Hoge Raad, 08-01-1982, AG4306 AC0136, 11722

De Hoge Raad der Nederlanden,

in de zaak nr. 11.722 van

[eiser] , wonende te [woonplaats], eiser tot cassatie van een tussen partijen gewezen arrest van het Gerechtshof te Amsterdam van 9 april 1980, kosteloos procederende ingevolge beschikking van de Hoge Raad van 18 september 1980, vertegenwoordigd door Mr. J van Schellen, advocaat bij de Hoge Raad,

t e g e n

de vereniging tot exploitatie van Het Dorpshuis te [plaats], gevestigd te [plaats], verweerster in cassatie, vertegenwoordigd door Mr. J.L.W. Sillevis Smitt, mede advocaat bij de Hoge Raad;Gehoord partijen;Gehoord de Advocaat-Generaal Franx in zijn conclusie, strekkende tot vernietiging van het bestreden arrest;Gezien het bestreden arrest en de stukken van het geding, waaruit het volgende blijkt:Bij exploot van 6 april 1977 heeft eiser tot cassatie – [eiser] – de verweerster in cassatie – het Dorpshuis – gedaagd voor de Arrondissementsrechtbank te utrecht en haar veroordeling gevorderd tot vergoeding van de door [eiser] geleden schade, nader op te maken bij staat, ter zake van letsel en schade opgelopen door [eiser];Na verweer van het Dorpshuis heeft de Rechtbank bij vonnis van 13 december 1978 de vordering van [eiser] afgewezen.Van deze uitspraak is [eiser] in hoger beroep gekomen bij het Gerechtshof te Amsterdam, dat bij zijn thans bestreden arrest deze beslissing van de Rechtbank heeft bekrachtigd, na daartoe onder meer te hebben overwogen:

“4. Op zichzelf is juist hetgeen [eiser] in zijn toelichting op de zesde grief aanvoert, namelijk dat hij de aansprakelijkheid van het Dorpshuis niet alleen heeft gebaseerd op de gedragingen van de ten tijde van het ongeval in functie zijnde beheerder en van de schoonmaakster, te rekenen tot het in de aangevallen overweging 11 bedoelde “personeel”, doch mede op zijn – door de Rechtbank blijkbaar niet in haar overweging betrokken – stelling dat de toen voormalige beheerder bij zijn vertrek er niet op heeft gewezen dat er natronloog in het berghok aanwezig was en er niet voor heeft gezorgd dat een ieder zou kunnen opmerken dat de stof (in plastic zakje en in emmertje) natronloog was, welke een en ander hij – volgens [eiser] – had behoren te doen.Het Hof echter is van oordeel dat tussen dat pretense nalaten van de voormalige beheerder, in beiderleivorm, en de aan [eiser] opgekomen schade geen juridisch relevant verband (anders dan misschien een pure condito sine qua non) aanwezig te achten is en mitsdien die schade niet aan de voormalige beheerder kan worden toegerekend en dus evenmin aan het Dorpshuis als zijn werkgever, nog daargelaten dat allerminst is komen vast te staan dat de voormalige beheerder bekend is geweest met de aanwezigheid van de stof, in vaste of vloeibare vorm, in het berghok.5. Hetgeen [eiser] in de toelichting op deze grief aanvoert betreffende het doen en laten van de ten tijde van het ongeval fungerende beheerder en de schoonmaakster kan deze tegen rechtsoverweging 11 gerichte grief niet ondersteunen, doch behoort veeleer thuis bij de zevende grief. Grief 6 kan derhalve niet tot vernietiging van het vonnis leiden.6. Blijkens de toelichting behelst grief 7 de volgende verwijten aan de Rechtbank:De Rechtbank heeft niet in haar overweging betrokken dat behalve de stof in het plastic zakje ook de vloeistof in het emmertje gevaarlijk van aard heeft kunnen zijn.

De Rechtbank had niet, zonder [eiser] toe te laten tot het aangeboden getuigenbewijs, mogen aannemen dat niet zonder meer duidelijk was, wat de inhoud van het (zich in de vloeistof bevindende) zakje was en dat voor de vaststelling daarvan een onderzoek nodig zou zijn, een onderzoek dat de zorgvuldigheid in het maatschappelijk verkeer niet van het Dorpshuis zou vergen.Het Hof tekent hierbij aan dat [eiser] in eerste instantie geen (getuigen-) bewijs heeft aangeboden.7. Naar het oordeel van het Hof is te dezen niet van belang dat de beheerder en/of de schoonmaakster wisten of hadden behoren te weten dat het plastic zakje natronloog bevatte en er daarom op verdacht hadden behoren te zijn dat de vloeistof in het emmertje een natronloogoplossing was. Relevant te dezen is de vraag of de schoonmaakster en de beheerder zich ervan bewust hadden moeten zijn dat het voor de vuilophalers klaarzetten van een emmertje waarin een mogelijk gevaarlijke vloeistof op de ten processe vaststaande wijze (emmertje gezet in een kartonnen doos en daaromheen een dichtgebonden plastic zak) gevaar zou kunnen opleveren voor het personeel van de reinigingsdienst.

Overwegende omtrent dit middel:1. In deze zaak staan de volgende feiten vast:(a) blijkens de eerste alinea van rechtsoverweging 2 van ’s Hofs arrest in verband met rechtsoverweging 1 van het vonnis van de Rechtbank:“dat eiser, als vuilnisophaler in dienst van de Reinigingsdienst, op 6 juni 1975, toen hij of zijn collega een zak huisvuil, dat door het personeel van het Dorpshuis, ter medeneming door de Reinigingsdienst, was neergezet bij het door het Dorpshuis geëxploiteerde gebouw aan de [buurt] te [plaats], in de vuilnisauto deponeerde, een gedeelte van de inhoud van die zak (welke inhoud door de onvolmaakte werking van het zich in de vuilnisauto bevindende mechaniek achter uit de auto is geslingerd), te weten een plastic emmertje waarin zich een etsende of bijtende stof, waarschijnlijk natronloog, bevond, tegen zich heeft aangekregen;dat die etsende of bijtende stof zijn kleding en huid (voornamelijk gezichtshuid) ernstig heeft verbrand en in iedere geval één oog zo ernstig heeft aangetast, dat het gezichtsvermogen daarvan blijvend verloren is gegaan”;(b) blijkens de tweede alinea van rechtsoverweging 2 van ’s Hofs arrest:

“dat noch de beheerder (die sinds 1 november 1974 bij het Dorpshuis in dienst was en nooit natronloog had gekocht of gebruikt) noch de schoonmaakster wisten wat zich in het plastic zakje dat bij een schoonmaakbeurt van het berghok werd ontdekt en een plastic emmertje met 1 à 1½ liter vloeistof, bevond; dat zij dachten dat het soda was; dat de schoonmaakster van de beheerder toestemming vroeg om het zakje en de overige inhoud van het emmertje weg te doen; dat zij het emmertje, met daarin het plastic zakje en de vloeistof, in een kartonnen doos heeft gezet en dat geheel in een plastic vuilniszak heeft gedaan die zij heeft dichtgebonden en die met andere vuilniszakken is klaargezet om door de vuilniswagen te worden meegenomen”. 2. In rechtsoverweging 7 acht het Hof voor de aansprakelijkheid van het Dorpshuis, voor zover het gaat om het aan de nieuwe beheerder en/of aan de schoonmaakster verweten gebrek aan zorgvuldigheid, alleen relevant “de vraag of de schoonmaakster en de beheerder zich ervan bewust hadden moeten zijn dat het voor vuilnisophalers klaarzetten van een emmertje waarin een mogelijk gevaarlijke vloeistof op de ten processe vaststaande wijze (…), gevaar zou kunnen opleveren voor het personeel van de reinigingsdienst”. Deze vraag moet blijkens de achtste rechtsoverweging volgens het Hof ontkennend worden beantwoord.