Centrale Raad van Beroep, 01-08-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:2563, 17/3798 ZW

1.1.

Appellant is werkzaam geweest als algemeen medewerker tomatenkwekerij bij [naam bedrijf] voor 37,70 uur per week. Op 23 april 2012 heeft hij zich ziek gemeld vanuit de situatie dat hij een uitkering op grond van de Werkloosheidswet (WW) ontving. Het Uwv heeft appellant een uitkering op grond van de Ziektewet (ZW) toegekend.

1.2.

In het kader van een aanvraag voor een uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) heeft een verzekeringsarts van het Uwv appellant op 12 februari 2014 gezien. Deze arts heeft appellant belastbaar geacht met inachtneming van de beperkingen die zijn neergelegd in een Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) van 18 februari 2014. Een arbeidsdeskundige heeft vastgesteld dat appellant niet in staat is zijn eigen werk te verrichten. Vervolgens heeft hij vijf functies geselecteerd en op basis van de drie functies met de hoogste lonen berekend dat appellant nog 65% van zijn zogeheten maatmaninkomen zou kunnen verdienen. Daarom is appellant per 31 april 2014 niet in aanmerking gebracht voor een WIA-uitkering.

1.3.

Op 24 november 2014 heeft appellant zich opnieuw ziekgemeld. Nadat appellant ingaande 9 januari 2015 hersteld is verklaard heeft hij zich op 15 juli 2015 opnieuw vanuit de WW ziekgemeld.

1.4.

3.1.

In hoger beroep heeft appellant aangevoerd dat ten onrechte geen waarde is gehecht aan de rapporten van SAP. Appellant heeft zijn standpunt staande gehouden dat de FML niet van toepassing kan worden geacht omdat deze tweeënhalf jaar vóór de hier te beoordelen datum is opgesteld. De rapporten van SAP zijn op 31 oktober 2016 en 15 november 2016 opgesteld. Deze data liggen dichter gelegen bij de datum in geding. De rapporten van SAP zouden daarom maatgevend moeten zijn.

3.2.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit.

4.1.

Op grond van artikel 19, eerste en vierde lid, van de ZW heeft een verzekerde bij ongeschiktheid tot het verrichten van zijn arbeid als rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen gevolg van ziekte of gebreken, recht op ziekengeld. Volgens vaste rechtspraak van de Raad wordt onder “zijn arbeid” verstaan de laatstelijk voor de ziekmelding verrichte arbeid. Deze regel lijdt in dit geval in zoverre uitzondering dat, wanneer de verzekerde na gedurende de maximumtermijn ziekengeld te hebben ontvangen, blijvend ongeschikt is voor zijn oude werk en niet in enig werk heeft hervat, als maatstaf geldt arbeid, zoals die nader is geconcretiseerd bij de beoordeling van de aanspraak van de verzekerde op een uitkering op grond van de WIA. Van ongeschiktheid in de zin van de ZW is geen sprake indien de verzekerde geschikt is voor ten minste één van de functies die aan hem zijn voorgehouden bij de laatste vaststelling van de mate van arbeidsongeschiktheid op grond van de WIA.

4.2.

De rechtbank heeft met juistheid geoordeeld dat het medisch onderzoek door de betrokken verzekeringsartsen op een voldoende zorgvuldige wijze heeft plaatsgevonden. Daarbij wordt betrokken dat wat appellant in de (hoger) beroepsgronden en ter zitting van de Raad aan klachten heeft gemeld, overeenkomt met de klachten die de verzekeringsarts bezwaar en beroep in het rapport van 6 september 2016 kenbaar in de afweging heeft betrokken.

4.3.

De overwegingen in de aangevallen uitspraak over de conclusies van de medische beoordeling door het Uwv worden eveneens onderschreven. Met de rechtbank wordt geoordeeld dat met de rapporten van SAP onvoldoende twijfel is gezaaid over de beoordeling van het Uwv. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft in het rapport van 3 januari 2017 inzichtelijk verwoord dat in het rapport van het medische belastbaarheidsonderzoek door SAP medisch-inhoudelijke details ontbreken en dat het rapport daarnaast geen nieuwe bevindingen bevat. De gestelde beperkingen worden niet nader onderbouwd. Gemeld wordt dat appellant momenteel lijkt te zijn vastgelopen, maar hierin ligt geen grond om verdergaande beperkingen op grond van ziekte of gebrek aan te nemen. De rechtbank heeft terecht in aanvulling hierop overwogen dat niet duidelijk is of de rapporten van SAP, die dateren van 31 oktober 2016 en 15 november 2016, betrekking hebben op de datum hier in geding, 10 juni 2016. Aan de inhoud van de rapporten van SAP kan daarom niet de door appellant gewenste betekenis worden toegekend.

4.4.

Anders dan appellant kennelijk meent is bij de voorliggende beoordeling door het Uwv een nieuw onderzoek verricht. Zoals de rechtbank terecht heeft vastgesteld hebben de verzekeringsartsen van het Uwv bij dit onderzoek beoordeeld of en vastgesteld dat de FML van 12 februari 2014 nog actueel was op de datum in geding.

4.5.

In hoger beroep heeft appellant geen nieuwe medische stukken ingediend die reden geven voor twijfel aan de juistheid van de conclusie van de verzekeringsarts bezwaar en beroep en het oordeel van de rechtbank dat appellant op de datum in geding geschikt is voor de functie van wikkelaar.

5. De overwegingen in 4.2 tot en met 4.5 leiden tot de conclusie dat het hoger beroep niet slaagt en de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.

6. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.