Hoge Raad, 04-04-2003, AF3061, C01/251HR

4 april 2003

Eerste Kamer

Nr. C01/251HR

JMH

1. Het geding in feitelijke instanties

Verweerster in cassatie - verder te noemen: Paperclip - heeft bij exploit van 13 december 1999 eiser tot cassatie - verder te noemen: [eiser] - gedagvaard voor de Kantonrechter te Amersfoort en gevorderd bij vonnis, voor zoveel mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, [eiser] te veroordelen om aan Paperclip te voldoen een bedrag van pro resto ƒ 12.752,61, vermeerderd met de wettelijke rente over het restant van de hoofdsom vanaf 19 november 1999 tot aan de dag der algehele voldoening, een en ander voorzover de som van deze bedragen het bedrag van ƒ 10.000,-- niet te boven zal gaan.

[Eiser] heeft de vordering bestreden.

De Kantonrechter heeft bij rolbeschikking van 17 mei 2000 Paperclip om nadere informatie verzocht. Bij vonnis van 27 september 2000 heeft de Kantonrechter [eiser] veroordeeld tot betaling aan Paperclip van de wettelijke rente over ƒ 23.708,25 vanaf 27 augustus 1998 tot 28 oktober 1998, over ƒ 18.708,25 vanaf 28 oktober 1998 tot 23 december 1998, over ƒ 9.000,-- vanaf 23 december 1998 tot 3 maart 1999 en over ƒ 6.000,-- vanaf 3 maart 1999 tot 8 mei 1999, alsmede ƒ 3.205,23, en het meer of anders gevorderde afgewezen.

Tegen dit vonnis heeft [eiser] hoger beroep ingesteld bij de Rechtbank te Utrecht.

Paperclip heeft vervolgens een incidentele conclusie tot niet-ontvankelijkverklaring van [eiser] in zijn hoger beroep genomen.

[Eiser] heeft geconcludeerd tot afwijzing van de incidentele vordering.

Bij vonnis van 9 mei 2001 heeft de Rechtbank [eiser] niet-ontvankelijk verklaard in zijn hoger beroep.

Het vonnis van de Rechtbank is aan dit arrest gehecht.

2. Het geding in cassatie

Tegen het vonnis van de Rechtbank heeft [eiser] beroep in cassatie ingesteld. De cassatiedagvaarding is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

Tegen de niet verschenen Paperclip is verstek verleend.

[Eiser] heeft de zaak doen toelichten door zijn advocaat.

De conclusie van de Advocaat-Generaal E.M. Wesseling-van Gent strekt tot vernietiging en verwijzing.

3. Beoordeling van het middel

3.1 In cassatie kan worden uitgegaan van de feiten die zijn vermeld in de conclusie van de Advocaat-Generaal onder 1.1 - 1.8.

3.3 De onderdelen 1.1 en 1.2 zijn gericht tegen dit oordeel en voeren het volgende aan. Met haar oordeel dat het [eiser] niet meer vrijstond op 20 december 2000 een tweede appeldagvaarding (met aanzegging van een nieuwe rechtsdag) aan Paperclip te doen betekenen, heeft de Rechtbank blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting. De Rechtbank miskent dat het de partij, die in hoger beroep wenst te gaan, vrijstaat het beroep voor de tweede maal aanhangig te maken, mits binnen de appeltermijn, althans dat appellant deze vrijheid heeft, wanneer de eerste door hem uitgebrachte dagvaarding geen effect heeft gehad, zoals in het onderhavige geval.

Voorts is onjuist of onbegrijpelijk, aldus de onderdelen, dat de Rechtbank oordeelt dat de herstelexploiten niet met bekwame spoed zijn uitgebracht, nu er slechts sprake is van één herstelexploit en het tweede exploit van dagvaarding binnen de appeltermijn is uitgebracht. Ook is het oordeel onjuist of onbegrijpelijk dat de termijn van veertien dagen om een processueel verzuim te herstellen, zowel na het uitbrengen van de eerste appeldagvaarding van 9 oktober 2000, als na het betekenen van het herstelexploit van 2 november 2000 is overschreden.

vernietigt het vonnis van de Rechtbank te Utrecht van 9 mei 2001;

verwijst de zaak naar deze Rechtbank ter verdere behandeling en beslissing;

veroordeelt Paperclip in de kosten van het geding in cassatie, tot op deze uitspraak aan de zijde van [eiser] begroot op € 372,61 aan verschotten en € 1.590,-- voor salaris.