Centrale Raad van Beroep, 25-05-2016, ECLI:NL:CRVB:2016:1928, 14/6232 WSF

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellante tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. Daartoe is overwogen dat voor zover de aanvraag ziet op de periode tot en met 31 december 2013 sprake is van een herhaalde aanvraag als bedoeld in artikel 4:6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). De intrekking van de uitwonendenbeurs (en omzetting in een beurs voor thuiswonenden) bij beslissing van 13 juli 2013 ziet immers ook op de periode januari 2013 tot en met december 2013, terwijl appellante op 25 november 2013 over de periode vanaf november 2013 opnieuw een aanvraag om een uitwonendenbeurs heeft ingediend met (voor een deel) dezelfde strekking. Naar het oordeel van de rechtbank is niet gebleken van rechtens relevante nieuwe feiten of veranderde omstandigheden. Het standpunt van appellante dat zij in de periode tot en met 31 december 2013 wel (feitelijk) woonachtig was op het gba-adres is niet met bewijsstukken (die niet eerder hadden kunnen worden overgelegd) onderbouwd. Voor zover de aanvraag ziet op de periode vanaf 1 januari 2014, is sprake van een nieuwe aanvraag. De rechtbank volgt de minister in het standpunt dat deze documenten onvoldoende zijn om appellantes stelling dat zij feitelijk woonachtig is op het gba-adres te onderbouwen. Uit de foto’s van de kamer blijkt niet wanneer deze zijn genomen, de authenticiteit van de getuigenverklaringen kan niet worden vastgesteld en deze hebben geen objectieve waarde, de locatiegeschiedenis van Google Maps is te manipuleren en het overgelegde verzekeringsdocument is geen polis maar slechts een aanvraagformulier. Bovendien komt het adres op het aanvraagformulier weliswaar overeen met het gba-adres maar hieruit volgt niet dat appellante feitelijk ook alhier woonachtig is. De stelling van appellante dat het aan de minister was om haar mee te delen welke informatie of bewijsmiddelen nog meer nodig waren om de aanvraag wel toe te wijzen, heeft de rechtbank niet gevolgd. Het is aan appellante om aannemelijk te maken dat zij feitelijk op het gba-adres waar zij is ingeschreven woonachtig is.

4. De Raad oordeelt als volgt.

De minister heeft ter zitting meegedeeld, en bij brief van 24 februari 2016 bevestigd, dat hij zijn standpunt niet handhaaft voor zover aan de orde is de aanspraak op een uitwonendenbeurs met ingang van 1 januari 2014. Dat betekent dat de aangevallen uitspraak niet in stand kan blijven voor zover daarin is geoordeeld over die aanspraak en dat, mede met het oog op de door appellante gevorderde schadevergoeding, ook het bestreden besluit in zoverre voor vernietiging in aanmerking komt; de besluiten van 4 december 2013 en

12 december 2013 worden in zoverre herroepen.

Een studiefinancieringstijdvak is volgens de begripsbepaling in artikel 1.1 van de Wsf 2000: een kalenderjaar of een gedeelte daarvan waarop de toekenning van studiefinanciering betrekking heeft, met dien verstande dat deze periode ten minste 1 kalendermaand is.

In artikel 1.2 van de Wsf 2000 is bepaald dat voor de toepassing van het bepaalde bij of krachtens deze wet de toestand op de eerste dag van de maand bepalend is, tenzij anders is bepaald. Ingevolge artikel 3.21, eerste lid, van de Wsf 2000 wordt studiefinanciering toegekend per studiefinancieringstijdvak. Artikel 3.21, derde lid, van de Wsf 2000 bepaalt, voor zover hier van belang, dat aan de studerende die reeds studiefinanciering ontvangt en die een aanvraag heeft ingediend om in aanmerking te komen voor het normbedrag voor een uitwonende studerende, de verhoging van de studiefinanciering niet wordt toegekend voor een periode gelegen voorafgaand aan de maand waarin de aanvraag is ingediend.

In het geval dat sprake is van herziening van de studiefinanciering in die zin, dat het normbedrag voor de uitwonende studerende is omgezet naar het normbedrag voor de thuiswonende studerende, staat artikel 3.21, derde lid, van de Wsf 2000 niet in de weg aan het opnieuw aanvragen van het normbedrag voor de uitwonende studerende in hetzelfde studiefinancieringstijdvak als waarin de herziening plaatsvond. Dit artikellid biedt in zo een geval uitsluitend een beletsel indien de studerende (ook) studiefinanciering naar het normbedrag voor de uitwonende studerende wenst met terugwerkende kracht.

Ook het bepaalde in artikel 1.2 van de Wsf 2000 staat niet in de weg aan het doen van een nieuwe aanvraag op een later tijdstip binnen hetzelfde studiefinancieringstijdvak als waarover de eerdere herziening plaatsvond. Anders dan waar de minister blijkbaar van uitgaat, is met de toekenning van studiefinanciering over (een of meer maanden van) een studiefinancieringstijdvak echter niet gegeven dat over dit gehele tijdvak een beoordeling van alle bij de toekenning relevante aspecten heeft plaatsgevonden. Per maand immers kan sprake zijn van veranderde omstandigheden die maken dat de toekenning moet worden gewijzigd. Dat kan zowel een wijziging in het nadeel als een wijziging in het voordeel van de studerende zijn. Ook de vaste, aan de Raad ambtshalve bekende, uitvoeringspraktijk van de minister die achteraf controleert of aan de voorwaarden voor toekenning werd voldaan, past hierbij. Dat in een studiefinancieringstijdvak een herziening heeft plaatsgevonden, bij zoals in het onderhavige geval, na een controle van de woonsituatie, maakt dat niet anders. In zoverre is daarom geen sprake van een situatie waarop artikel 4:6 van de Awb (analoog) van toepassing is. Verwijzing naar een eerdere afwijzende beslissing zoals is geregeld in het tweede lid van artikel 4:6 van de Awb, en in het bijzonder naar de daarin neergelegde feiten die tot herziening hebben geleid, is daarom bij aanvragen die zien op een periode in de toekomst niet mogelijk. De situatie op het controlemoment die tot de herziening heeft geleid, hoeft immers niet dezelfde te zijn als die op het moment van de nieuwe aanvraag, zeker niet wanneer, zoals hier, is erkend dat de studerende ten tijde van de controle niet woonde op het gba-adres en deze studerende nadrukkelijk stelt dat de situatie ten opzichte van het controlemoment is gewijzigd.

In het onderhavige geval heeft appellante, zoals hiervoor reeds is opgemerkt, erkend dat zij ten tijde van het huisbezoek op 19 maart 2013 niet woonde op het adres waaronder zij op dat moment in de gba was ingeschreven. Daarmee kan worden aangenomen dat het gba-adres feitelijk voor appellante een nieuw adres was. Ten bewijze van haar verhuizing naar dat

gba-adres met ingang van de maand oktober 2013 heeft zij een tiental foto’s van haar kamer op het gba-adres overgelegd, heeft zij een uitdraai overgelegd van haar locatiegeschiedenis op Google Maps, alsmede een kopie van een aanvraagformulier voor een inboedelverzekering. Bij deze stukken heeft zij een verklaring van een buurman en een verklaring van een buurvrouw van haar moeder overgelegd. Met overlegging van deze (combinatie van) gegevens heeft appellante naar het oordeel van de Raad voldaan aan de op haar rustende bewijslast. Dat betekent dat de minister de aanvraag van appellante van 30 oktober 2013 ten onrechte heeft afgewezen.