Hoge Raad, 25-03-2003, AF5388, 01890/02

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

1. De bestreden uitspraak

Het Hof heeft in hoger beroep - met vernietiging van een vonnis van de Arrondissementsrechtbank te Utrecht van 23 juni 2000 - de verdachte vrijgesproken van het hem bij inleidende dagvaarding onder 3 en 4 primair tenlastegelegde en hem voorts ter zake van 1. en 2. "verkrachting, meermalen gepleegd" en 4 subsidiair "doodslag" veroordeeld tot achttien jaren gevangenisstraf en bevolen dat de verdachte ter beschikking zal worden gesteld met bevel tot verpleging van overheidswege.

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van het eerste middel

3.1. Het middel behelst de klacht dat ten aanzien van de onder 4 subsidiair bewezenverklaarde doodslag uit de gebezigde bewijsmiddelen niet kan volgen dat het slachtoffer door een jegens haar gepleegde gewelddaad door de verdachte opzettelijk van het leven is beroofd.

3.2. Het Hof heeft aan zijn beslissing nadere bewijsoverwegingen ten grondslag gelegd, die voorzover van belang in de conclusie van de Advocaat-Generaal zijn weergegeven onder 4. Uit die overwegingen volgt dat het Hof, met verwijzing naar zijn vaststellingen omtrent onder meer de omgeving en de tijd van de verdwijning van het slachtoffer, de vondst in de bossen van haar met takken afgedekte fiets, de onder haar kleding aangetroffen sporen van naaldbomen en de omstandigheid dat zij met ontbloot onderlichaam is gevonden, als vaststaand heeft aangenomen dat het slachtoffer door geweld van het leven is beroofd. Voorts heeft het Hof de betrokkenheid van de verdachte bij dat geweldsdelict afgeleid uit de gebezigde bewijsmiddelen - in de conclusie verkort weergegeven onder 8 -, voorzover inhoudende dat de verdachte rondom de tijd van de verdwijning van het slachtoffer is gesignaleerd nabij het bosperceel waar haar fiets is gevonden, dat aan het rechterhandvat van de fiets de geur is aangetroffen van de verdachte, dat DNA-materiaal is gevonden onder de nagels van het slachtoffer overeenkomende met het DNA-profiel van de verdachte en dat hij daags na de verdwijning is gesignaleerd in zijn op de Galgenwaard langs het water van de Grote Heycop geparkeerde auto, het water waarin later het slachtoffer is gevonden.

3.3. Met het middel is kennelijk bedoeld naar voren te brengen dat de gebezigde bewijsmiddelen geenszins de mogelijkheid uitsluiten dat het slachtoffer in een poging te vluchten is komen te vallen en daardoor is gestorven. Een dergelijke stelling kan niet voor het eerst in cassatie worden betrokken. Voor het overige geldt dat, afgezien van hier niet aan de orde zijnde gevallen, ter beoordeling van de cassatierechter slechts staat of hetgeen is bewezenverklaard uit de gebezigde bewijsmiddelen kan worden afgeleid. Het antwoord op die vraag luidt bevestigend.

3.4. Het middel faalt.

4. Beoordeling van de overige middelen

De middelen kunnen niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien art. 81 RO, geen nadere motivering nu de middelen niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

5. Ambtshalve beoordeling van de bestreden uitspraak

5.2. Gelet op de kwalificatie "doodslag", die het Hof heeft gegeven aan het onder 4 subsidiair bewezenverklaarde feit, moet worden aangenomen dat het Hof als gevolg van een kennelijke misslag art. 289 Sr in plaats van art. 287 Sr als wettelijk voorschrift waarop de strafoplegging berust, heeft vermeld.

6. Slotsom

Nu de middelen niet tot cassatie kunnen leiden, terwijl de Hoge Raad geen andere dan de hiervoor onder 5 genoemde gronden aanwezig oordeelt waarop de bestreden uitspraak ambtshalve zou behoren te worden vernietigd, brengt hetgeen hiervoor is overwogen mee dat als volgt moet worden beslist.

7. Beslissing

Dit arrest is gewezen door de vice-president W.J.M. Davids als voorzitter, en de raadsheren G.J.M. Corstens en B.C. de Savornin Lohman, in bijzijn van de waarnemend-griffier L.J.J. Okker-Braber, en uitgesproken op 25 maart 2003.