Parket bij de Hoge Raad, 12-04-2011, BP4607, 09/04717

Conclusie inzake:

[Verdachte]

1 Het Gerechtshof te 's-Gravenhage heeft bij arrest van 16 juni 2009 verdachte wegens 1. "Opzettelijk en wederrechtelijk enig goed dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort, vernielen", 2. "In de woning, bij een ander in gebruik, wederrechtelijk binnendringen" en 4. "Mishandeling" veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van drie maanden, waarvan twee maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren. Het Hof heeft als bijzondere voorwaarde gesteld dat verdachte gedurende de proeftijd niet in eigen persoon op enige wijze contact zal opnemen met [betrokkene 1]. Voorts heeft het Hof de vordering van [betrokkene 1], benadeelde partij, gedeeltelijk toegewezen tot een bedrag van € 265,- en verdachte dienaangaande een schadevergoedingsmaatregel opgelegd, een en ander zoals in het arrest vermeld.

2.1 Namens verdachte heeft Mr. A.H.J. Bals, advocaat te Kloetinge, beroep in cassatie ingesteld. Mr. B. Vermeirssen, advocaat te Goes, heeft een schriftuur ingezonden, houdende één middel van cassatie.

2.2 Namens de benadeelde partij [betrokkene 1] heeft Mr. M.W. Dieleman, advocaat te Middelburg, een schriftuur ingezonden, houdende één middel van cassatie.

3.1 Het namens de verdachte voorgestelde middel klaagt over het opgelegde contactverbod. Het Hof zou in strijd met art. 359 lid 5 Sv de bijzondere voorwaarde niet hebben gemotiveerd en deze zou (daardoor) verbazing wekken.

3.2 De bewezenverklaring houdt samengevat in dat verdachte op 18 maart 2007 het slachtoffer, zijn ex-partner, heeft mishandeld en dat hij op 25 juli 2007 wederrechtelijk haar woning in Middelburg is binnengedrongen, waarbij hij de ruit van de achterdeur heeft vernield.

3.3 Voor wat betreft het procesverloop is het volgende van belang. In eerste aanleg heeft de Politierechter, overeenkomstig de vordering van de officier van justitie, verdachte ter zake van het onder 1, 2 en 4 tenlastegelegde veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee maanden, waarvan één voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar onder de bijzondere voorwaarde van een wijkverbod voor de Magistraatwijk, Erasmuswijk en Reijershove te Middelburg. In hoger beroep heeft de advocaat-generaal ter zitting van 2 juni 2009 voor de feiten 1, 2 en 4 gevorderd een gevangenisstraf van drie maanden, waarvan twee maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar en dezelfde bijzondere voorwaarde als opgelegd in eerste aanleg. De raadsman heeft ter zitting aangevoerd dat het opleggen van een wijkverbod niet meer nodig is, nu het slachtoffer is verhuisd en er voor haar geen dreiging meer is.(1)

3.4 Volgens de steller van het middel, die ook bij het Hof de verdediging heeft gevoerd, is op de zitting van 2 juni 2009 ter onderbouwing van de stelling dat verdachte geen bedreiging meer vormt voor het slachtoffer ook aangevoerd dat verdachte een nieuwe relatie heeft. Hiervan blijkt evenwel niet uit het proces-verbaal, dat de kenbron is van hetgeen is voorgevallen ter terechtzitting. Het moet er dus voor worden gehouden dat de nieuwe relatie van verdachte niet naar voren is gebracht als argument voor het ontbreken van de noodzaak van een wijkverbod.

Het hof heeft de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en op grond van de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan is gebleken uit het onderzoek ter terechtzitting.

Daarbij heeft het hof in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

De verdachte heeft een ruit van de achterdeur van de woning van zijn ex-partner vernield en is vervolgens wederrechtelijk haar woning binnengedrongen. Tevens heeft hij haar bij een eerdere gelegenheid mishandeld. Door aldus te handelen heeft de verdachte inbreuk gemaakt op de lichamelijke integriteit van het slachtoffer en voor schade en ongerief gezorgd.

Blijkens een hem betreffend uittreksel Justitiële Documentatie d.d. 18 mei 2009, is de verdachte meermalen veroordeeld voor het plegen van soortgelijke en andersoortige feiten. Dat heeft hem er kennelijk niet van weerhouden de onderhavige feiten te plegen.

Het hof is van oordeel dat een deels onvoorwaardelijke gevangenisstraf van navermelde duur een passende en geboden reactie vormt."

4.1 Het namens de benadeelde partij [betrokkene 1] voorgestelde middel klaagt over de afwijzing van haar vordering, voor zover die betrekking heeft op de gestelde immateriële schade ten gevolge van het onrechtmatig binnendringen door verdachte in haar woning (feit 2).

4.2 [betrokkene 1] heeft in eerste aanleg een voegingsformulier ingediend, waarmee zij een bedrag van € 265,- heeft gevorderd ter vergoeding van schade als gevolg van de mishandeling door verdachte op 18 maart 2007 (feit 4). Aanvullend hierop heeft haar raadsman bij fax van 6 maart 2008 de vordering aldus uitgebreid, dat die ook ziet op de schade geleden wegens het wederrechtelijk binnentreden door verdachte in de woning van [betrokkene 1] op 25 juli 2007 (feit 2), en in totaal € 530,- immateriële schadevergoeding gevorderd. Ter terechtzitting in eerste aanleg heeft de raadsman van verdachte aangevoerd dat deze vordering slechts ten aanzien van feit 4 kan worden toegewezen. Conform de vordering van de officier van justitie heeft de Politierechter aannemelijk geacht dat de benadeelde partij ten gevolge van de feiten 2 en 4 schade heeft geleden tot een bedrag van € 530,-. De vordering is geheel toegewezen. In hoger beroep heeft de benadeelde partij haar vordering gehandhaafd op het in eerste aanleg toegewezen bedrag. Blijkens het proces-verbaal van de zitting op 2 juni 2009 heeft de benadeelde partij aangevoerd dat verdachte moet ophouden met haar lastig te vallen en dat zij aan zijn handelen niet gering blijvend letsel heeft opgelopen. Het proces-verbaal vermeldt voorts dat verdachtes raadsman de vordering (deels) heeft betwist en dat de advocaat-generaal heeft gevorderd dat zij wordt toegewezen.

Voor het overige zal de vordering worden afgewezen."

5 Het eerste middel faalt en kan worden afgedaan met de aan art. 81 RO ontleende motivering. Ambtshalve heb ik geen grond aangetroffen die tot vernietiging aanleiding behoort te geven. Het namens de benadeelde partij voorgestelde middel slaagt.

6 Deze conclusie strekt ertoe dat de Hoge Raad de bestreden uitspraak zal vernietigen voor wat betreft de beslissing op de vordering van de benadeelde partij [betrokkene 1] en de oplegging van de schadevergoedingsmaatregel en de zaak zal terugwijzen naar het Gerechtshof te 's-Gravenhage opdat op het bestaande hoger beroep opnieuw op die vordering en inzake de oplegging van de schadevergoedingsmaatregel wordt beslist.

AG