Hoge Raad, 19-11-2002, AE1171, 01084/01

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

1. De bestreden uitspraak

Het Hof heeft in hoger beroep - met vernietiging van een vonnis van de Politierechter in de Arrondissementsrechtbank te Arnhem van 2 april 1999 - de verdachte ter zake van "het medeplegen van: handelen in strijd met artikel 26, eerste lid van de Wet wapens en munitie, begaan met betrekking tot meer dan één vuurwapen van categorie III (oud)" en "het medeplegen van: handelen in strijd met artikel 26, eerste lid van de Wet wapens en munitie (oud)" veroordeeld tot één maand gevangenisstraf, voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren, alsmede tot een geldboete van éénduizend gulden, subsidiair twintig dagen hechtenis.

2. Geding in cassatie

3. Beoordeling van het eerste en het zevende middel

Voor onderzoek door de cassatierechter komen alleen in aanmerking middelen van cassatie als bedoeld in art. 437 Sv. Als een zodanig middel kan slechts gelden een stellige en duidelijke klacht over de schending van een bepaalde rechtsregel en/of het verzuim van een toepasselijk vormvoorschrift door de rechter die de bestreden uitspraak heeft gewezen. Het eerste en het zevende middel voldoen niet aan dit vereiste, zodat zij onbesproken moeten blijven.

4. Beoordeling van het tweede middel

4.1. Het middel behelst onder meer de klacht dat de redelijke termijn als bedoeld in art. 6, eerste lid, EVRM in de cassatiefase is overschreden.

De middelen kunnen niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien art. 81 RO, geen nadere motivering nu de middelen niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

6. Beoordeling van het vijfde middel

6.1. Het middel behelst onder meer de klacht dat de verdachte door het Hof is veroordeeld op grond van bepalingen die niet overeenkomstig de notificatierichtlijn 94/10/EG aan de Europese Commissie zijn medegedeeld en derhalve buiten toepassing dienen te blijven. Het middel voert daartoe aan dat het Hof de consequenties en de implicaties van het door het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen gewezen arrest van 30 april 1996 in de zaak Securitel heeft miskend.

6.3. Ten tijde van het bewezenverklaarde feit was van toepassing de Wet wapens en munitie van 5 februari 1986, Stb. 41, zoals toen laatstelijk gewijzigd bij de Wet van 16 november 1995, Stb. 579, verder WWM (oud).

6.4. Aan het middel ligt de opvatting ten grondslag dat het in de onderhavige zaak niet gaat om de vraag of de WWM (oud), zoals genoemd in 6.3, technische voorschriften bevat in de zin van - de oorspronkelijke - Richtlijn 83/189/EEG (hierna: de Notificatierichtlijn), maar om de vraag of de WWM (oud) technische voorschriften bevat in de zin van Richtlijn 83/189/EEG, zoals gewijzigd bij Richtlijn 94/10/EG (hierna: de gewijzigde Notificatierichtlijn).

6.5. De bewezen verklaarde gedraging betreft het op of omstreeks 29 mei 1997 voorhanden hebben van kogelgeweren, pistolen, revolvers en munitie. Een dergelijke gedraging was ook reeds vóór het in art. 12 van de Notificatierichtlijn bedoelde tijdstip vanaf hetwelk de lidstaten uiterlijk aan de richtlijn gevolg moesten geven op grond van de tot 1 september 1989 geldende Vuurwapenwet strafbaar. De op 1 september 1989 in werking getreden Wet wapens en munitie en de nadien in werking getreden wijzigingen van die wet hebben daarin, voorzover in deze zaak van belang, geen verandering gebracht.

6.7.1. Zelfs indien ervan zou moeten worden uitgegaan dat het voorschrift waarop de bewezenverklaring is toegesneden, te weten een technisch voorschrift in de zin van de gewijzigde Notificatierichtlijn is, geldt het volgende.

6.7.2. Technische voorschriften die reeds bestonden vóór het tijdstip waarop de lidstaten uiterlijk aan de mededelingsplicht als bedoeld in art. 8 van de Notificatierichtlijn gevolg moesten geven, behoefden niet te worden aangemeld. Immers die richtlijn zag alleen op het aanmelden van ontwerpen van technische voorschriften.

6.7.3. De hiervoor onder 6.6 weergegeven overweging houdt in dat wijzigingen die slechts bestaan in herhaling of vervanging van eerder bestaande technische voorschriften zonder dat daaraan nieuwe of aanvullende specificaties zijn toegevoegd, niet aan de mededelingsplicht zijn onderworpen. Die overweging was opgenomen in een arrest dat betrekking had op een geval dat zich afspeelde vóór het van kracht worden van de gewijzigde Notificatierichtlijn. Gelet op de in die overweging vermelde grondslag van de mededelingsplicht kan niet anders worden aangenomen dan dat het niet gelden van de mededelingsplicht voor een herhaling of vervanging zonder wezenlijke verandering van een technisch voorschrift van overeenkomstige toepassing is onder vigeur van de gewijzigde Notificatierichtlijn. Dat het begrip "technisch voorschrift" onder de gewijzigde Notificatierichtlijn een ruimer bereik heeft dan voorheen doet aan het voorgaande dus niet af.

6.7.4. Dit betekent dat, anders dan het middel tot uitgangspunt neemt, er te dezen geen mededelingsplicht bestond ingevolge de gewijzigde Notificatierichtlijn. Immers, naar uit het voorgaande volgt, was bij de wijziging van de Wet wapens en munitie bij de hiervoor genoemde Wet van 16 november 1995, Stb. 579, in elk geval geen sprake van een nieuw "ontwerp voor een technisch voorschrift" in de zin van de gewijzigde Notificatierichtlijn.

6.8. De klacht faalt.

6.9. Ook de overige in het middel vervatte klachten kunnen niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien art. 81 RO, geen nadere motivering nu de klachten niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

7. Slotsom

Nu de Hoge Raad geen grond aanwezig oordeelt waarop de bestreden uitspraak ambtshalve zou behoren te worden vernietigd, brengt hetgeen hiervoor is overwogen mee dat als volgt moet worden beslist.

8. Beslissing