Gerechtshof Leeuwarden, 03-03-2010, BM0730, WAHV 200.029.953

2. Aan de betrokkene is als kentekenhouder bij inleidende beschikking een administratieve sanctie van € 130,- opgelegd ter zake van “parkeren op gehandicaptenparkeerplaats anders dan met motorvoert. op meer dan 2 wielen met geldige gehand.parkeerkaart”, welke gedraging zou zijn verricht op 23 oktober 2007 om 14.05 uur op het Eduard van Wegbergplein te Heythuysen met het voertuig met het kenteken [AB-AB-00].

3. De gemachtigde van de betrokkene bestrijdt dat is geparkeerd op een als zodanig aangeduide gehandicaptenparkeerplaats. Daartoe voert hij aan dat onderborden geen uitbreidende werking mogen hebben en dus niet, zoals in dit geval door middel van het onderbord "4x", een parkeerplaats mogen aanwijzen als gehandicaptenparkeerplaats, terwijl dat bord niet is geplaatst bij die parkeerplaats. De gemachtigde wijst daarbij op artikel 8 van het Besluit administratieve bepalingen inzake het wegverkeer (BABW).

4. In een nader commentaar van 3 juni 2008 verklaart de verbalisant onder meer het volgende: “Het is een feit dat er een bord E6 met onderbord aanwezig is (…). Naar mijn waarneming ten tijde van het opmaken van mijn procesverbaal (Mini pv) (het hof verstaat: aankondiging van beschikking) stond de personenauto met kenteken [AB-AB-00] geparkeerd op een gehandicaptenparkeerplaats."

5. In het dossier bevindt zich een door de gemachtigde overgelegde foto van de desbetreffende parkeerplaatsen. Vanaf rechts gezien staat aan de linkerzijde van het tweede parkeervak een paal met daarop geplaatst bord E6 met een onderbord. Op het onderbord staat een pijl naar links respectievelijk rechts met daar tussenin een cijfer met daarachter een x. Het hof kan het cijfer niet goed lezen, maar duidelijk is dat dit cijfer bedoeld is om aan te geven dat het meerdere gehandicaptenparkeerplaatsen betreft aan weerszijden van de paal met daarop voormelde borden.

7. Het hof stelt voorop dat het BABW is gericht tot de wegbeheerder en dat het niet ter beoordeling van de individuele weggebruiker staat of een verkeersteken terecht en overeenkomstig de voorschriften is geplaatst. Dat is slechts anders in het geval dat de situatie klaarblijkelijk zo afwijkend is van die waarop het verkeersteken betrekking heeft dat bij het gevolg geven aan dat teken de veiligheid op de weg in gevaar zou worden gebracht (vgl. HR 4 december 1984, VR 1985, 39). Daarvan is in dit geval geen sprake. Het beroep op artikel 8 BABW faalt derhalve. Het hof overweegt ten behoeve van de gemachtigde, gelet op de kennelijke strekking van het verweer, dat het in paragraaf 2 van hoofdstuk III van het RVV 1990 opgenomen artikel 67 zich wel richt tot de weggebruiker. In dit artikel is omschreven wat onder verkeersborden aangebrachte onderborden kunnen inhouden. Het onderhavige onderbord kan geacht worden een nadere aanduiding te geven van de parkeerplaatsen waarvoor bord E6 geldt. Deze nadere aanduiding past binnen de grondslag die het eerste lid, blijkens de daarin genoemde niet limitatief bedoelde voorbeelden, biedt.

8. Gelet op het voorgaande, gelet op de verklaring van de verbalisant en in aanmerking genomen dat de betrokkene niet bestrijdt op een parkeervak te hebben geparkeerd dat binnen het bereik van het bij E6 geplaatste onderbord viel, is naar het oordeel van het hof komen vast te staan dat de gedraging is verricht. Derhalve dient het hof te beoordelen of er redenen zijn een sanctie achterwege te laten of het bedrag van de sanctie te matigen.

9. De gemachtigde van de betrokkene voert in dat verband aan dat de betrokkene het verkeersbord met onderbord "4x" redelijkerwijs niet heeft kunnen waarnemen. Het stond op een doodlopende weg/parkeerplaats in het midden van een viertal parkeerplaatsen. Bij het parkeren op de door de betrokkene gebruikte parkeerplaats is het niet logisch om te kijken of er op een aansluitende plek een verbodsbord staat. Het bord is niet zichtbaar indien men, zoals de betrokkene, van de andere kant aan komt rijden. Dat geldt ook indien er ten tijde van de gedraging een hoge auto of bus stond op de meest rechtse parkeerplaats op de foto. Het lijkt aannemelijk dat het verkeersbord medio februari 2008 door de gemeente is weggehaald wegens de bezwaren tegen het bord, te weten dat het verbod onvoldoende kenbaar was.

11. Tot slot voert de gemachtigde van de betrokkene aan dat in twee volstrekt identieke zaken waarin dezelfde gronden zijn aangevoerd, de officier van justitie de inleidende beschikking wel heeft vernietigd. De dossiers van die twee zaken zijn, voor zover relevant, bij het beroepschrift gevoegd. Op grond van de meerderheidsregel van het gelijkheidsbeginsel dient daarom ook in dit geval de beschikking te worden vernietigd.

12. Het hof begrijpt dat de gemachtigde aldus beoogt aan te voeren dat het beroep op het gelijkheidsbeginsel ten aanzien van de betrokkene niet alleen zou moeten slagen indien zonder (juridisch) geldige reden ten nadele van de betrokkene zou zijn afgeweken van het met betrekking tot gedragingen als de onderhavige geldende beleid, maar ook indien de vernietiging van de beslissing van de officier van justitie in die twee andere zaken waarop de betrokkene zich beroept, voortvloeit uit een onjuiste toepassing van de wet door de officier van justitie.

13. Het hof overweegt dat de door de gemachtigde genoemde meerderheidsregel slechts toepassing vindt in het fiscale recht. In het strafrecht en ook in andere onderdelen van het bestuursrecht dan het fiscale recht vindt deze regel geen toepassing. Het hof ziet geen aanleiding voor het oordeel dat in het onderhavige rechtsgebied, waarop artikel 2 WAHV betrekking heeft, naar analogie van het fiscale recht, de meerderheidsregel toepassing zou moeten vinden. In dit verband acht het hof van belang dat voor gedragingen die onder het bereik van artikel 2 WAHV vallen, ook de weg van de sanctiebeschikking open staat. Gelet hierop acht het hof het veeleer aangewezen om aansluiting te zoeken bij de in het strafrecht geldende beginselen. Daartoe behoort, in verband met het opportuniteitsbeginsel, niet een beginsel als de meerderheidsregel. Het beroep van de gemachtigde op deze regel faalt daarmee.

14. Nu is komen vast te staan dat de gedraging is verricht en er geen redenen zijn om de sanctie te matigen, zal het hof de beslissing van de kantonrechter bevestigen.

15. Aangezien de betrokkene niet in het gelijk wordt gesteld, ziet het hof geen aanleiding tot vergoeding van proceskosten.

bevestigt de beslissing van de kantonrechter;

wijst het verzoek tot vergoeding van kosten af.

Dit arrest is gewezen door mrs. Van Schuijlenburg, Dijkstra en Beswerda, in tegenwoordigheid van mr. Van der Heide als griffier, en uitgesproken ter openbare zitting.