Gerechtshof Den Haag, 11-06-2014, ECLI:NL:GHDHA:2014:2730, 200.145.578-01

In geschil is de schriftelijke aanwijzing van Jeugdzorg betreffende de contacten tussen de moeder en de minderjarigen.

De moeder verzoekt het hof om de bestreden beschikking te vernietigen en (het hof begrijpt:), opnieuw beschikkende, de schriftelijke aanwijzing van Jeugdzorg vervallen te verklaren en te bepalen dat Jeugdzorg een nieuwe schriftelijke aanwijzing dient te geven waarbij de moeder wordt betrokken in de voorfase.

De moeder voert het volgende aan. De kinderrechter had de schriftelijke aanwijzing van Jeugdzorg ambtshalve moeten toetsen aan de algemene beginselen van behoorlijk bestuur. In de visie van de moeder is de schriftelijke aanwijzing strijdig met die beginselen. De moeder is van de ene op de andere dag geconfronteerd met een bezoekregeling waarin de contacten met de minderjarigen zijn gehalveerd. Het bevreemdt de moeder dat de contacten tussen de vader en de minderjarigen niet zijn beperkt. Jeugdzorg had gebruik moeten maken van de zogeheten CHOP-list.

Jeugdzorg heeft ter zitting verweer gevoerd, stellende dat de contacten tussen de moeder en de minderjarigen niet goed verliepen. Jeugdzorg wilde die op een andere wijze vorm geven. De moeder belastte de minderjarigen. Zij is het niet eens met de plaatsing van de minderjarigen bij de pleegmoeders en dit zorgt voor onrust bij de minderjarigen. Anders dan de moeder stelt is de contactregeling niet ineens gewijzigd. Jeugdzorg heeft voor die wijziging een afspraak gemaakt om het verloop van de bezoekregeling te bespreken met de moeder, de vader en de pleegmoeders. Alleen de pleegmoeder van [minderjarige 1] en [minderjarige 2] was aanwezig. De moeder heeft in een heel laat stadium afgezegd. Omdat het noodzakelijk was dat de zorgregeling werd gewijzigd, heeft Jeugdzorg een schriftelijke aanwijzing gegeven. Jeugdzorg heeft veel moeite om in contact te komen met de moeder. Zij reageert niet op e-mails en geeft te kennen die niet te hebben ontvangen. Daarnaast is het voor Jeugdzorg niet duidelijk waar de moeder woont. Met de minderjarigen gaat het thans goed, al zijn er over [minderjarige 3] wel zorgen. De moeder weigert haar toestemming te verlenen waardoor de GGZ-behandeling niet kan aanvangen.

De pleegmoeders hebben ter zitting eveneens verweer gevoerd. Zij hebben naar voren gebracht dat de contacten tussen de moeder en de minderjarigen al geruime tijd moeizaam verlopen. Er is meerdere keren geprobeerd die contacten op een andere wijze te laten plaatsvinden, maar dat leidt niet tot de gewenste resultaten. De moeder is daarvan ook steeds op de hoogte geweest. De contactregeling is in hun visie niet van de een op de andere dag gewijzigd. Daar is een langdurig traject aan voorafgegaan.

Het hof stelt voorop dat ingevolge artikel 1:263a, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek, Jeugdzorg de contacten tussen de moeder en de minderjarigen voor de duur van de uithuisplaatsing kan beperken, voor zover noodzakelijk met het oog op het doel van de uithuisplaatsing van de minderjarigen. De rechter kan verzocht worden de beperking vervallen te verklaren. De rechter kan op grond van het tweede lid van voormeld artikel een zodanige contactregeling tussen de moeder en de minderjarigen vaststellen als hem in het belang van de minderjarigen wenselijk voorkomt.

Ten aanzien van de formele punten met betrekking tot de vraag of de aanwijzing zorgvuldig en conform de vereisten van de Algemene Wet Bestuursrecht tot stand is gekomen, overweegt het hof als volgt. Zelfs al zou hetgeen de moeder daaromtrent heeft gesteld juist zijn – hetgeen overigens door Jeugdzorg en de pleegmoeders wordt betwist – geldt dat het hof in dat geval zelfstandig een contactregeling dient vast te stellen als hem in het belang van de minderjarigen wenselijk voorkomt, zodat het hof aan de bezwaren van de moeder daaromtrent voorbij gaat.