Gerechtshof Amsterdam, 11-02-2014, ECLI:NL:GHAMS:2014:307, 200.136.509/01

Het gaat in deze zaak om het volgende.

a. Uit de affectieve relatie van partijen, die van 2001 tot 2011 heeft geduurd, is [in] 2002 hun zoon […] (hierna: [de minderjarige]) geboren. De man heeft [de minderjarige] erkend. De vrouw heeft het gezag over [de minderjarige]. [de minderjarige] zit in groep 8 van de basisschool. De vrouw heeft de Amerikaanse nationaliteit, de man de Nederlandse.

b. Na het uiteengaan van partijen heeft de vrouw met [de minderjarige] in de voormalig echtelijke woning te [a] gewoond. De man verbleef in het tuinhuis achter de woning en had bijna dagelijks contact met [de minderjarige]. De woning is verkocht en op 1 november 2013 in eigendom overgedragen. Sindsdien verblijft de vrouw met [de minderjarige] in een tijdelijk door haar gehuurde woning. De man woont thans in een door hem gekochte woning. De man haalt [de minderjarige] twee maal per week uit school, waarna [de minderjarige] tot 20.00 uur bij hem verblijft. Voorts verblijft [de minderjarige] een weekend per maand bij de man van vrijdagavond tot zondagavond.

c. Op 21 augustus 2013 heeft de vrouw per e-mail aan de man meegedeeld dat zij heeft besloten met [de minderjarige] naar de Verenigde Staten te verhuizen. De man heeft de vrouw bij e-mail van 5 september 2013 de vrouw bericht dat hij niet instemt met de voorgenomen verhuizing.

d. Met ingang van 2 september 2013 ontvangt de vrouw een WW-uitkering. Als er niets in haar situatie verandert, heeft zij recht op een WW-uitkering tot en met 1 juli 2016. De verhuurder van haar huidige woning heeft haar bij brief van 6 januari 2014 bericht dat de woning is verkocht en zij het pand uiterlijk voor eind februari 2014 dient te hebben verlaten.

e. De man heeft op 6 september 2013 bij de rechtbank Amsterdam een verzoek tot het vaststellen van gezamenlijk ouderlijk gezag en een omgangsregeling ingediend. De vrouw heeft in die procedure een zelfstandig verzoek gedaan haar vervangende toestemming tot verhuizing te verlenen en een omgangsregeling tussen [de minderjarige] en de man vast te stellen. De terechtzitting in de bodemprocedure heeft op 8 oktober 2012 plaatsgevonden. De rechtbank heeft de Raad voor de Kinderbescherming (hierna: de Raad) verzocht onderzoek te doen in verband met het door de man verzochte gezag en de behandeling van alle verzoeken aangehouden. Het rapport van de Raad zou vóór 23 januari 2014 gereed zijn.

In deze procedure heeft de man de vrouw op 19 september 2013 gedagvaard en, voor zover thans nog van belang, gevorderd dat de voorzieningenrechter zal bepalen dat de vrouw niet met [de minderjarige] naar de Verenigde Staten zal vertrekken, anders dan met schriftelijke toestemming van de man. De vrouw heeft in reconventie gevorderd haar hangende de bodemprocedure vervangende toestemming te verlenen om met [de minderjarige] te verhuizen naar Amerika en [de minderjarige] in te schrijven op de [school] in Amerika alsmede een omgangsregeling tussen de man en [de minderjarige] te bepalen van twee keer per jaar in Nederland gedurende de zomer- en wintervakanties en één of meerdere perioden per jaar in de woonplaats van [de minderjarige] in Amerika. Ook zal zij zorgdragen voor de mogelijkheid van regelmatig contact tussen [de minderjarige] en de man via Skype dan wel Face Time.

De voorzieningenrechter heeft de vordering van de man toegewezen, in die zin dat het verbod te verhuizen geldt totdat in de bodemprocedure is beslist, en de vorderingen van de vrouw afgewezen. De voorzieningenrechter heeft daartoe overwogen de wens van de vrouw begrijpelijk te achten, maar de vraag of het in het belang van [de minderjarige] is om midden in zijn laatste schooljaar op de basisschool te verhuizen naar Amerika en daar in te stromen in een brugklas, waarvan het schooljaar reeds is aangevangen, bij gebrek aan een advies van een deskundige instantie op dit moment niet te kunnen beoordelen. Deze vraag dient volgens de voorzieningenrechter beantwoord te worden in de bodemprocedure, waar een nader onderzoek naar de feiten kan plaatsvinden en eventueel een onderzoek door de Raad kan worden gelast. Tegen deze beslissingen en motivering komt de vrouw met haar grieven op.

Ter onderbouwing van haar vordering in hoger beroep voert de vrouw aan dat het haar niet is gelukt haar verblijf in Nederland voort te zetten. Zij is sinds het verlies van haar baan eind augustus 2013 getroffen in haar inkomen. Zij schat haar kansen op een nieuwe baan in Nederland, gelet op haar leeftijd en een gebrek aan formele/specialistische kennis en ervaring, in de crisis op nihil. Het is voor haar niet meer mogelijk om – in de buurt van de school van [de minderjarige] – aanvaardbare woonruimte te vinden en te betalen. Zij heeft inmiddels een relatie met een oude jeugdvriend, die in Amerika woont. Deze heeft haar uitgenodigd met [de minderjarige] bij hem te komen wonen en haar een baan aangeboden. [de minderjarige] kent de nieuwe partner en de woning. De vrouw heeft advies van een (Amerikaanse) deskundige ingewonnen omtrent het tijdstip van vertrek van [de minderjarige] in de loop van het schooljaar. De school in Amerika is bereid [de minderjarige] in het lopende schooljaar te laten instromen. Op het moment dat zij zal moeten verhuizen naar een woning buiten [a] – en die kans is groot gezien het woningaanbod in [a] zelf – zal [de minderjarige] in de loop van dit schooljaar toch naar een andere school moeten gaan. Ten slotte is de vrouw van mening dat de door haar voorgestelde alternatieven voor omgang tussen de man en [de minderjarige] reëel en uitvoerbaar zijn.

De grieven falen. Het vonnis waarvan beroep zal worden bekrachtigd. Gelet op de affectieve relatie van partijen in het verleden zal het hof bepalen dat de proceskosten in hoger beroep worden gecompenseerd.