Parket bij de Hoge Raad, 21-04-2009, BH5174, 07/10114

Conclusie inzake:

[Verzoeker = verdachte]

1. De enkelvoudige kamer van het hof te Amsterdam, zitting houdende te Arnhem, heeft bij arrest van 29 juni 2007 verzoeker wegens onverzekerd rijden veroordeeld tot hechtenis voor de duur van twee weken en ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de duur van zes maanden.

2. Namens verzoeker heeft mr. D.I.A. Schröder, advocaat te Utrecht, bij schriftuur één middel van cassatie voorgesteld.

3. Deze zaak hangt samen met een andere zaak tegen verzoeker met nr. 07/10102, waarin ik vandaag eveneens concludeer.

4. Het middel behelst de klacht dat het hof het verzoek tot aanhouding van het onderzoek ter terechtzitting heeft afgewezen op gronden die deze afwijzing niet kunnen dragen, althans de afwijzing onvoldoende met redenen heeft omkleed.

6. Het op de terechtzitting in hoger beroep gedane verzoek van de raadsman van verzoeker tot schorsing van het onderzoek ter terechtzitting, is een verzoek als bedoeld in art. 281, eerste lid, Sv in verbinding met art. 328 Sv en art. 415 (oud) Sv. Maatstaf voor de beoordeling van een zodanig verzoek is ingevolge art. 281, eerste lid, Sv in verbinding met art. 415 (oud) Sv of het belang van het onderzoek de schorsing vordert.

7. In de hiervoor onder 5 sub v weergegeven overwegingen van het hof ligt als zijn oordeel besloten dat het hof het verzoek tot schorsing van het onderzoek ter terechtzitting heeft afgewezen, omdat het belang van het onderzoek de schorsing niet vorderde. Aldus heeft het hof de juiste maatstaf toegepast.

9. Bij het voorgaande moet in aanmerking worden genomen dat een verdachte die een verzoek tot aanhouding van de behandeling van de zaak doet of laat doen, er - ook in geval deze zich beroept op ziekte - in beginsel niet van uit mag gaan dat zijn verzoek zonder meer zal worden ingewilligd. Het staat immers ter beoordeling van de rechter of hij de aangevoerde reden aannemelijk en van voldoende gewicht acht en of het belang van een behoorlijke strafvordering de voorrang moet hebben boven het belang van de verdachte bij aanhouding. In de regel mag daarom van hem worden gevergd dat hij zich op de hoogte stelt van het al dan niet doorgaan van de behandeling van de zaak, althans dat hij er zorg voor draagt dat hij daaromtrent kan worden geïnformeerd alsook dat hij ter staving van het verzoek alsnog de gegevens kan verstrekken die de rechter met het oog op de te nemen beslissing wenselijk acht. Aan de rechter staat het vrij om indien een verzoek onvoldoende door bewijsstukken is gestaafd of indien aan diens verlangen tot aanvulling niet of niet genoegzaam is voldaan, daaraan gevolgtrekkingen te verbinden. Oordelen en beslissingen daarover kunnen in cassatie slechts op hun begrijpelijkheid worden getoetst.(2)

10. In de hiervoor onder 5 sub v weergegeven afwijzing door het hof van het verzoek tot schorsing van het onderzoek ter terechtzitting ligt als zijn oordeel besloten dat in dit geval het belang van de strafvordering - hetwelk omvat een afdoening binnen een redelijke termijn van de zaak - diende te prevaleren boven het belang van verzoeker om bij de behandeling van zijn zaak ter terechtzitting aanwezig te zijn. Het hof heeft daartoe overwogen dat verzoeker geen medische verklaring kan overleggen. Dat oordeel geeft in het licht van hetgeen hiervoor onder 8 en 9 is uiteengezet geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is niet onbegrijpelijk, in aanmerking genomen dat de raadsman van verzoeker ter onderbouwing van het verzoek enkel heeft aangevoerd dat de broer van verzoeker hem heeft gebeld en hem heeft medegedeeld dat verzoeker ziek is,(3) dat de raadsman van verzoeker voorts heeft medegedeeld dat hij van verzoeker zelf niets meer heeft vernomen en dat hij niet uitdrukkelijk is gemachtigd door verzoeker om de verdediging te voeren en dat verzoeker zelf niet heeft gereageerd op de dagvaarding om te verschijnen op de terechtzitting van het hof.(4) Mede gelet op (de eenvoud van) het tenlastegelegde feit en de in het dossier aanwezige bewijsmiddelen daarvoor en/of op het detentieverleden van verzoeker had hij bovendien zijn raadsman op de valreep kunnen machtigen relevant verweer te voeren.

11. Het middel faalt en kan worden afgedaan met de aan art. 81 RO ontleende overweging. Ambtshalve gronden waarop Uw Raad de aangevallen beslissing zou moeten vernietigen heb ik niet aangetroffen.

12. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.

A-G