Centrale Raad van Beroep, 18-07-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:2507, 18/4505 AW

1.1.

Betrokkene was werkzaam als [naam functie] bij de eenheid [eenheid] , district [district] , basisteam [naam team] , te [woonplaats] . Betrokkene heeft op 12 december 2016 een aanvraag ingediend om ontheffing van werkzaamheden (18-maandenregeling/remplaçantenregeling) als bedoeld in artikel 55aa van het Besluit algemene rechtspositie politie (Barp), zoals dit luidde direct voorafgaand aan 1 juni 2016.

1.2.

Bij brief van 16 december 2016, nader aangevuld bij brief van 3 maart 2017, heeft de korpschef betrokkene medegedeeld dat zijn aanvraag niet verder in behandeling wordt genomen, omdat het aantal lege plekken groter is dan het aantal herplaatsingskandidaten waarvoor nog een passende functie moet worden gevonden. Het daartegen gemaakte bezwaar is bij besluit van 12 juli 2017 gegrond verklaard. Hierbij is medegedeeld dat alsnog inhoudelijk op de aanvraag van betrokkene wordt beslist.

1.3.

Bij besluit van 12 juli 2017 heeft de korpschef de aanvraag om ontheven te worden van werkzaamheden afgewezen op de grond dat niet aan de voorwaarden is voldaan, omdat op de peildatum 1 juni 2017 sprake is van een overbezetting van 0,1 fte. Het daartegen gemaakte bezwaar is bij besluit van 7 december 2017 ongegrond verklaard.

1.4.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank, met bepalingen over proceskosten en griffierecht, het beroep tegen het besluit van 7 december 2017 niet-ontvankelijk verklaard, het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaard, dat besluit vernietigd en de korpschef opgedragen een nieuw besluit te nemen met inachtneming van de uitspraak. Daartoe heeft de rechtbank, voor zover hier van belang, overwogen dat aan de korpschef bij het verlenen van ontheffing van werkzaamheden een discretionaire bevoegdheid toekomt. De toetsing door de rechter is daarom terughoudend. In dit kader dient te worden beoordeeld of de korpschef, na afweging van de betrokken belangen, in redelijkheid tot het bestreden besluit heeft kunnen komen en daarbij niet anderszins heeft gehandeld in strijd met wenige ongeschreven rechtsregel of algemeen rechtsbeginsel. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de korpschef bij het nemen van de primaire besluiten ervoor mogen kiezen om 1 juni 2017 als peildatum te hanteren voor de beoordeling van de mogelijkheid een herplaatsingskandidaat te plaatsen, omdat daarmee bewerkstelligd is dat alle aanvragen voortvarend en op gelijke wijze zijn behandeld. In bezwaar heeft de korpschef conform de hoofdregel van artikel 7:11 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) ex nunc beslist, dat wil zeggen met inachtneming van alle (gewijzigde) feiten en omstandigheden zoals die bekend zijn op het tijdstip van heroverweging in bezwaar. In de situatie van betrokkene was de formatieruimte, met inachtneming van het vertrek van betrokkene, op de peildatum van 1 juni 2017 0,96 fte, wat binnen de bandbreedte ligt van de later door de korpschef vastgestelde vaste gedragslijn. Dit betekent dat de korpschef al per de peildatum van 1 juni 2017 had moeten laten onderzoeken of er een herplaatsingskandidaat kon worden geplaatst. Het onderzoek dat ten grondslag heeft gelegen aan het bestreden besluit heeft zich echter niet op deze peildatum gericht. De korpschef heeft daarom in redelijkheid niet tot het bestreden besluit kunnen komen.

3. Partijen hebben zich op hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. Bij het nadere besluit van 27 november 2018 heeft de korpschef het bezwaar van betrokkene opnieuw ongegrond verklaard, omdat uit het onderzoek is gebleken dat de functie van betrokkene geen passende plek is voor een van de herplaatsingskandidaten, en evenmin was op de datum 1 juni 2017. Uit het door de korpschef verrichte onderzoek blijkt dat er 77 herplaatsingskandidaten waren aan wie de functie had kunnen worden aangeboden. Van deze kandidaten bleken er twaalf niet geschikt op basis van de reistijd (meer dan 1,5 uur enkele reis), en zijn er elf op basis van kennis, ervaring en opleiding niet passend (bijvoorbeeld het ontbreken van opsporingservaring of het ontbreken van de initiële opleiding (executieve status). De functie is in dat geval niet passend te maken binnen twee jaar om dat de vereiste initiële opleiding langer duurt. Verder bleken 53 herplaatsingskandidaten niet plaatsbaar en niet geschikt voor vervulling van de functie in verband met een afrondende fase in eigen loopbaan, dan wel om persoonlijke redenen van lichamelijke, geestelijke of sociale aard. Hierbij moet worden gedacht aan de volgende situaties: maatwerktrajecten tot einde dienstverband, plaatsing na Het Nieuwe Werken experiment waarbij de mogelijkheid aanwezig is om de keuze voor functievolgerschap/herplaatsingskandidaat gedurende een zekere tijd uit te stellen, levensloop en aansluitend pensioen, inmiddels genomen besluit tot (her)plaatsing, (beroepsgerelateerde) arbeidsongeschiktheid en gebleken beperkingen ten aanzien van de belastbaarheid (de aangeboden functie is een operationele functie). Ten slotte bleek een herplaatsingskandidaat in afwachting van een rechterlijke uitspraak, waardoor plaatsing op de aangeboden functie niet opportuun is. Hierbij speelt ook mee dat de functie eerder niet passend is gebleken.

5. Nu met het nadere besluit niet aan de bezwaren van betrokkene is tegemoet gekomen, zal de Raad, gelet op de artikelen 6:19 en 6:24 van de Awb, dit besluit mede in zijn beoordeling betrekken.

6. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

6.2.

De Raad stelt vast dat de korpschef bij de beoordeling of aan de voorwaarden van artikel 55aa van het Barp, zoals dit luidde direct voorafgaand aan 1 juni 2016, is voldaan beoordelingsvrijheid heeft. Een op grond van dit artikel genomen besluit kan daarom slechts terughoudend worden getoetst. Die toetsing is beperkt tot de vraag of gezegd moet worden dat het bestuursorgaan niet in redelijkheid tot zijn oordeel heeft kunnen komen.

6.4.

6.5.

Betrokkene heeft betoogd dat de door de korpschef gegeven motivering ontoereikend is, omdat onvoldoende duidelijk wordt gemaakt waarom de formatieplaats van betrokkene geen passende plek is voor de herplaatsingskandidaten die uit het nadere onderzoek naar voren zijn gekomen. Betrokkene heeft ter zitting toegelicht dat hij niet beoogt dat de korpschef bij de motivering persoonsgegevens zoals de namen van de betrokken herplaatsingskandidaten noemt, maar wel dat per herplaatsingskandidaat wordt toegelicht waarom de plek van betrokkene op de peildatum geen passende plek is. Dit betoog slaagt. De door de korpschef gegeven motivering is, zoals de korpschef ter zitting heeft toegelicht, een samenvatting van het overzicht van het Landelijk Mobiliteitscentrum. De korpschef heeft op basis van dat overzicht in het bestreden besluit in zeer algemene bewoordingen en in categorieën omschreven waarom geen sprake is van een passende plek en daarbij het aantal herplaatsingskandidaten genoemd. Daarmee biedt de korpschef onvoldoende inzicht in de concrete redenen die ertoe hebben geleid tot de conclusie dat geen enkele herplaatsingskandidaat op de formatieplaats van betrokkene had kunnen worden geplaatst en op basis waarvan de aanvraag van betrokkene is afgewezen. Ten slotte blijkt uit het nadere besluit niet duidelijk welke herplaatsingskandidaten uit het nadere onderzoek naar voren zijn gekomen voor de peildatum 1 juni 2017. Het nadere besluit is daarom in strijd met het motiveringsbeginsel.

7. Uit 6.3.1 en 6.3.2 volgt dat het incidenteel hoger beroep van betrokkene niet slaagt. Uit 6.4 volgt dat het hoger beroep van de korpschef niet slaagt. Dit betekent dat de aangevallen uitspraak, voor zover aangevochten, moet worden bevestigd. Uit 6.5 volgt dat het beroep tegen het nadere besluit van 27 november 2018 gegrond moet worden verklaard. De Raad zal dit besluit vernietigen en de korpschef opdracht geven een nieuwe beslissing op het bezwaar te nemen met inachtneming van deze uitspraak. Hierbij zal de korpschef moeten onderzoeken of op de peildatum 1 juni 2017 een herplaatsingskandidaat op de plek van betrokkene kon worden geplaatst en per herplaatsingskandidaat moeten toelichten waarom de formatieplaats van betrokkene niet passend is.

8. Met het oog op een voortvarende afdoening van het geschil bestaat aanleiding om met toepassing van artikel 8:113, tweede lid, van de Awb te bepalen dat tegen de door de korpschef te nemen nieuwe beslissing op het bezwaar slechts bij de Raad beroep kan worden ingesteld.

9. Aanleiding bestaat om de korpschef te veroordelen in de kosten van betrokkene. Deze worden begroot op € 1.280,- voor verleende rechtsbijstand (1 punt voor het verweerschrift,

1. punt voor het verschijnen ter zitting en 0,5 punt voor de reactie op het nadere besluit,

€ 512,- per punt).