen dat zij begrijpt dat het feit zich al weer enige tijd geleden heeft afgespeeld. Het Hof heeft het kennelijk en niet onbegrijpelijk niet waarschijnlijk geacht dat de getuige, die bij de politie heeft verklaard dat zij "de jongens" niet goed heeft gezien, zich opeens "meer" zou herinneren over het voorval. Het is bovendien de vraag wat de waarde van dat "meer" uit een oogpunt van relevantie en betrouwbaarheid zou kunnen zijn.

4.5. Het middel faalt.

5. Het tweede middel

5.1. Het middel behelst de klacht dat het Hof ten onrechte bij de strafoplegging acht heeft geslagen op een niet-onherroepelijke veroordeling.

5.3. Bij de stukken van het geding bevindt zich een de verdachte betreffend uittreksel justitiële documentatie van 21 maart 2012. Uit dat uittreksel blijkt dat de verdachte eerder onherroepelijk is veroordeeld wegens vermogensdelicten. Tegen de eerste volzin van de hierboven geciteerde overweging richt het middel zich dan ook terecht niet. Het keert zich tegen de tweede volzin, waarin gewag wordt gemaakt van een veroordeling die na de pleegdatum van het bewezenverklaarde feit (te weten 3 november 2010) is uitgesproken. In de toelichting op het middel wordt aangevoerd dat de op pagina 5 van het uittreksel genoemde beslissing ten tijde van het arrest niet onherroepelijk was. De steller van het middel doelt kennelijk op de beslissing van de Politierechter Arnhem van 15 februari 2012 waarbij verdachte wegens twee feiten, beide "poging tot diefstal door twee of meer verenigde personen waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak", is veroordeeld tot 12 weken gevangenisstraf waarvan 48 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren. Blijkens het uittreksel heeft verdachte tegen deze beslissing op 24 februari 2012 een rechtsmiddel ingesteld. (2) Op het uittreksel is naast dit feit met de hand een kruisje gezet met "63", waarmee art. 63 Sr lijkt te zijn bedoeld.

5.4. In het bewuste uittreksel justitiële documentatie is op pagina 3 onder het kopje "openstaande zaken betreffende misdrijven" opgenomen dat verdachte op 28 februari 2012 door de meervoudige strafkamer te Arnhem is veroordeeld tot dertig dagen jeugddetentie. Voorts is met betrekking tot de status opgenomen "onherroepelijk 28 februari 2012". Achter deze registratie staat eveneens een met de hand geschreven kruisje. Merkwaardig is dat deze registratie niet vermeldt voor welk(e) feit(en) verdachte is veroordeeld, wat de kwalificatie van het feit is, wat de pleegdatum en -plaats van het feit zijn en welk proces-verbaal van politie betrekking heeft op het feit.(3) Nu de kwalificatie ontbreekt, terwijl het Hof spreekt van veroordeling wegens een poging tot woninginbraak, kan het Hof op deze veroordeling niet het oog hebben gehad. In het uittreksel zijn geen andere recente veroordelingen van verdachte opgenomen dan de hiervoor genoemde.

5.5. Toch meen ik dat het middel niet tot cassatie kan leiden. Ik zou het er namelijk voor willen houden dat het berust op een onjuiste lezing van 's Hofs arrest. De tweede volzin kan bezwaarlijk gezien worden als een nadere specificatie van de eerste, waarin ten nadele van de verdachte met recidive wordt rekening gehouden. Dat de verdachte na het plegen van het feit opnieuw is veroordeeld is op zich niet iets wat de verdachte extra zwaar valt aan te rekenen, nu die veroordeling ook een feit kan betreffen dat daarvoor al was gepleegd. Kennelijk heeft het Hof met de tweede volzin tot uitdrukking willen brengen dat en waarom art. 63 Sr, dat door het Hof als toepasselijk artikel is aangehaald, van toepassing is. Ik teken daarbij aan dat art. 63 Sr ook eist dat met onherroepelijke veroordelingen rekening wordt gehouden.

5.6. Het middel faalt.

6. Beide middelen falen en kunnen worden afgedaan met de aan art. 81 RO ontleende motivering.

7. Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen, heb ik niet aangetroffen.

8. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.

AG