Centrale Raad van Beroep, 01-09-2016, ECLI:NL:CRVB:2016:3259, 15/5214 AW

1.1.

1.2.

1.3.

Appellant heeft op 1 december 2012 verzocht om bevordering op grond van het loopbaanbeleid. In verband met dit verzoek is het functioneren van appellant over de periode van 1 november 2010 tot en met 31 december 2012 uiteindelijk bij een op 24 april 2014 door het bevoegd gezag vastgestelde beoordeling (beoordeling) gewaardeerd op een ‘voldoende’ (op de norm). Bij besluit van 5 november 2014 (bestreden besluit 1) heeft de korpschef het bezwaar tegen de beoordeling, onder handhaving daarvan, ongegrond verklaard.

1.4.

2.1.

Bij de aangevallen uitspraak 1 heeft de rechtbank het beroep tegen bestreden besluit 1 ongegrond verklaard. Hieraan is het volgende ten grondslag gelegd. De korpschef heeft de beoordeling onderbouwd met concrete gedragingen van appellant en daarmee voldoende duidelijk gemaakt in welke opzichten het functioneren van appellant in de beoordelingsperiode, in het bijzonder na zijn overgang naar [naam team 2] , zodanig was dat dit niet als goed kon worden aangemerkt. Gelet hierop wordt voldoende aannemelijk geacht dat appellant in [naam team 2] aanvankelijk op de competenties initiatief en samenwerking minder heeft gepresteerd dan men voorheen van hem gewend was. Dat appellant voorheen wel op een hoger niveau functioneerde, maakt dit niet anders nu appellant in zijn functioneren geen doorgaand gedrag heeft vertoond.

2.2.

3. Appellant heeft zich op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraken gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 21 juli 2016, ECLI:NL:CRVB:2016:2803) is de toetsing van de inhoud van een beoordeling beperkt tot de vraag of die beoordeling op voldoende gronden berust. Bij negatieve oordelen moet het bestuursorgaan dit met concrete feiten onderbouwen. Niet doorslaggevend is dan of elk feit juist is vastgesteld of geduid, het gaat erom of het totale beeld van de beoordeling deze toetsing doorstaat.

4.2.

In het geval van appellant zijn geen negatieve oordelen gegeven, maar is zijn functioneren op alle (sub)onderdelen en over het geheel (ten minste) als voldoende, en dus positief, gewaardeerd, zodat het op de weg van appellant ligt om aannemelijk te maken dat deze beoordeling niet op voldoende gronden berust. Dat de in dit geval voorliggende beoordeling niet goed genoeg is voor bevordering van appellant naar de functie van [functie B] levert geen grond op om de bewijslast in gevallen als deze bij het bestuursorgaan te leggen. Verwezen wordt naar de uitspraak van 30 juli 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:2547.

4.3.

Appellant betoogt in de kern dat de beoordeling ten onrechte op een voldoende, dus op de norm is vastgesteld, omdat hij voor en na de beoordelingsperiode boven de norm heeft gefunctioneerd en geen sprake is van een tijdelijke teruggang in zijn functioneren tijdens de beoordelingsperiode. Dit volgt volgens appellant in ieder geval niet uit de werkzaamheden voor het evenement [naam evenement] en zijn onderzoek naar de haalbaarheid van de Kalsbeeknorm; deze initiatieven zijn in het functioneringsgesprek over de periode december 2012 tot 26 augustus 2014 juist als voorbeelden van de competenties samenwerking en initiatief genoemd. Dit betoog slaagt niet. Met de rechtbank is de Raad van oordeel dat de beoordeling de onder 4.1 genoemde toets doorstaat. De Raad kan zich verenigen met de onder 2.1 weergegeven overwegingen van de rechtbank. Hieraan wordt toegevoegd dat de beoordeling, zoals ter zitting door de korpschef is verklaard, berust op de bevindingen van de voltallige leiding. Appellant heeft niet aannemelijk gemaakt dat de gegeven waardering tijdens de beoordelingsperiode hoger had moeten zijn dan voldoende. Nog daargelaten dat een functioneringsgesprek een ander karakter heeft dan een beoordeling, kan niet gezegd worden dat het functioneringsgesprek, dat pas op 26 augustus 2014 is gehouden, een ander licht werpt op het functioneren van appellant in de gehele, onder 1.3 vermelde, beoordelingsperiode.

4.4.

In de gedingstukken vindt de Raad geen concrete aanwijzingen voor appellants standpunt dat in strijd met de Interim Uitvoeringsregeling gesprekkencyclus Politie [regio] (uitvoeringsregeling) informanten categorisch geweigerd zijn. Uit het proces-verbaal van de zitting bij de rechtbank blijkt dat de korpschef met de door appellant overgelegde e-mails rekening heeft gehouden voor zover deze van senioren afkomstig zijn. De e-mails zijn voor het overige afkomstig van personen die geen leidinggevende zijn, zodat de korpschef daarmee geen rekening heeft hoeven houden.

4.5.

Appellant heeft voorts aangevoerd dat de korpschef misbruik van zijn bevoegdheid heeft gemaakt, door tijdens de vlootschouw al te bepalen dat appellant niet geschikt zou worden bevonden en de beoordeling vervolgens naar die conclusie toe te schrijven. Appellant wordt hierin niet gevolgd. De destijds in 2012 gehouden vlootschouw en de daarop per e-mail geboden mogelijkheid om met de teamchef te bespreken of men voor bevordering in aanmerking kwam, heeft volgens de korpschef plaatsgevonden in een periode waarin ten aanzien van de uitvoering van het loopbaanbeleid nog onduidelijkheid bestond en waarin de leiding er nog vanuit ging dat de medewerker onder meer over een excellente/uitstekende beoordeling moest beschikken. Verder heeft appellant niet aannemelijk gemaakt dat de beoordeling niet op objectieve wijze heeft plaatsgevonden.

4.6.

4.7.

Het pro forma beroepschrift van 23 december 2014 kan niet anders worden gelezen dan als gericht tegen bestreden besluit 1. Appellant heeft in zijn beroepschrift verwezen naar ‘het bijgevoegde besluit’ en alleen bestreden besluit 1 bijgevoegd. Pas bij brief van 16 april 2015, en dus buiten de beroepstermijn, heeft appellant te kennen gegeven zich niet met bestreden besluit 2 te kunnen verenigen. Anders dan appellant betoogt, en met de rechtbank, is de Raad van oordeel dat de door appellant aangevoerde omstandigheden niet tot de conclusie leiden dat de termijnoverschrijding verschoonbaar is. Dat appellant na gesteld telefonisch contact met de griffie van de rechtbank ervoor heeft gekozen in zijn pro forma beroepschrift niet te vermelden dat hij ook tegen bestreden besluit 2 wenst op te komen - en dit besluit ook niet heeft bijgevoegd - is een omstandigheid die voor zijn risico dient te komen. In elk geval is op geen enkele wijze aannemelijk gemaakt dat de griffie van de rechtbank ter zake onjuiste informatie heeft verstrekt.

4.8.

Uit 4.3 tot en met 4.7 volgt dat de hoger beroepen niet slagen, zodat de aangevallen uitspraken 1 en 2 voor bevestiging in aanmerking komen.