Gerechtshof 's-Gravenhage, 07-10-2010, BN9816, HV 200.044.831

GERECHTSHOF ‘s-Gravenhage

nevenzittingsplaats 's-HERTOGENBOSCH

Sector civiel recht

Zevende Kamer

Uitspraak: 7 oktober 2010

Zaaknummer: HV 200.044.831/01

Zaaknummer eerste aanleg: 75011 / KG RK 10-365

de vennootschap naar Chileens recht Chilean Lumber Company S.A.,

statutair gevestigd en kantoorhoudende te [vestigingsplaats], Chili,

appellante,

hierna te noemen: CLC,

advocaat: mr. P.H.N. van Spanje,

de vennootschap naar Engels recht Arkans Limited,

kantoorhoudende te [kantoorplaats],

verweerster,

verder te noemen: Arkans,

in hoger beroep (nog) niet opgeroepen of bij advocaat verschenen.

1.2. Diezelfde dag heeft de voorzieningenrechter, op een daartoe strekkend verzoek, onder meer beslist:

Verleent voorlopig verlof tot het leggen van het verzochte beslag, met dien verstande dat de voorzieningenrechter ten aanzien van het verzochte beslag, alvorens definitief te beslissen, partijen zal horen op (…)

1.3. Bij beschikking van 29 september 2010 is het verzoek van CLC afgewezen, met haar veroordeling in de proceskosten, waartoe de voorzieningenrechter onder meer overwoog:

dat verzoekster, in het licht van het ter zitting door verweerster gevoerde verweer, in onvoldoende mate aannemelijk heeft gemaakt dat zij een opeisbare vordering heeft op verweerster en dat zij evenmin aannemelijk heeft gemaakt dat de onderhavige partij hout niet tot de handelsvoorraad van verweerster zou behoeven te worden gereken.,

1.5. Van deze laatgenoemde beschikking is CLC in hoger beroep gekomen bij beroepschrift dat bij het hof is binnengekomen op 6 oktober 2010. In dat kader vraagt CLC, voor zover thans van belang, om:

Bij wege van voorlopige voorziening

Het hierna verzochte verlof terstond voorlopig wordt verleend totdat partijen zijn gehoord op een nader door u te bepalen zitting.

CLC voert daartoe aan dat zij gegronde vrees heeft dat Arkans de partij zal weghalen. Zij beroept zich daartoe op een e-mail van de directeur van verweerster van 5 oktober 2010, 16.41 uur, aan een medewerker van [X.] Zeeland Terminals B.V. met de volgende inhoud:

Hoop dat je de brief hebt gekregen en dat [je] hebt gelezen dat het beslag al een paar dagen geleden werd opgeheven.

Ik wil deze week de goederen (laten afhalen).

2.2. Het hof overweegt als volgt.

De artikel 700 e.v. Rv geven geen uitsluitsel over de vraag of het verlangde verlof voorlopig kan worden gegeven.

Artikel 223 Rv (voorlopige voorziening binnen een aanhangig geding) leent zich voor analoge toepassing in de verzoekschriftprocedure.

In het algemeen zal er geen noodzaak bestaan voor toepassing in zaken als de onderhavige (verlof conservatoir beslag) omdat de wederpartij noch wordt opgeroepen, noch gehoord. In het onderhavige geval, waarin de wederpartij op de hoogte is van de behandeling van het verlof in eerste aanleg en op de hoogte zal geraken van de verlofaanvrage in hoger beroep, kan het praktisch en zinvol zijn om het verlof voorlopig te verlenen zonder de wederpartij te horen, zoals de voorzieningen- rechter deed, en kan verzoekster daarbij ook aanmerkelijk belang hebben.

Naar het oordeel van het hof staat het stelsel van het verlenen van beslagverlof niet aan toewijzing in de weg. Weliswaar bepaalt lid 3 van artikel 700 Rv dat verlof verleend wordt onder voorwaarde dat een eis in de hoofdzaak binnen een bepaalde termijn moet worden ingesteld, maar dat die termijn bij een voorlopig verlof niet wordt bepaald, staat aan die toewijzing niet in de weg. Bepaling van de termijn geschiedt indien en zodra definitief verlof is verleend.

Ten aanzien van de vraag hoe in hoger beroep op een verzoek tot het treffen van een zodanige voorlopige voorziening moet worden geoordeeld neemt het hof in overweging dat in de regel de beslissing van de voorzieningenrechter op het gevraagde verlof leidraad zal zijn en dat de kans van slagen van het hoger beroep buiten beschouwing moet blijven, maar dat feiten, die zich eerst hebben voorgedaan na de uitspraak in eerste aanleg tot toewijzing aanleiding kunnen geven (vgl. HR 30 mei 2008, LJN BC5012, en NJ 2008/311).